Λίμνη Κρεμαστών - Πέρασμα Μπάρου - Μετέωρα

[Vagelis26b]

Ήρθε η ώρα για το 1ο ταξιδιωτικό ποστ. Τα τελευταία χρόνια η παρέα έχει καθιερώσει - κάτι σαν παράδοση - να κάνουμε κάτι το καλοκαίρι σε 3μερο ή 4μερο. Τα τελευταία 3 χρόνια το μενού είχε Serres circuit, οπότε φέτος για διάφορους λόγους είπαμε να την δούμε πιο εκδρομικοί. Η φετινή παρέα ήταν 4μελης εγω (Rsv1000r) , Γιάννης (daytona 675 r), Τόλης (bandit) και Γιώργος (MT 07). Εντέλει η ιταλίδα είχε άλλα σχέδια για φέτος το καλοκαίρι και 3 μέρες πριν φύγουμε με άφησε προσωρινά στο ανέβα για Βίλια (μάλλον αισθητήρας στροφάλου αλλά με αυτό θα ασχοληθώ σοβαρά προς τέλος καλοκαιριού), οπότε προτιμήθηκε η 2η μηχανή του Τόλη (CRF 250). Αν και πολύ λιγότερα κυβικά, περίμενα με ανυπομονησία να δω πως είναι επιτέλους η ζωή με κάτι μη κλιπονάτο και μάλιστα για 3 σερί ημέρες.

