ή αλλιως
Αμα μου τη δινει
κατι τετοια πρωινα
περνω τ'αλογο μου
και φευγω στα βουνα
(απο παλιοτερη ποιητικη συλλογη του Ταναση)
Παρασκευη 6/8 πρωι. Ειμαι απο τις 7:30 στο γραφειο "δωσμενος" απο την κλεισουρα. Προσπαθω να δουλεψω μηπως και τελειωσω λιγο νωριτερα για να φυγω για "καπου"! Φτανει 9:00 (ωρα που ανοιγει η εταιρεια) και μενα το μυαλο μου πεταει! Ειμαι αρρωστος, λεω στα παιδια που μολις εχουν ερθει, και παω στο γιατρο. Για οτι χρειαστω εγω μεταθεστε το για Δευτερα. Τι? Που ειμαι αρρωστος? Μααα ... στο μυαλο φυσικα!!! Σπιτι καρφι φωρτωνω τη (παντα ετοιμη και προθυμη) μηχανη! Κατα που να κοψω? Απο το ραφι με τους χαρτες ο πρωτος 1:250.000 που βουτηξα ελεγε Πελοποννησος! Καλα ειναι παντα μπορεις να βρεις καινουργια μερη! Ψαχνω και τους αναλυτικους (Ταϋγετο, Μαιναλο, Παρνωνα, Ζηρια, Ερυμανθο, Χελμο) τους ριχνω στο tag bag, και θα αποφασισω μεχρι τον Ισθμο, σκεφτηκα. Αποτελεσμα ... 11:00 πινω καφε (που εφτιαξα μονος μου, γιατι με τσατισαν οι παλιοαλητες) στο Αρτεμησιο!
Που παμε? Χωρια του Βορειου Ταϋγετου. Αγνωστα, στενοι και κακοι δρομοι, μακρυα απο θαλασσα .... Πρεπει να ειναι καλα αυτην την εποχη! Τ' ακουσε η Αφρικα και ξετρελλαθηκε! Πηδηξε πανω μου και με 'πνιξε στα φιλια! Ηθελε να δοκιμασει και το καινουργιο γονατο (WP πισω)!
Το δρομο για τη Μεγαλοπολη το λοιπον. Στην Κατω Ασέα, βενζινη και αφηνουμε κεντρικους δρομους κι αλλες τετοιες αηδιες. Στριβουμε αριστερα (Νοτια) για τον Πάπαρη. Αχρωμο μπορω να πω χωριο, αν και μεγαλουτσικο. Δε μου κανε κλικ για στοπ, αν και η ζεστη μεσα απο τα προστατευτικα (μπουφαν, παντελονι, κρανος, γαντια, μποτες, αστακος ειμουνα) ειναι μεγαλη! Επομενο ο Σκορτσινός. Μικρο, οχι κατι ιδιαιτερο, προχωραμε για το Κυπαρίσσι.
Μεχρι εδω η διαδρομη ηταν η κλασσικη ημιορινη της Πελλοπονησσου (πετρα, σχινα και πουρναρι λιγο ψηλοτερα). Τωρα (πριν το Κυπαρισσι) αρχιζει να παιρνει υψος και ταυτοχρονα ειναι ολο και πιο ντυμενη, ολο και πιο ομορφη. Οι ενας-δυο βαθμοι που εχει πεσει η θερμοκρασια γινονται αμεσως αντιληπτοι για εναν αστακο που βραζει στο ζουμι του! Ενα καφενειο πανω στο δρομο, παρα του οτι η θερμοκρασια (μου) αγγιζει τα κοκκινα, δε μου κανει κλικ και προχωραω.
Λιγο ψηλοτερα, ο Λογκάνικος (εδρα του ομονυμου Δημου) με τα ελατα του. Ειναι υποχρεωτικη σταση! Ενα πλατανι στη μεση του δρομου (με υποχρεωτικη κυκλικη πορεια) ειναι το καλυτερο που μπορω να θυμηθω. Λιγο νερο (ε καλα, μια μπυρα) στο ψυγειο μου, ενα (καλαααα τρια) τσιγαρακι, και να 'χω και την Αφρικα να τρωγεται. Ξερετε τωρα μωρε ... "Ελα ακομα να ξεκουραστεις? Τιιι? Κι αλλο τσιγαρο? Παμε! Εχουμε δρομο ακομα!', κι αλλα τετοια ...
Περναμε λοιπον την Αγόριανη και ανηφοριζουμε για το Γεωργίτσι. ΜΗΝ προσπερασετε ποτε την πινακιδα που δειχνει δεξια προς "Πλατεια"! Ανεβειτε! Θα σας αποζημιωσει! Ενα "μπαλκονι" πανω απο το δρομο, ισα με ενα γηπεδο. Το μισο ειναι παρκινγκ και το αλλο μισο σκεπαζεται απο εναν θεριο πλατανο. [Φωτο 3] "Ελα, κατσε μου λεει, κατσε να πιεις τα τσιπουρακια σου, αμα θες φαε κι ολας, εχει παει 2 η ωρα, εγω θα σε περιμενω εδω με τα κουτια". Καθοταν μπροστα στο κιτς συντριβανακι και κοιταζε με ενα τεραστιο χαμογελο, οσο εγω κατεβαζα θερμοκρασιες και τσιπουρο, μελετωντας το χαρτη. Βλεπω το δρομο να κατεβαινει προς Σπαρτη ΝοτιοΑνατολικα, αλλα και ενα χωματοδρομο Δυτικα που ανεβαινει για να συναντησει τον (ασφαλτινο) δρομο που συνδεει το Νεοχωρι με τον κεντρικο Καλαματας - Σπαρτης.
Δεν χρειαστηκε να την ρωτησω τι ηθελε. Αφηνω για αργοτερα το φαϊ και ξεκιναμε.
Δυσαρεστη Εκπληξη (ευχαριστη για τους φιλους "στριταδες")! Εχει γινει ασφαλτος! Δεν παυει βεβαια να ειναι πανεμορφη διαδρομη. Σε ενα σημειο με ενα Σταυρο και ενα παγκακι, σταματηστε για ενα τσιγαρο και δυο φωτογραφιες! Αξιζει! [Φωτο 4,5,6] Ο δρομος συνεχιζει να ανηφοριζει. Μου ηρθε μια διαθεση για "παιχνιδι", αλλα μια ματια δεξια αριστερα, την εδιωξε μακρια. Με ανοικτο κρανος ρουφαγα αχορταγα ομορφια! Στη διασταυρωση με το δρομο που ερχεται απο το Νεοχωρι κανω αριστερα για να πιασω τον κεντρικο που προανεφερα. Συνεχιζει κι αυτος να ανεβαινει για λιγο, για να ξανακατεβει προς τον κεντρικο. Ξανα αριστερα με κατευθυνση τη Σπαρτη.
Εεεε κι αυτος ο δρομος τωρα ... βαλτος ειναι? Ανηφορικος, πιο πλατυς, ομορφος μεν αλλα οχι τοσο ντυμενος οσο ο προηγουμενος και η Αφρικα ξεκινησε πρωτη το "παιχνιδι". Δεν την επανεφερα στην ταξη, μαλιστα αρχισα να συμετεχω. Καλα αλλη μηχανη! Γαμωτο τα μπροστινα WP ερχονται τελη Σεπτεμβρη!
Οοοοπαα! Φρενααα! Ορεινη διαβαση Ταϋγετου στα 1300! Τουριστικο Περιπτερο! Η μπυρα σε ποτηρι ειναι πραγματικα "παγωμενη"! Σκεφτομαι και το φαϊ, αλλα αν και ειναι καταπληκτικο για σταση το μερος, δε μου λεει για φαϊ! Μετα απο ενα-δυο (διαλεχτε) ποτηρακια, αρχιζουμε τον κατηφορο. Ο δρομος ειναι πολυ ομορφος, ντυμενος και δροσερος. Κατω απο τα 500 μετρα μπαινει σε ενα φαραγγι, με αλλου ειδους αγρια ομορφια. Σε ενα σημειο μαλιστα (μεσα σε 200 μετρα) περναει τρεις φορες απο κομενο βραχο. Την μια μαλιστα περναει ΜΕΣΑ απο το βραχο! [Φωτο 7]
Απο την Τρύπη αριστερα για Σταυρό, Πικουλιαναίικα. Φωτο της καστροπολιτιας απο καλο σημειο. [Φωτο 8,9] Τον Μυστρά (τουριστικος και χαμηλα) τον περναμε μπάι. Παρόρι και Αγ.Ιωάννη επισης. Κεντρικος δρομος Σπαρτης - Γυθείου, στριβουμε αριστερα με κατευθυνση για Γύθειο. Περναμε τις Αμύκλες και στην επομενη διασταυρωση ξανα αριστερα για Ανώγεια. Εχει για φαϊ και ειναι και απογευμα (16:30) πια, αλλα ειναι χαμηλα ρε παιδακι μου (200μ) και κανει και ζεστα, ασε λιγο πιο ψηλα. Διπλα ειναι η Παλαιοπαναγιά. Μεγαλο χωριο, αλλα μια απο τα ιδια, χαμηλα ειναι (ΤΟ ΛΑΘΟΣ!). Ασε μωρε εχει αλλα τρια χωρια ο χαρτης στο δρομο για το καταφυγιο Ταϋγετου (που εχουμε "σημαδεψει"), σκεφτηκα, παιρνω και κανα κουτι μπισκοτα ... και στην αναγκη τη βγαζω και μ'αυτα!
Ο δρομος για το καταφυγιο φευγει δεξια μεσα απο το χωριο (Παλαιοπαναγια) και κερδιζει πολυ γρηγορα υψος. Ειναι πολυ ομορφος και ευχαριστος! Φτανουμε στο πρωτο "χωριο". Νιχώρι. Δυο σπιτια και ενα μαντρι! Δεν πειραζει προχωραμε. Τόριζα, το ιδιο! Κρυονέρι ... καπως... χειροτερα γαμωτο! Προχωραω λιγο και νασου ενα πλατωμα μεσα στα ελατα με βρυσες και ΚΟΣΜΟ με τραπεζια και καρεκλες. Αυτο ηταν, σκεφτηκα, βρηκαμε ταβερνα εδω πανω!
Αλοιμονο! Πλανηθηκα πλανην οικτραν! Επειδη ηταν του "Σωτηρος", κατα πως το 'χουν εθιμο στα χωρια, ειχαν παρει τα φαγια τους, τις καρεκλες τους και τα τραπεζια τους, με τα Ντατσουν και τα Τρακτερια κι ειχαν ανεβει εκει πανω να φανε! Αυτοι ηταν οι τελευταιοι (καμμια 20αρια) οπως μου ειπαν. Ξεκαβαλαω και φτιαχνω καφε! [Φωτο 10,11] Καφε εχω παντα μαζι, κανα μπισκοτο δεν πηρα ο ηλιθιος! Τους ρωτησα που μπορει να φαει κανεις και μου ειπαν κατω στην Παλαιοπαναγια κι αν εβρισκα τιποτα ... Μου προσφεραν μαλιστα ενα πιατο με τοματα, ψωμι και μπακαλιαρο, αλλα (Ο ΒΛΑΚΑΣ) ντραπηκα και τους ειπα πως θα ξανακατεβω κατω, και πως τωρα πινω καφε, και πως τους ευχαριστω πολυ αλλα δεν πειναω, κι αλλες τετοιες παπαριες! Ρωτησα για το δρομο για το καταφυγιο και μου ειπαν ουτε να το σκεφτομαι, θα σπασω τη μηχανη, εχει καρφωτη πετρα ψηλα κλπ.
Οταν εφυγαν κι οι τελευταιοι, κοιταχτηκαμε με την Αφρικα και ειχαμε συννενοηθει! Ξεκιναμε το δρομο για το καταφυγιο! Τα πρωτα πεντε χιλιομετρα ηταν σχετικα καλα, μετα ειχε "λουκακι". Η καρφωτη πετρα οντως δυσκολευει πολυ το χειρισμο, αλλα ