Μία ημέρα στην περιοχή Δελβινακίου...

[Bil]

Η Κυρία Μαρία είναι Κυρία με Κ Κεφαλαίο. Ζεί μόνη της (στο σπίτι, ε, όχι στο χωριό),είναι 90 φεύγα χρονών, δεν βλέπει από το ένα μάτι, δεν περπατάει έξω από την αυλόπορτά της, έχει ένα καφενείο με δύο τραπεζάκια και μια σόμπα (να λείπουν τα σχόλια για το τι καφέ κάνει... ) είναι αξιοπρεπέστατη και πάνφτωχη, λέει από τις πιο γαμηστερές ιστορίες που έχω ακούσει αλλά ήμουν η παρέα της μαζί με κάτι τύπους από το κοινοτικό γραφείο απέναντι, με περίμενε πάντα με καφεδάκι (διπλό ελληνικό μέτριο, ποτήρι με σχεδιάκια έγχρωμα και νερό κρύο σε δίσκο με στρωμένο σεμέν), φεύγοντας μου έδινε καραμέλες ΟΜΑΜ, έχει παρέα και φύλακες ένα ΚΤΗΝΟΣ σκύλο και μια χαδιάρα γάτα και την έχω πάντα στην καρδιά μου και φεύγουμε για Βρίστοβο γιατί τώρα δάκρυσα που τη θυμήθηκα

Ο σκύλος...

[Bil]

Και η γάτα...
κάνανε και παρέα αυτά τα δυό !!!

Περιττό να αναφέρω οτι για να ανέβω στο σπίτι της, της φώναζα μια ώρα από κάτω για να βγεί μέχρι την πόρτα να ηρεμήσει τον ΣΚΥΛΑΚΟ της, γιατί αλλιώς ....έτρωγε και εμένα ................................και το V-Strom:rotflmao: :rotflmao:

[Bil]

Και πρίν καλά καλά το καταλάβουμε, έχουμε φτάσει στο Βρίστοβο, οπου φυσικά δεν έχουν ακούσει την μηχανή (να έβαζα μια Remus να γλύτωνα και την ακόλουθη διαδικασία μήπως...), οπότε επειδή το κράτος προνοεί για τους ελαφρώς κουφούς ασθενείς, αναγκάζομαι (άλλο που δεν ήθελα ) να χτυπήσω την καμπάνα που έχουνξ έξω από το ιατρείο

ΠΑΝΙΚΟΣ !!

Δεν ξέρω αν φαίνεται στην φωτό, είναι στην είσοδο του παλιού σχολείου - τώρα ιατρείου ,είχε κάτι χάρτες μέσα και κάτι προτομές από αρχαίους έλληνες που σε επιανε ανατριχίλα. Το θρανίο είναι ενα παλιο έδρανο σχολείου που έχει ενωμένο τον πάγκο για να κάθεσαι μαζί με το γραφείο. ασε που ώρες ώρες νόμιζα πως άκουγα παιδάκια να γελάνε :a53: :a45:

[Bil]

Ακριβώς απέναντι από το ιατρείο, είναι και η πανέμορφη και προσεγμένη ως κόρη οφθαλμού εκκλησία του χωριού. Μια βόλτα στους χώρους της, μετά την δουλειά ήταν ο,τι έπρεπε αφού και η μυρωδιά από το λιβάνι που πλανιώταν στον ανοιξιάτικο αέρα μαζί με την απίστευτη ησυχία (εκείνη την ημέρα δεν πρέπει να συνάντησα κανένα όχημα στον δρόμο των χωριών ), με γαλήνευσαν. Δεν είμαι θρήσκο άτομο, αλλά εκεί πάνω, εκείνη την στιγμή, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό να αμφισβητήσω κανένα από τα γεροντάκια που με το βλέμμα τους λέγανε πολλά κάθε φορά που την κοιτάζανε και κάνανε τον σταυρό τους.

Νομίζω και τα camel ήταν διαφορετικά εκεί

[Bil]

Από το πλάι...

[Bil]

Προσθιοπλάγια...

[Bil]

Και από μπροστά. Ελπίζω να μην κουράζω...

