Εκει λοιπόν όταν έχεις λυγίσει, και ενω ξέρεις ότι μπορεί να αντέξεις, αλλά δεν θες άλλο ... δεν θες να συνεχίσει, σε έχει κουράσει σε έχει φθείρει, μετά απο εκείνη την στιγμή η χαρά που θα έρθει είναι τόσο εσωτερική και απεριόριστη , που θα σου πει απο μόνη της μετά να λες: έλα που είναι η αναποδιά, φέρτε μου αναποδιά...![]()
![]()
![]()
![]()