Μετά από ποσο καιρό αποφάσισα να το βγάλω, να το πλύνω και να λαδώσω την αλυσίδα… εννοείται πως το έχει φάει η βροχή και ότι πήρε νερά το ντεπόζιτο όπως πάντα. Έκανε μπερδέματα, φρέσκια βενζίνη και βουρ εθνική να κάψει ότι νερά έχει πάρει..
φτάνω σπίτι πάω να το βάλω σε φλατ σημείο, το σταντ μάζεψε, πήγα να το πιάσω πριν βροντήξει και καταλήξαμε αυτό χωρίς γρατζουνιά και εγώ αυτόματα με ΤΡΑΓΙΚΟ πόνο στην μέση…
Δοκίμασε να κανεις συμπλήρωμα υγρων ανάποδα. Από τη δαγκανα προς το δοχειοΔημοσιεύθηκε αρχικά από billyka
Έβαλα τους σιγαστήρες γιατί ο τόσος θορυβος κουράζε πολύ και παρέπεμπε σε καγκουρα.τωρα και πάλι είναι πολύ πιο μπασος και δυνατος από μαμά αλλά παλεύεται.
αν δεν κοιτας εκει που πας...θα πας εκει που κοιτας!
Πολύ ενδιαφέρον το κάδρο σου.
Η ελαφρά ανοδική πορεία των αυλών χαρίζει ανάταση στο θεατή ενώ
η προοδευτικότητα σε μικρότερα σχήματα απλώνει ένα πέπλο ελπίδας στην σύγχρονη κοινωνία.
Μια κίνηση πολιτισμού, μια αντίθεση στους νόμους της ζούγκλας που τόσο άδικα βιώνουμε.
Πέτρο, σε ευχαριστούμε γι' αυτό το έργο.
Θα ήταν άδικο όμως να σου μείνει η εντύπωση πως πλέον περιμένουμε μόνο αντίστοιχου μεγέθους δημιουργήματα.
Την επόμενη φορά, να είσαι σίγουρος πως θα είμαστε ευτυχείς και με μια ταπεινή γενική της δεξιάς πλευράς.
Ε αφού το ζήτησες τόσο ποιητικά θα ήταν άδικο να μην ανταποκριθώ στο αίτημα σου...
αν δεν κοιτας εκει που πας...θα πας εκει που κοιτας!
Ωνσγμσ
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση