Ρε λες trip III - The ultimate journey (till the next one)

[Nik0s_Dk]

Πρωινό με καφεδάκι και γαλλικό κρουασάν από παραδοσιακό φούρνο.. Δε ξέρω για σας, ωστόσο για μένα που το πρωινό μου εδώ και 20 χρόνια ως ενήλικας είναι ένας καφές, ε είναι το μοναδικό πράγμα που ζηλεύω που δεν έχω στην Ελλάδα. Πείτε όοοο,τι θέλετε αλλά αυτό το κρουασάν δε το έχω ξαναφάει. Και στο περσινό ταξίδι και στο φετινό είναι το χάι λαιτ μου σε φαγητό...

Κινάμε πάλι απροσδιόριστα χωρίς κάποιο συγκεκριμένο πλάνο, εκτός του ότι πάμε νότια με σκοπό την επόμενη να περάσουμε από.. ε ας το δούμε την επόμενη.

Έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 3 διαδρομές και ως γνωστόν η μεσαία είναι πάντα η καλύτερα και μπορώ να πω πως δεν χάσαμε παρότι η διαδρομή που διανύσαμε ξεπέρασε 550 χιλιόμετρα..

Μέχρι το Σαιν Πουρσαίν συρ Σιουλ (συγνώμη δε έκανα εγώ την βάφτιση) η διαδρομή δεν είχε κάτι το ιδιαίτερα αξιοσημείωτο. Ωστόσο από εκείνο το σημείο και μετά κάπως κάτι άλλαξε καθότι χωθήκαμε στον μαγικό φυσικό πάρκο Livradois Forez..

Η φύση είναι κάτι υπέροχο, μαγικό. Κάποια στιγμή του καλοκαιριού, λίγο πριν το ταξίδι, γνώρισα μια μικρή σαμάνα μάγισσα, ψηλά σε ένα βουνό, και μου δίδαξε τα μυστικά της φύσης, κάτω από την πανσέληνο, δίπλα σε λίμνες και ποτάμια ,την επαφή με το δάσος και τη ζωή που προσφέρει, το γείωμα και τις ενέργειες που μαγικά μας χαρίζει απλόχερα η φύση. Και να που μετά από λίγο καιρό βρίσκομαι σε ένα μέρος που μου πήρε όλη την κούραση, με γέμισε ενέργεια, με γέμισε χρώματα και μυρωδιές της γης και μου έδειξε πως η μαγεία είναι πραγματική..








Συνεχίσαμε με τον Νικόλα να οδηγάμε χαζεμένοι έως ότου φτάσαμε στο χωριό Μπελβιου Λα Μοντανιε όπου και αποφασίσαμε να μείνουμε, η ώρα είχε περάσει. Φαγητό δεν είχε, είχε όμως μπύρα όπου την απολαύσαμε και κοιμηθήκαμε.

[Nik0s_Dk]

Πρωινό ξύπνημα και καθόδου συνέχεια.. Μιας και Γαλλία είχαμε περάσει και πέρσι είπαμε να προσπαθήσουμε να βάλουμε σημεία που δεν είχαμε ξαναδεί, ε και όσο να ναι δεν έχει έλλειμμα η Γαλλία από προορισμούς...
Κατεβαίνουμε από τα βουνά προς την Αβινιόν όπου και θα αποφασίζαμε τη συνέχεια της πορείας μας..

Όμορφος επαρχιακός δρόμος, χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις μέχρις ότου ξεκίνησε μια ανηφορική διαδρομή που μας έβγαλε στο Belvedere de Villefort, ένα σημείο με πανοραμική θέα του φράγματος του ποταμού Altier και της χαράδρας που συνέχιζε την ήρεμη πορεία του.. Γοητευτική θέα, ηρεμία και αρκετοί σύντροχοι σταματούσαν για μια φωτογραφία.. Είπαμε και μεις να βγάλουμε το drone, αλλά κάτι που βιαζόμασταν κάτι που έβγαλε κάτι περιορισμούς, ε περιοριστήκαμε και μεις σε λίγες λήψεις κοντινές και φύγαμε..







Για να σπάσουμε την ρουτίνα λοξοδρομήσαμε από τον δρόμο προς το Αβινιόν, το παρακάμψαμε και πήγαμε προς Mont Ventoux, άλλο ένα από τα εκατοντάδες βουνά της Γαλλίας όπου και μας υποδέχτηκες με την άγρια ομορφιά του κ αι τον τρελό του αέρα που μας παρέσερνε.. Μαγική θέα, υπέροχο βουνό, ακριβό χοτ ντογκ αλλά έπρεπε να φάμε και έτσι κάναμε το combo! Επόμενη στάση για ανεφοδιασμό και πλάνο, ήταν το Pertuis.