1η ημέρα
Αναχώρηση από Σαλαμίνα πουρνό πουρνό με το φέρυ των 5μιση και καρφί εθνική με προορισμό τη γέφυρα στο Ρίο. Λίγο πριν το Ρίο στάση στα ΣΕΑ για ένα πρώτο καφέ και ανεφοδιασμό. Το CRF με πορεία 120 - 130 ψιλοπίνει στην εθνική (εξάλλου δεν φτιάχτηκε γι αυτό) και πρέπει να είσαι προσεκτικός στο που και πότε θα βάλεις βενζίνη. Περνώντας τη γέφυρα τραβάμε προς Ναύπακτο και προσπερνώντας τη μετά από λίγο ανηφορίζουμε για τη μονή Αυγουστίνου - Σεραφείμ. Σε κάποια σημεία ο δρόμος είναι αρκετά σφιχτός και έχω ήδη αρχίσει να χαίρομαι που καβαλάω το CRF αντί της ιταλίδας. Όταν φτάσεις στη μονή αρχικά ίσως σε παραξενέψει η αισθητική του μοναστηριού που διαφέρει από τα κλασικά ορθόδοξα μοναστήρια. Εντύπωση επίσης προκαλούν οι αρκετά φιλικοί νεαροί μοναχοί, ο τεράστιος Σταυρός στον προαύλιο χώρο, τα δεκάδες καμπαναριά καθώς και οι καμήλες που φροντίζουν ακριβώς έξω από το μοναστήρι. Μάλιστα οι μοναχοί μας κέρασαν και καφεδάκι ( εννοείται ελληνικό μερακλίδικο) και ο ένας από αυτούς αντάλλαξε χρήσιμες πληροφορίες για Καππαδοκία με τον Τόλη που από καιρό σκέφτεται 2τροχη εξόρμηση προς Ασία μεριά.
Αφήνουμε πίσω μας τη μονή και τραβάμε μέσω ΕΟ Ρίου - Αγρινίου για λίμνη Κρεμαστών. Σκοπός είναι να φάμε εκεί μεσημεριανό και να περάσουμε τις ζόρικες μεσημεριανές ώρες στη σκιά. Μέχρι το Αγρίνιο δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει ως διαδρομή αλλά μόλις περάσεις το Αγρίνιο η διαδρομή μέχρι τη λίμνη είναι μέσα στο πράσινο περνώντας μέσα από όμορφα χωριουδάκια ( ΕΟ Καρπενησίου Αγρινίου). Φτάνοντας σιγά σιγά στη λίμνη αρχίζει να αγνοφαίνεται ένα απίστευτα όμορφο γαλαζοπράσινο σκηνικό. Τα μικρά νησάκια - βράχια μέσα στη λίμνη κάνουν το σκηνικό ακόμα πιο εντυπωσιακό. Λίγο πριν τη γέφυρα της Επισκοπής στάση στην ταβέρνα που σερβίρει ντόπια πέστροφα πιασμένη από τον σούπερ φιλικό ιδιοκτήτη. Όπως φαίνεται και στις παρακάτω εικόνες η θέα της λίμνης καθώς απολαμβάνεις την άρτια ψημένη πέστροφα είναι μαγεία. Αφού φάγαμε τα ψάρια και το επιδόρπιό μας - με εξαίρεση το Γιάννη που προτίμησε μπριζόλα και προφανώς έχασε - βγάλαμε φώτο και αμπελοφιλοσοφήσαμε, ξανά καβάλα με σκοπό να κάνουμε τη διαδρομή που καλύπτει το γύρο της λίμνης. Δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε ούτε χιλιόμετρο και περνώντας τη γέφυρα της Επισκοπής η θέα μας αναγκάζει για έκτακτη στάση.Φώτο, αγνάντι στο υπέροχο τοπίο και συνεχίζουμε βόρεια για να καλύψουμε το γύρο της λίμνης. Περνώντας απ΄το γεφυράκι πάνω από τον Αγραφιώτη ποταμό που εκβάλει στη λίμνη, επόμενη στάση στο μοναδικό βενζινάδικο στα πέριξ της λίμνης. Βενζίνη - καφέ στο μικρό μπαλκονάκι του πρατηρίου και βουρ για τον τελικό προορισμό της ημέρας που είναι η Νέα Κερασούντα 10-15 λεπτα έξω από Άρτα. Αφήνοντας την λίμνη περνάς αναγκαστικά από την γέφυρα Τατάρνας, εξίσου εντυπωσιακή με αυτή των Κρεμαστών. Ακολουθήσαμε την επαρχιακή οδό Κομποτίου - Πατιόπουλου. Αρκετά στριφτερή αλλά θέλει προσοχή σε κάποια σημεία που έχει κάτι γούβες μικρούς κρατήρες. Στο σημείο αυτό αρχίζω να αναρωτιέμαι πόσο άνετος είμαι εγω και πόσο ΜΗ άνετος πρέπει να είναι ο Γιάννης με τα κλιπ ον του 675... Με το τελευταίο φως της ημέρας φτάνουμε στο σπίτι που έχουμε κλείσει για την 1η διανυκτεύρευση, εννοείται με αυλή για να μπουν οι μηχανές μέσα. Μπάνιο στα μπαμ και βόλτα στο χωριό για φαί και μπύρα.. Στη κεντρική πλατεία θα βρούμε το κλασικό μαγαζί της πλατείας, ψιλοχαμούλης αλλα βρίσκουμε λόγω προχωρημένης ώρας τραπέζι. Τα κρεατικά σούπερ, παγωτάκι και πέφτουμε ψόφιοι για ύπνο. Παρακάτω φώτο κατά σειρά από την 1η ημέρα. 2η και 3η ημέρα το βραδάκι που θα επιστρέψω σπίτι

[Vagelis26b]

