Τα ηλεκτρονικά δυναμόμετρα αξιοποιούν ένα strain gauge, μια μεταβλητή τυπωμένη αντίσταση ουσιαστικά, η οποία είναι ένα τριχοειδες σύρμα περιελιγμενο πολλές φορές σε μικρή επιφάνεια. Αυτό είναι κολλημένο σε ένα εξάρτημα μεταλλικό, για το οποίο ξέρουμε από πριν τη σχέση τάσης-παραμόρφωσης, χοντρικά ξέρουμε τι τάση θα προκύψει με συγκεκριμένη δύναμη, λόγω της γεωμετρίας του εξαρτήματος.οταν αυτό το κομμάτι του ροποκλειδου παραμορφώνεται μαζί παραμορφωνεται κ το strain gauge. Έτσι αλλάζει η αντίσταση του strain gauge και άρα τα αμπέρ π το διαπερνούν. Αυτό μετριέται από μια πλακέτα και τα υπόλοιπα είναι τα κλικ που ακούμε, η δόνηση, η φωτάκια. Τώρα το πλεονέκτημα είναι ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν κινούμενα μέρη, δεν υπάρχει φθορά κλπ και άρα μεγαλύτερη ακρίβεια και επαναληψιμοτητα. Και το κόστος είναι αστείο για ένα τέτοιο κύκλωμα. Έτσι επίσης λειτουργούν οι γερανογεφυρες, με δυναμοκελια. Καθώς και ζυγαριές γερανών. Το μειονέκτημα για μένα του ηλεκτρονικού είναι κατά τη χρήση. Στο 1/4:είναι σπαστικό το ποσό αργά πρέπει να το χρησιμοποιείς όταν εφαρμόζεις ροπή και χωρίς το απτό κλικ του μηχανικού είναι πάρα πολύ εύκολο να βάλεις παραπάνω ροπή ένα μεγάλο πλεονέκτημα των ηλεκτρονικών είναι ότι πολλά έχουν και μέτρηση γωνίας, χωρίς να χρειάζονται έχτρα ματζαφλαρια, γεγονός που τα κάνει ανεκτίμητα σε ανακατασκευή κινητήρων
Επίσης, τα ηλεκτρονικά δεν χάνουν ακρίβεια σε μεγάλο εύρος. Δηλαδή μπορείς να έχεις ακριβές ροποκλειδο 5-80 πχ