Δεύτερη φορά που περνάω λίγα χιλιόμετρα από Aix En Provence που θέλω να επισκεφτώ το μνήμα του Καμύ.. Που θα πάει θα πάω.. Φτάνοντας στο Pertuis στην τυπική καθημερινή μας αναζήτηση για στέγη δε μπορούμε να βρούμε τίποτα. Στόχος της επόμενης μέρας είχε τεθεί η διάσχιση (τουλάχιστον αυτό) του φαραγγιού της Verdon.. Κορώνα γράμματα λοιπόν και ξεκινάμε προς το φαράγγι ψάχνοντας στην τύχη που θα μείνουμε.. Και η τύχη μας έκλεισε το μάτι.. Camping, το πιο φθηνό που βρήκαμε σε όλο το ταξίδι στην αρχή του Φαραγγιού.. Τι καλύτερο μπορούσες να ζητήσεις? Πίτσα? Είχε και από αυτό.. Παραγγείλαμε, στήσαμε, γυρίσαμε να φάμε, ήπιαμε την μπύρα μας και κάπως εξαντλημένοι πέσαμε για ύπνο..

[Nik0s_Dk]

Αναχώρηση λίγο πριν της 10 και φύγαμε για το φαράγγι. Μερικές φορές νιώθω πως αυτό που βλέπεις είναι αδύνατο να περιγραφεί.. Η διαδρομή στο φαράγγι είναι σαγηνευτική. Διαδρομή ανάμεσα στα βράχια με θέα τη λίμνη Saint Croix. Ευτυχώς η κίνηση είναι περιορισμένη και έχουμε χρόνο να απολαύσουμε τη θέα, τη διαδρομή και ό,τι άλλο μπορεί να προσφέρει η στιγμή εκείνη..







Κάποια στιγμή φεύγοντας από τη λίμνη ανοίγει ο MaG3 την ενδοεπικοινωνία και μου λέει πως δεν νιώθει οκ το φρένο το μπροστινό. Μάλλον έχει υπερθερμανθεί και δεν πιάνει.. Σταματάμε για λίγο να δούμε τι και πως, φαίνονται ολα οκ συνεχίζουμε και σε ένα φανάρι έργων σε στην άνοδο προς τις Αλπεις σταματάω και μετά από 3 σεκ, μπουμ... Δε σταμάτησε το μηχανάκι του MaG3 ποτέ και με φίλησε. Ευτυχώς ούτε πτώση είχαμε ούτε κάτι σοβαρό, μια μικρή ρωγμή στη βαλίτσα την αριστερή αλλα όλα καλά! Δατ γουός φαν !!







Μιας και η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε στην Ιταλία κοιτάξαμε τις επιλογές μας και παρότι ήθελα να ξαναπεράσω από το Col De La Bonete αποφασίσαμε να ανέβουμε πιο βόρεια και να περάσουμε από ένα διαφορετικό πάσο, το Col de Agnel. Σε συνέχεια της ημέρας και σε αυτό το κομμάτι η διαδρομή είναι μαγική καθώς ανεβαίνοντας τις Άλπεις de haute provence περνάμε πλάι από τη λίμνη de Serre Poncon, όπου μετά δυσκολίας κατάφερα να ακολουθήσω τη σύντροχο που πήγαινε γοργά και όμορφα..









Πολύ διασκεδαστικό κομμάτι οδηγικά αυτό πλάι στη λίμνη και το χάρηκα ιδιαίτερα. Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε ώσπου και φτάσαμε τα Γαλλο-ιταλικά σύνορα στην κορυφή του πάσου του Angel όπου τιμήσαμε ζεστή σοκολάτα και γλυκάκι για δύναμη για τη συνέχεια. Η κάθοδος, όπως και κάθε κάθοδος νομίζω σε αυτό το ταξίδι έβγαζε μια κούραση. Στάση για φαΐ και όλως τυχαίως διαμονή στο ίδιο ξενοδοχείο που μείναμε και πέρσι έξω από το Bra. Μπαίνοντας στην Ιταλία ήδη νομίζω σκεφτόμαστε την επιστροφή που πλησιάζει..

[Nik0s_Dk]

Το πλάνο για την Ιταλία ήταν ταυτόχρονα το δυσκολότερο και το πιο βιαστικό.. Νομίζω μετά από 17 μέρες στο δρόμο, η κούραση έχει αρχίσει και χτυπάει κόκκινο.. Ωστόσο ψάχνουμε να δούμε τι μπορούμε να βάλουμε σε αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού. Πρώτη επιλογή ήταν διανυκτέρευση κάπου στα πέριξ της Βερόνα ώστε να κάνουμε τον γύρο της Λίμνης Γκάρντα και να περάσουμε μια φανταστική διαδρομή προς το Parco dell'Alto Garda Bresciano ωστόσο διαβάσαμε πως ήταν κλειστή για μήνες μετά από κατολίσθηση και έτσι κάψαμε την ιδέα.



Ξεκινήσαμε προς Τορίνο όπου και τρίτωσε ας πούμε η ατυχία καθώς για 3η φορά είχα παρόλίγο κονέξιο με την πτώση. Σε μια ευθεία του επαρχιακού, ο Νικόλας βγάζει φλας να προσπεράσει μια νταλίκα(διπλής κατεύθυνσης δρόμος από μια λωρίδα καθε δρόμος) και φεύγει. Κανω να δω και γω γιατί δεν είχα ορατότητα και για χιλιοστά πέρασε έταιρη νταλίκα όπου μου έξυσε την πλαϊνή βαλίτσα. Η αλήθεια είναι ότι ακούστηκε ένας πολύ δυνατός γδούπος, γύρισα είδα οτι η βαλιτσα είναι εκεί οπότε συνέχισα μέχρι τη στιγμή που θα κάναμε κάποια στάση..



Μπήκαμε στο Τορίνο όπου περάσαμε από το γήπεδο της Γιούβε, και έξω από το γήπεδο της Τορίνο και εν τέλει κάναμε μια βόλτα στο κέντρο ψάχνοντας την μπουτίκ της Γιούβε. Μικρή στάση ήταν οπότε δεν είδαμε και πολλά και συνεχίσαμε έχοντας πάρει την απόφαση να κατέβουμε χαμηλά. Φτάσαμε λοιπόν στον Αγιο Μαρίνο όπου κάναμε μια μικρή βόλτα, βρήκαμε συμπαθητικό χοτέλ και αφήσαμε την πραμάτεια μας και πήγαμε για φαγητό σε μια τρατορία πιτσαρία εκεί κοντά..

[Nik0s_Dk]

Ξυπνάμε το πρωί στο Σαν Μαρίνο με προορισμό τον νότο, όσο νοτιότερα τόσο το καλύτερο. Την επόμενη το βράδυ θα φεύγαμε από Μπρίντιζι για Ηγουμενίτσα έτσι αποφασίσαμε να καταπιούμε όσα χιλιόμετρα μπορούμε για να μαστε άνετοι την τελευταία μέρα. Σταματήσαμε σε ένα μαγαζί στον άγιο Μαρίνο με μοτοσυκλετιστικά ήδη γιατί ο Νικόλας εδώ και 10 μέρες δε μπορούσε να ανοίξει τη ζελατίνα στο κράνος του γιατί έσπασε ο μηχανισμός στήριξης ωστόσο για πολλοστή φορά δε βρήκαμε κάτι, άσε που και οι τιμές στον Άγιο παραήταν...





Την προηγούμενη το βράδυ, καθώς χάζευα στο Ισταγκράμ, μου πέταξε μια σελίδα (Η γεωγραφία είναι πολύ κουλ) (αξίζει για τους αγεωγραφιτ) ένα κάστρο στο κέντρο της Ιταλίας. Τo Calascio. Νικόλα πάμε? Ε γιατί να μη δε πάμε? Και πήγαμε.. Οι διαδρομές στην Ιταλία δεν είχαν κάτι το τρομερά ενδιαφέρον, ούτε οδηγικά ούτε σε θέα κλπ. οπότε θα ήταν μια ευχάριστη νότα στη διαδρομή..