2η ημέρα
Δεύτερη ημέρα και πρωινό καφεδάκι στη περιποιημένη αυλή του σπιτιού με θέα τις 2τροχες κυρίες. Καβάλα και ξεκινάμε για Φιλιππιάδα όπου και ρίχνουμε τον 1ο ανεφοδιασμό. Στη συνέχεια βγαίνουμε εθνική για περίπου 5 χλμ και έξοδος στον επαρχιακό με κατεύθυνση το γεφύρι της Πλάκας όπου το παλιό τελωνείο πλέον εκτελεί χρέη καφενείου. Αξίζει να ψάξετε την ιστορία του σημείου αυτού. Καφεδάρα ακριβώς δίπλα στη γέφυρα συνοδεία γαλατόπιτας και στα καπάκια βουτιά στα νερά του Άραχθου ακριβώς κάτω απ' το γεφύρι. Για την εποχή (3 Αυγούστου) το νερό ήταν μπόλικο και σε κάποια σημεία η ροή του απαιτούσε τίμιο κολύμπι. Άραγμα για στέγνωμα κάτω απ' το γεφύρι , ντύσιμο και επόμενος προορισμός το βενζινάδικο έξω από τα Πράμαντα όπου και θα είναι ο τελευταίος ανεφοδιασμός της ημέρας. Όσοι σκοπεύετε να ακολουθήσετε αυτή τη διαδρομή η στάση εκεί είναι must γιατί επόμενο πρατήριο έχει λίγο πριν την Καλαμπάκα. Αφού βάλουμε βενζίνη τραβάμε για ιερή Μονή Κηπίνας. Το πόσο χωμένη στο βράχο είναι η μονή είναι εντυπωσιακό, τρομερό σημείο, ήθελα τουλάχιστον άλλη μία ώρα εκεί αλλά ήδη η βουτιά στο ποτάμι τράβηξε πολύ και το σενάριο να οδηγήσουμε βράδυ πλέον αχνοφαίνεται. Καβάλα ξανά με προορισμό τους θρυλικούς Καλαρρύτες για φαί και τελευταία στάση πριν το πέρασμα του Μπάρου. Ήξερα ότι θα ήταν ωραίο το χωριό, αλλά αυτό που αντίκρισα ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Στα τοπ 3 πιο όμορφα χωριά που έχω πάει έβερ, ίσως το πιο όμορφο.. Η κεντρική πλατεία με τα τραπεζάκια καθώς και οι μικρές αυλές δεξία και αριστερά στο σοκάκι που σε βάζει στο κέντρο του χωριού ΜΑΓΕΙΑΑΑ!!!! Τρώμε πίνουμε και πλέον ξέρουμε ότι μόλις καβαλήσουμε ξανά θα βρεθούμε να διασχίζουμε το πέρασμα του Μπάρου που σχεδιάζαμε τόσες βδομάδες. Είχαμε δει φουλ βίντεο και περιγραφές στο ίντερνετ και είχε μεγαλώσει ακόμη περισσότερο μέσα μας. Εντέλει η διαδρομή ήταν κάτι σαν τους Καλαρρύτες, ακόμα πιο όμορφη απ' ότι περιμέναμε, ΕΠΙΚΗ. Ο δρόμος εκεί δε χωράει μαγκιές, κλειστός φουλ και σε κάποια σημεία έχει σπασίματα που σε πάνε καρφί για γκρέμι. Έτσι και αλλιώς η θέα είναι τέτοια που δεν επιτρέπει τη γρήγορη διέλευση. Απ' ότι είχαμε συνηθίσει τις 2 πρώτες ημέρες, το σκηνικό εκεί αλλάζει πλήρως. Σχεδόν σεληνιακό, απόκοσμο... Φτάνοντας στη γνωστή διασταύρωση πιάνει ξαφνικό δυνατό αεράκι και παράλληλα συνειδητοποιούμε ότι ΣΙΓΟΥΡΑ θα οδηγήσουμε νύχτα έστω για λίγο, κάτι το οποίο γενικά θέλαμε να το αποφύγουμε μια και περνούσαμε 1η φορά από τα μέρη. Στη διασταύρωση θα πετύχουμε και 2 παλικάρια από Σέρρες ( με αμάξι) οπότε πιάνουμε σχετική κουβεντούλα. Ατενίζουμε την απίστευτη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις και ξεκινάμε την κατάβαση με προορισμό το χωριό Καστράκι κάτω από τα Μετέωρα που θα αποτελούσε το σπίτι μας για το 2ο βράδυ. Δυστυχώς το ρέμα – ποταμάκι που πάει παράλληλα με το δρόμο είχε πλημμυρίσει στο πρόσφατο παρελθόν και είχε ξηλώσει την άσφαλτο σε πολλά σημεία για περίπου 5 χλμ. Σε κάποια σημεία το χώμα ήταν βατό σε άλλα ήθελε λίγο εντουράκι. Για μένα με το Crf του Τόλη ήταν χάρμα και πραγματικά δε με χάλασε καθόλου, είχα όμως μία έννοια για το υπόλοιπο τιμ και λίγο παραπάνω για τον Γιάννη που κλήθηκε πάνω στα κλιπ ον του 675 να επιστρατεύσει τις ποδηλατικές εντουράδικες ικανότητές του. Έτσι μπήκα εγώ μπροστά και μέσα από την ενδοεπικοινωνία τους ειδοποιούσα για ό,τι ζόρικο συναντούσα. Η ώρα είχε περάσει, ήταν πλέον 9 παρά και την κατάλληλη ώρα βγήκαμε από τον χωματόδρομο. Η υπόλοιπη 1 ώρα και κάτι ήταν ολίγον τι διαδικαστική, η κούραση ήταν μπόλικη - μόνο το πρωινό μπάνιο κόντρα στη ροή του Άραχθου έφτανε και περίσσευε - οπότε το μυαλό σκεφτόταν μπύρα παγωμένη και κρεατικά μέχρι να παρκάρουμε έξω από το σπίτι που είχαμε κλείσει στο Καστράκι. Γρήγορο μπάνιο, και βγήκαμε στα πέριξ του χωριού σαν τα τσακάλια για να βρούμε μπόλικο κρέας και μπυρόνι κράκουλι (έτσι λέμε στη Σαλαμίνα τη παγωμένη μπυρίτσα). Η δεύτερη μέρα παρα ήταν γεμάτη οπότε μετά το φαγητό καρφί σπίτι για ύπνο. Και εδώ το φαγητό ήταν εξαίσιο, σωστά ψημένο και γενναιόδωρες μερίδες, οπότε με την κοιλιά γεμάτη καλό φαγητό και το μυαλό γεμάτο εικόνες και πολύ πολύ μηχανή κλείνει και η δεύτερη ημέρα. Παρακάτω φώτο από την 2η ημέρα