[Bil]

Φυσικά ,έκανα και μια βολτίτσα στην μικρή αυλή που είχε γύρω γύρω και ήταν υπέροχα. Δροσιά, σκιά και ησυχία. Ακόμα και οι παππούδες μιλούσαν χαμηλόφωνα (ελπίζω όχι για να μην τους ακούω εγώ... )

[Bil]

Ωρα να την κάνουμε σιγά σιγά. Μας περιμένει ο οικισμός της Κάτω Λάβδανης. Παλιά εκεί υπήρχε ένα χωριό, αλλά μια μεγάλη φωτιά που ξεκίνησε από την Αλβανία και πέρασε τα σύνορα (πως λέμε Γιατροί χωρίς σύνορα, ε, αυτή ήταν φωτιά χωρίς σύνορα ) το έκαψε και εκεί τώρα υπάρχουν σκόρπια σπίτια , τα οποία και πρέπει να επισκεπτώ (δεν υπάρχει αγροτικό ιατρείο) και κάποια νεόδμητα συγκροτήματα τα οποία θα αποδωθούν σε κατοίκους της περιοχής. Η περιοχή είναι ΔΙΠΛΑ στα Ελληνο-Αλβανικά σύνορα (περίπου 7-9 χλμ).

Ωρα να την κάνουμε...

[Bil]

Με το που μπαίνω στο πρώτο σπίτι, πέφτω πάνω σε κοπάδι απο κότες !!! Της π$#%^νας από κότες !!! Η γιαγιάκα πουθενά !!!
Ξαφνικά πετάγετε από πίσω μου με ένα καλάμι ( και αρχίζει να τις διώχνει από την άλλη πόρτα του σπιτιού και να τις αποκαλεί με επιθετικούς προσδιορισμούς που και λενας σκληροτράχηλος δερματοντυμένος γενειοφόρος Ηell's Angel, θα ντρεπόταν να εκφέρει !!!
Πρόλαβα να αποθανατίσω την τελευταία που όπως φαίνεται στην φωτογραφία, στην απεγνωσμένη της προσπάθεια για να βρεί πρόσφυση και να αποφύγει την μαγκουριά, γλυστράει και το ένα της πόδι είναι στον αέρα, ενώ ανοίγει τα φτερά της για ισορροπία.
:rotflmao:

πάνω στο τραπέζι δε, διακρίνεται και το βιβλιάριο έτοιμο προς συνταγογράφηση, με τα κουτιά πατηκωμένα στις μέσα σελίδες ,για συντόμευση της διαδικασίας !!!

[Bil]

Ψάχνοντας το επόμενο σπιτάκι ;

[Bil]

Αφού βρίσκω τον επόμενο σταθμό, στερεώνω την μηχανή καλά, και προχωρώ προς την βεράντα, οπου πάνω στο τραπέζι είναι τοποθετημένα τα βιβλιάρια και τα φάρμακα, αλλά οι κάτοικοι πουθενά !
Το έχει η περιοχή λέω, αλλά ξαφνικά ακούω μια φωνή από σχετικά όχι κοντά δεξιά μου:
-" Κυρ γιατρε, σταχου αφήκ πα στου τραπέζ. Γράψε και παραπάν αν μπορείς γιατι ζγών χειμώνας και αη στην ευχή"

Ο κύριος ήταν σε ένα λόφο απέναντι από το σπίτι και μιλάγαμε από απόσταση 15 μέτρων περίπου ! Η φωτογραφία είναι με zoom από την βεράντα οπου και φαίνεται το κάγκελό της κάτω δεξιά.
Ο κύριος χάζευε αυτό που θα χάζευα και εγώ λίγο πριν τελειώσω την δουλειά μου εκείνη την ημέρα....

[Bil]

Τις πρώτες πρωινές ώρες, σε καταδίωξη των συνοριακών φρουρών , το ύποπτο όχημα (ένα πολυμορφικό αμερικάνικο με πινακίδες από Τέξας και φυμέ τζάμια, ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΑΤΟ δηλαδή), που είχε έρθει απο Αλβανία, έχασε τον έλεγχο στην στροφή κάτω από το σπίτι του κυρίου και έπεσε μέσα στο χαντάκι. Το αυτοκίνητο έτσι οπως το βλέπετε ήταν σκασμένο στο χασίς. (Λές για αυτό στην εκκλησία να μου μύριζε λιβάνι, ηρεμία και τα γεροντάκια να μιλάγανε χαμηλόφωνα :rotflmao: )

Παραθέτω τα στοιχεία...

[Bil]

Καλή βουτιά...

[Bil]

Μια ακόμα στάση στον γυρισμό, λίγο νερό από την βρύση που δυστυχώς είναι με κάνουλα και όχι με το νερό να τρέχει συνέχεια για να κούς τον θόρυβο που κάνει (λίγο πιο πέρα όμως ακούστηκε αυτός ο θόυβος αφού με τόσους καφέδες που ήπια ).
Επιστροφή στην πόλη.
Η μηχανή σε εκείνη την φάση, που ούτως η άλλως είναι όμορφη, έκανε ακόμια πιο ωραία αυτήν την εμπειρία.
Να είμαστε όλοι καλά και να χαιρόμαστε το πάθος μας.