Περίπου 300 χιλιόμετρα μετά φτάνουμε στην περιφέρεια της L’Aquila όπου και θα πηγαίναμε προς το χωριό και κατ επέκταση στο κάστρο. Συμπαθητική διαδρομή και το κάστρο δέσποζε ψηλά στην κορυφή του βουνού.. Φτάνοντας στον χώρο τρώμε το πρώτο και μεγαλύτερο άκυρο. Όχι μηχανάκια, μόνο πόδια.. 3 χιλιόμετρα ανέβασμα.. 3 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ, ΡΕ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΡΕ??????????
Τέλος πάντων, χρόνο είχαμε είπαμε να το προσπαθήσουμε.. Κάποια στιγμή ο Νικόλας κουράζεται και μου λέει να φύγω μπροστά και με τα σταράκια και το τζιν μου το κόβω κάθετα από το βουνό γιατί δε τη πάλευα να κάνω τόσο δρόμο. Και ως γνωστόν ο πιο σύντομος (χιλιομετρικά) δρόμος είναι ευθεία. Και να πω την αμαρτία μου μια χαρά πήγε. Κέρδισα πάνω από 1.5 χιλιόμετρο και έφτασε πολύ πιο γρήγορα από το προσδοκώμενο.. Κουράστηκα? Ναι. Είχε πλάκα? Ναι! Θα το ξανάκανα? Ναι! Άρα όλα καλά! Έφτασα λοιπόν στο κάστρο όπου πραγματικά άξιζε τον κόπο να το επισκεφτεί κανείς. Καλύτερα βέβαια με τα βαν που έχουν για να μεταφέρουν τον κόσμο, αλλά το μάθαμε πολύ αργά...








Κατέβασμα ανάσες και συνέχεια μέχρι το χωριό Bojano Που γιόρταζε τον Άγιο Βαρθολομαίο και χαζέψαμε το βράδυ στην μικρή πλατεία τους εορτασμούς, τα τραγούδια και τις χαρές.. Μείναμε σε ενα ωραίο Χοστελοξενοδοχείο που νομίζω ακόμα και σήμερα ο ιδιοκτήτης μου στέλνει μηνύματα να κάνω θετική αξιολόγηση στο μπούκινγκ.. Ακόμα δεν έχω κάνει!
Γυρίσαμε στο δωμάτιο και ήταν το τελευταίο βράδυ του ταξιδιού στο εξωτερικό (δε μετράω το βράδυ του πλοίου την επόμενη)..

[Nik0s_Dk]

Ξυπνήσαμε μαζέψαμε, ήπιαμε καφέ και φύγαμε για το Μπρίντεζι. Χωρίς πολλά πολλά. Μια σύντομη στάση στη Ματέρα να ξαναδούμε την παλιά πόλη, να ξαναπάρουμε μαγνητάκια και να φάμε.... Pucca.. Ναι οπως το διαβάζετε λέγεται..





Μπαίνουμε σε τεκαουγει μαγαζί, με μια χαρωπή όμορφη εργαζόμενη Ιταλίδα να μας ρωτά τι θα πάρουμε και μιας και είχαμε χρόνο πιάσαμε και την κουβέντα. Από που είστε, αααα από Ελλάδα, Μαλααακααα χααχαχαχαχαχ. Γιατί πήρατε πίτσα, έπρεπε να πάρετε pucca.. Εξηγούμε τι σημαίνει pucca στην Ελλάδα ξεκαρδίζετε και στην εξαγωγή πολιτισμού της είπα την επόμενη φορά που θα δει Ελληνα να τον καλωσορίσει λέγοντας τους eat Pucca Malaka αλλά πάντα με χαμόγελο! Ο MaG3 αντιπρότεινε να μην ειπωθεί ποτέ αυτό ωστόσο ελπίζω μελλοντικά όποιος περάσει από Ματέρα και βρει το μαγαζάκι τυχαία, να φάει μια Pucca !!

Τα τελευταία χιλιόμετρα είναι διαδικαστικά. Οδεύουμε προς το Μπρίντιζι όπου και θα τελειώσει αυτό το 20ημερο ταξίδι. Παίρνουμε προμήθεις από την πόλη, πάμε προς το λιμάνι και περιμένουμε την ώρα της επιβίβασης. Συναντάμε εναν Ισπανό μοτοσυκλετιστή που πήγαινε σόλο Ελλάδα από Ισπανία... Η ωρα περνάει.. Το καράβι φτάνει. Η επιβίβαση αρχίζει.. Το ταξίδι μόλις τελείωσε..

[Nik0s_Dk]

Σύνοψις

Μετά από τόσο καιρό είναι σίγουρο πως πολλά που έγιναν στον ταξίδι αυτό μπορεί να μην έχουν περάσει στα γραπτά. Σίγουρα όμως αυτό που μένει στο τέλος της ημέρας, είναι ότι πάλι, ο Νικόλας και γω, τα καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα και αυτό το ταξίδι. Είναι σημαντικό να ξέρεις πως έχεις κάποιον να σου καλύπτει τα νώτα, να σε προσέχει και να μπορεί να σε ανέχεται. Ναι, πολλές φορές σε ένα τόσο επίπονο και ζόρικο ταξίδι τα νεύρα μπορεί να χτυπήσουν κόκκινο, κάπου να τσαντιστείς, κάπου να μην καταλάβεις. Αλλά έτσι είναι τα ταξίδια.. Ειδικά με τους ανθρώπους που επιλέγεις να τους λες φίλους.

Αυτό το ταξίδι έκλεισε μια τριλογία ταξιδιών πολύ ιδιαίτερη, πολύ περίεργη και ταυτόχρονα εξαιρετικά όμορφη, ιδιάζουσα και τρελή. Είχε σχεδόν τα πάντα, κυρίως όμορφες στιγμές και ευτυχώς οι άσχημες είναι μαύρες τελίτσες σε έναν τεράστιο πολύχρωμο καμβά.

Όπως κάθε τριλογία που σέβεται τον εαυτό θα της, θα κάνει ένα διάλειμμα μέχρις ότου οι σεναριογράφοι καταπιαστούν πάλι με νέες περιπέτειες, σικουελ και πρίκουελ και τα λοιπά.

Για μένα όπως είπα στην αρχή ήταν δύσκολη χρονιά.. Συνεχίζει να είναι.. Venceremos.

Όλα στραβά γινήκανε και όλα είναι ωραία..

Εις το επανιδείν.

Νίκος Δ.

[azar41]

Εξαιρετικό,η μαγεία του απρογραμμάτιστου μαζί με μπόλικη όρεξη για οδήγηση είναι ωραίος συνδυασμός!
Το έχεις με την αφήγηση,μια χαρά μας μετέφερες τις εικόνες που είδες,ταξίδεψα μαζί σας!
Εύχομαι το επόμενο να είναι κοντά και εξίσου ενδιαφέρον!

[Vassilis]

Πολύ respect! Μπράβο, πραγματικά!

[filipp0s]

Ταξιδάρα!

[katsar]

Εντάξει δεν το λες ταξίδι, κανονικό Europe Tour κάνατε, υποκλίνομαι ,με το καλό στο επόμενο .
Ακόμα στην ...Γερμανία είμαι στο διάβασμα

[Tsber]

Φανταστικό ταξίδι σε διάρκεια, απόσταση και περιεχόμενο και εξαιρετική χημεία μεταξύ των δύο ταξιδευτών!

Μοναδική εμπειρία ζωής που δύσκολα μπορεί να προσεγγίσει ο καθένας, είστε φοβεροί και οι δυο, πολλά συγχαρητήρια και ευχαριστώ που ταξιδέψατε και εμάς στην άκρη της Ευρώπης και της Βρετανίας

[taisteal]

Μπράβο ρε μάγκες!!
Πραγματικά το ευχαριστηθηκα το ταξιδιωτικό σας
Μέρη γνώριμα και φανταστικά,ειδικά η Σκωτία.
Πάντα τέτοια!

[gior-gos]

Διάβασα περίπου το μισό το πρωί στη δουλειά που είχα λίγο χρόνο. Αφού τελείωσα την ανάγνωση των πρώτων δύο ποστ ξεκίνησα να κάνω κάθε τόσο refresh ανυπομονώντας για τα επόμενα.
Η πρώτη μου μαντεψιά ήταν ότι θα πηγαίνατε Βαλκάνια ή κεντρική Ευρώπη· με το που διάβασα για Λουξεμβούργο και Βέλγιο κατάλαβα ότι είχα πέσει έξω πανηγυρικά και άνοιξα το google maps προσπαθώντας πάλι να μαντέψω τη συνέχεια του ταξιδιού σας. "Χμ μάλλον θα πάνε Ολλανδία κι από κει ή θα γυρίσουν πάλι από Γερμανία ή θα μπουν Δανία". Ξανά έξω πανηγυρικά!
Πριν λίγο διάβασα και το δεύτερο μισό κάνοντας copy paste τα ονόματα των τοποθεσιών στο google maps βλέποντας έτσι την διαδρομή σας.

Ταξιδάρα!

Έδωσες υλικό για μελλοντικά σχέδια.
Επίσης το γράψιμό σου πολύ ωραίο!
Όσο για τις δυσκολίες, λίγο υπομονή, όλα θέλουν το χρόνο τους.

Να είσαι γερός· στα επόμενα!

[bulmont]

Πάντα τέτοια!!!!!!!!!!!!!!