Μία moto-βόλτα από το πουθενά
[font=century gothic]Ξημερώματα Κυριακής (ώρα περί τις 5 πρωινή μετά το σχόλασμα ) κι έχω κανονίσει με τον εαυτό μου μετά από πάρα πολύ καιρό να κάνω ένα μίνι ταξιδάκι σε μέρη που με έχουν κάνει να τα ερωτευτώ γιατί το έχω ειλικρινά πολύ ανάγκη για διάφορους λόγους!! Φύση και μόνο φύση Και ειλικρινά δεν με πειράζει ποτέ η κούραση ή η παρέα όταν τα επισκέφτομαι! Πάντα μου προσφέρει ψυχική ηρεμία και γαλήνη σε δύσκολες προσωπικές στιγμές! Ξεχνιέσαι στο θέαμα αυτό που η φύση σου προσφέρει απλόχερα. Η ομορφιά της μαζί με την αγριάδα της, οι ευωδιές της από τα νερά του Σπερχειού που ποτίζουν τα χωράφια χαμηλά στην κοιλάδα και τα πανέμορφα έλατα στα 1200-1300 μέτρα καθώς ανηφορίζεις!
Κάπου εκεί κοντά λοιπόν, στο Καρπενήσι, στους πρόποδες του βουνού Βελούχι όπου έχω ταξιδέψει άπειρες φορές, αποφασίζω να πάω την Κυριακή που μας πέρασε! Μέρος που με έχει κερδίσει ολοκληρωτικά από την πρώτη κι όλας επίσκεψή μου κάπου το 1995-1996. Σαββάτο αργά το βράδυ όμως πέφτει τηλέφωνο από τον φίλο Zanzibar και με ρωτάει αν θέλω παρέα σε αυτό το ταξίδι! Η απάντηση δεν χρειάζεται να αναφερθεί οπότε με συνοπτικές διαδικασίες το ραντεβού ορίστηκε τελικά στις 9:00, στο Τσαφ!
Παρέα με τον Ducatista με τα της συζύγου του, και ο Wizard με το Tenere-PinoKaiMe8wkaiPsaxnwGiaVenzinh, καθώς και ο Ste με το 636!
Ξεκινήσαμε λοιπόν το ταξίδι κατά τις 9:30 μιας και ο VivaMotzarellaMePrsoutoPeperoni άργησε για άλλη μια φορά! Καιρός ιδανικός θα έλεγα μιας και η πρωινή δροσιά έκανε αρκετά ευχάριστο και άνετο το ταξίδι μέχρι τον Αγ. Κωνσταντίνο όπου και σταματήσαμε για το καφεδάκι μας (χαιρετισμός στη ΛΕΦΚΑ όπου τελευταία πετυχαίνουμε και αρκετά συχνά εκτός Αθηνών). Προηγήθηκε όμως μια μικρή μάχη στο Ο.Α.Κ.Α. της Εθνικής οδού! Που αλλού? Στην Υλίκη. Εκεί που έχουμε όλοι απωθημένα! Κι όμως αυτή τη φορά ωσάν άλλος «Λύμπε» έδειξα το νούμερο (όχι της φανέλας αλλά της πινακίδας) στον Zanzibar που τόλμησε να με απειλήσει! (Που πα ρε Καραμήτροοοοοοο??? Ντεν έχω το CB καρντιά μου). Μπροστάρης βέβαια ο Στέφανος με την πράσινη ομορφιά του άνετος κι ωραίος! Τελευταίος ο Ορέστης Μακρής . ουπς .sorry .. ο Διονύσης (Wizard) με το Tenere που είμαι σίγουρος ότι μονολογούσε: «Δεν θα βρούμε λάσπες ρε λαμόγια? Θα σας δείξω » ! Αναχώρηση λοιπόν από Αγ. Κων/νο και προορισμός το χωριό Ρεντίνα - Ευρητανίας όπου πληροφορίες από φίλο λένε ότι στο χωριό ΨΗΝΟΥΝ ΤΣΙΠΟΥΡΑΑΑΑΑΑΑΑ! Ανεφοδιασμός λίγο πριν τη Λαμία και βουρ για Καρπενήσι! Ο καιρός εξακολουθεί να μας κάνει το χατίρι. Ο δρόμος από η Λαμία μέχρι και τον Αγ. Γεώργιο απίστευτα καλός (για επαρχιακό οδικό δίκτυο) με στροφές κλειστές και ανοιχτές και γενικότερα παιχνιδιάρικες χωρίς πολλά πολλά όμως! Φτάνοντας στον Αγ. Γεώργιο, κόβουμε δεξιά και αρχίζει η ανάβαση. Δρόμος κακοτράχιλος μεν στα περισσότερα σημεία του που θέλουν προσοχή λόγω των (μικρών) κατολισθήσεων και πολλές φορές καθιζήσεων του οδοστρώματος βατός δε για street μηχανές! Το κρύο αρχίζει και κάνει πλέον αισθητή την παρουσία τους (στάση για αλλαγή ενδυμασίας λαμόγιο Στέφανε το φλις μου!!!) μιας και τα πλατάνια αφήνουν τη θέση τους στα έλατα! Φύση απίστευτη και το μάτι να χάνεται στο κιτρινωπό πλέον χρώμα των φύλλων! Υψόμετρο άνω των 1000 μέτρων και πλέον τα στομάχια αρχίζουν και παίζουν «βιολί» όπως χαρακτηριστικά μου έγνεψε ο Γιάννης πάνω στο Ducati και έτσι τελευταία στιγμή αλλαγή δρομολογίου. Αντί για Ρεντίνα, αριστερά και πάμε για Αγ. Τριάδα! Διαδρομή κατά μήκους του βουνού και το Tenere να θέλει να πάρει τα ηνία αφήνοντας στο πλάι του χωματόδρομους που οδηγούν στον παράδεισο! Δεν πειράζει Νιόνιο, θα ξαναπάς, το ξέρω, Endurάδα βέβαια Ειλικρινά υπάρχουν μέρη που δεν πιστεύεις ότι υπάρχουν στην Ελλάδα! Όσοι έχουν πάει καταλαβαίνουν πιστεύω!