[karellen]

Ωραίο ταξιωτικό και όμορφες φωτογραφίες!
Μπράβο παιδιά και στην επόμενη,ακόμα πιο μακρυά!

[Vagelis26b]

να σαι καλά φιλαράκι

[Vagelis26b]

3η ημέρα

Το πρωινό της τελευταίας ημέρας μας αποκαλύπτει την ωραία θέα που το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσαμε στο φουλ να δούμε. Καφεδάκι στο μπαλκόνι με θέα τους βράχους των Μετεώρων, τι άλλο να ζητήσεις!! Το αρχικό μας πλάνο με εμένα καβάλα στο ιταλικό V2 ήταν επιστροφή από παλιά εθνική, στάση στο Δομοκό για φαγητό, Μπράλος και επιστροφή από τη γραμμή των φέρυ που συνδέουν Μέγαρα με Σαλαμίνα. Τελικά, μια και δεν είχε νόημα να περάσω Μπράλο με το CRF αποφασίσαμε επίσκεψη στα Μετέωρα, φαγητό στα πέριξ και χαλαρή επιστροφή από εθνική χρησιμοποιώντας τη γραμμή των φέρυ Πέραμα - Σαλαμίνα.. Χαμός από επισκέπτες στα Μετέωρα, όσοι είχαν αμάξι εκείνη την ημέρα πρέπει να ζορίστηκαν, αλλά εμείς χωρίς να ενοχλούμε τη διέυλευση παρκάραμε σε ένα άνοιγμα 10 μέτρα από την είσοδο για το μοναστήρι. Πήγαμε στη μεγάλη μονή και αυτά που είχαμε να δούμε ήταν τόσα που έφτασε μεσημεράκι. Στο κατέβα από Μετέωρα περνάς ανάμεσα από ταβέρνες, σταματήσαμε σε αυτή με την πιο ωραία αυλή -τίγκα στο πλατάνι - ήμασταν σίγουροι ότι το φαί θα ήταν αντάξιο και τελικά δεν πέσαμε έξω. Κοντοσούβλι, συκωτάκι όλα σούπερ. Εσπρεσάκι στα μπαμ από τον φιλόξενο ιδιοκτήτη, ο οποίος ήταν και δίτροχη ψυχή με μπόλικα ταξίδια στο ενεργητικό του και βουρ για Καλαμπάκα να γεμίσουμε ντεπόζιτα. Η εθνική αυτή την φορά δεν ήταν για μένα και το CRF όσο φιλόξενη ήταν την 1η ημέρα μέχρι το Ρίο και αυτό γιατί ο δυνατός κόντρα άνεμος ζόριζε το εντουράκι να κρατά με άνεση ταχύτητες πάνω από 120. Συνηθισμένος από την ανεμοκάλυψη της Rsv στα πολλά, τα βρήκα σκούρα και ήταν η πρώτη φορά από όλο το 3μερο που πραγματικά μου έλειψε η μηχανή μου. Στάση σε 3 ΣΕΑ - είπαμε το CRF στην εθνική τσιμπάει - για βενζίνη, καφέ και κανά παγωτό και φτάνουμε Πέραμα 9 και κάτι για να πάρουμε το φέρυ των 9μιση για το νησί... 3 μέρες με φουλ μηχανή, απίστευτα τοπία σε ομορφιά και ποικιλία και το πιο βασικό, την κατάλληλη παρέα για μια τέτοια εξόρμηση!! Ακολουθούν φώτο από την 3η ημέρα

[azar41]

Mπράβο παίδες, πολύ ωραία βόλτα με μπόλικες φωτό,κατά λάθος πήγες με το κατάλληλο μηχανάκι για το ενεννήντα τοις εκατό της διαδρομής,στις επόμενες και πάντα όρθιοι!

[Vagelis26b]

Mπράβο παίδες, πολύ ωραία βόλτα με μπόλικες φωτό,κατά λάθος πήγες με το κατάλληλο μηχανάκι για το ενεννήντα τοις εκατό της διαδρομής,στις επόμενες και πάντα όρθιοι!

ακριβώς αυτό, το καταχάρηκα το crf!!

[Tsber]

Μπράβο σας παίδες που ζήσατε και μοιραστήκατε μία υπέροχη ταξιδιωτική εμπειρία!

Πάντα τέτοια και να είστε καλά να ρολάρετε όπου αγαπάτε

[RaGe_Raptor]

Θα το απολαύσω στο laptop αργότερα,προς το παρόν και εις άλλα με υγεία!

[o_gavros]

Γείτονα, εξαιρετικη η αρχή σας, εύχομαι να μην σταματήσουν ποτέ αυτές οι εξορμήσεις! Δεν στερευουνε οι ομορφιές, γιατί νομίζεις είμαστε εδώ τόσα αρρωστακια;

[Vagelis26b]

Η αλήθεια είναι ότι μόλις γυρνάς από μία τέτοια εξόρμηση, αμέσως ξεκινάς να σχεδιάζεις την επόμενη!!!

[Vagelis26b]

Γείτονα, εξαιρετικη η αρχή σας, εύχομαι να μην σταματήσουν ποτέ αυτές οι εξορμήσεις! Δεν στερευουνε οι ομορφιές, γιατί νομίζεις είμαστε εδώ τόσα αρρωστακια;

ποσο γειτονες δηλαδη???

[RaGe_Raptor]

και πάλι μπυρόνια ωραία μέρη.

ζηλεύω την ευκολότερη πρόσβαση σε μέρη που για βόρειους-βόρειους είναι μακρινά. παρηγοριόμαστε με βουλγαρική Ροδόπη... (απαίσιο φαγητό οι γείτονες)

[o_gavros]

Να κλαίνε οι χήρες αλλά να κλαίνε και οι παντρεμένες;;; Ε όχι δα

[Vagelis26b]

και πάλι μπυρόνια ωραία μέρη.

ζηλεύω την ευκολότερη πρόσβαση σε μέρη που για βόρειους-βόρειους είναι μακρινά. παρηγοριόμαστε με βουλγαρική Ροδόπη... (απαίσιο φαγητό οι γείτονες)

Όσον αφορά το φαγητό, όπως ήδη έγραψα, οι Ηπειρώτες έδωσαν ρέστα... Ούτε ένας παραπονεμένος όπου και αν φάγαμε! Φόλες παντού παίζουν αυτό είναι σίγουρο, μάλλον εκεί στα βόρεια η πιθανότητα να μην φας καλά μικραίνει επικίνδυνα! Το καλό φαί ειναι βασικός παράγοντας! Αν και χθες που βγήκαμε για μπύρα με σχεδόν όλο το τιμ, αυτό που λέγαμε είναι ότι τα μέρη και οι διαδρομές ήταν τόσο όμορφες που αν χρειαζόταν το κάναμε ξανά και ας τρώγαμε μόνο σουβλάκι και σάντουιτς..