Διάβασα τις σελιδούλες με αγάπη και προσοχή.
Όπως ακριβώς διάβαζα τους 4Τ από το 1984 έως το 1997.
Να πω την αλήθεια λίγο με νοιάζει αν έκλεισαν μιας και (όπως προείπα) διέκοψα εδώ και χρόνια τη σχέση μου μαζί τους, γράφοντας μια δηκτική επιστολή χωρισμού:
"το Casio που φορούσατε στο χέρι έχει γίνει Rolex, το μπλουζάκι Ζαρκ έγινε Λακόστ και τα ZitaHellas γινήκανε Timberland."
Στο διαταύτα τώρα:
Είμαι ΤΥΧΕΡΟΣ που πέτυχα τους 4Τ στην ακμή τους.
Από πλευράς ύλης, οι 4Τ εκείνης της εποχής ήταν ΠΟΛΥ ΜΠΡΟΣΤΑ.
Με δικά τους θέματα, δικά τους άρθρα (θυμάμαι που με τσάντιζαν τα αγοραστά άρθρα του Χανς Γιούργκεν Τούχερερ),
δική τους ατζέντα και δικό τους άρωμα και αίσθηση.
Ας μην ξεχνάμε την αυτοκινητιστική "μιζέρια" της εφηβείας μου (δεκαετία '80).
Μέσα σε αυτήν τη μιζέρια δημιούργησαν κάτι τόσο μεγάλο για μια αγορά που απλά δεν υπήρχε.
Την ώρα που ο γείτονας έπλενε το Zastava 1100 και ζήλευε τον παραγείτονα με το καινούριο FSO Polski 1300
εγώ μπορούσα να ανοίγω τους 4Τ και να οδηγάω νοερά την F40 (όχι απλά να βλέπω φωτό και να διαβάζω δελτία τύπου).
Πολύ φοβάμαι ότι εξαιτίας τους ανέβασα ψηλά τον πήχη σε θέματα ειδικού τύπου και δυσκολεύομαι να διαβάσω τα περισσότερα σημερινά άρθρα.
Δεν ξέρω αν έγινε κακοδιαχείριση, δεν ξέρω αν ξεπουλήθηκε ο ΚΚ στα διαπλεκόμενα,
δεν ξέρω αν έκλεβαν την εφορία, το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας ή το Ταμείο Παρακαταθηκώνε και Δανείωνε ναούμ!
Ξέρω ότι μαζί τους έζησα κάτι πολύ όμορφο και γεμάτο και
ξέρω ότι μόλις άρχισε να με χαλάει το έκοψα.
Όπως ακριβώς πρέπει να γίνεται με όλα τα πράγματα.
Αν κάποιος νιώσει καμιά νοσταλγία να βρεθούμε για καφέ και να φέρω καμιά κούτα από το πατάρι να διαβάσουμε τίποτις.