Φτάνουμε λοιπόν στην Αγ.Τριάδα με τα στομάχια να έχουν γεμίσει οξυγόνο αλλά να χρειάζονται άπειρες δόσεις χοληστερίνης για έρθουν στα ίσια τους και να συνεχίσουν! Μπαίνοντας λοιπόν στο χωριό το θέαμα οδυνηρό αφού οι 2 κεντρικές ταβέρνες ήταν κλειστές! Καθώς προχωράμε και μοιάζουμε λύκοι έτοιμοι να κατασπαράξουμε τα πάντα, δεξιά μας βρίσκεται οπωροπαντοπωλειο-καφενείο-ταβέρνα-ότι πάρεις εκατό! Μπαίνω να ρωτήσω αν υπάρχει τίποτα! Κοπελίτσα 16-17 χρονών βγαίνει και φωνάζει τη μαμά της από το απέναντι σπίτι «Μαμά, μαμά κάποιοι κύριοι ζητάνε να φάνε!». Η κυρία βγαίνει στο μπαλκόνι και μας λέει «Έχω κοκκινιστό με πατάτες τηγανιτές, καμιά μπριζολίτσα, τηγανιά (ντόπια Dela! Χωρίς αυγό), σαλάτα, φέτα και . Κρασί!!!» Τι καλύτερο? Μπαίνουμε στο μαγαζί! Το τζάκι ήταν όλα τα λεφτά καθώς και τα τσιπουράκια μέχρι να ετοιμαστεί το φαΐ! Όλα άψογα και αρχίζει η μάχη! Δεν χρειάστηκε και πολύ ώρα να τα «καθαρίσουμε» όλα! Οι ατάκες διαδέχονταν η μία την άλλη όταν ο μάστορας που έχει το μαγαζί ψάχνει τον ιδιοκτήτη του κόκκινου τρακτέρ που έχει αράξει μπροστά στο μαγαζί με την επιγραφή... Du-κάτι! Το fazerάκι βέβαια του έκανε πιο πολύ μιας και γούσταρε να το χρησιμοποιήσει στα χωράφια για να μαζέψει κάστανα (!!!!!! ’κου πράγματα!!!) Χαλάρωση τσιγαράκι, γλυκό βύσσινο και η ερώτηση «κλειδί» του wizard! «Παίζει κανένα βενζινάδικο???». Καλά ρε Βελιγγέκα? Καλύτερα να σε ντύνουμε παρά να ταΐζουμε το χρέπι σου! Φυσικά και δεν έπαιζε κοντύτερα από τα 35-40 χιλιόμετρα βενζινάδικο και οι απεγνωσμένες αναζητήσεις για ένα μπετονάκι κάπου στο χωριό, ναυάγησαν. Έτσι σαν πιο έξυπνος, ευστροφότερος, γρηγορότερος, ομορφότερος, έδωσα την λύση! Λαστιχάκι (γκαζιού παρακαλώ) από το μαγαζί και . Φύσα ρούφα τράβατονε, πάτατονε κι αλλαχτόνε από το fazer στο Tenere! Κι ο Νιόνιος ατάραχος να παρακολουθεί Σωστόοοοος! Αφού ξεπεράσαμε το άγχος εμείς όχι ο Διονύσης είπαμε να ξεκινήσουμε.
Ο δρόμος της επιστροφή φαινόταν βουνό μετά το τρελό φαγοπότι! Χαιρετούρες και «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που ειλικρινά μας φιλοξένησαν έστω και για λίγες ώρες και βουρ για πίσω! Από την ίδια διαδρομή για αναζήτηση βενζινάδικου. Όλα καλά κι ωραία! Στάση μες στην Λαμία για καφέ όπου κι εκεί το ρημάδι πάλι προξένησε τα βλέμματα των ντόπιων! (Τι σκατά? Κανείς δεν έχει σόμπα σπίτι του?). Αναχώρηση από τη Λαμία και βουρ για Ελλάδα εμ . για Αθήνα! Monstro και 636 «κρυώνουν» και το πατάνε για να κερδίσουν χρόνο, κι εγώ παρέα με τον Διονυσάκο που νομίζει ότι έχει πάθει λάστιχο επειδή κουνιέται απίστευτα (τα συμπεράσματα δικά σας!). Τελευταία στάση διόδια Σχηματαρίου για τελευταίο τσιγάρο και χαιρετούρες!
Όταν τελικά γεμίζεις με μια τόσο απρόσμενη ημερήσια εκδρομή με φίλους, με τη μηχανή σου, σε μέρη που αγαπάς, δεν νομίζω να χρειάζεσαι τίποτα άλλο στη ζωή σου! Χιλιόμετρα ταξιδιάρικα γεμάτα εμπειρίες, χρώματα, φύση . Τίποτα άλλο
σ.σ. Αξιοσημείωτο γεγονός η ολοκλήρωση του 90% των έργων ανακατασκευής της εθνικής οδού που υπήρχαν μέχρι και πριν 2-3 εβδομάδες.
Ατάκες δεν θυμάμαι Zan βοήθειααααααααααααα!!![/font]
Απάντηση με παράθεση
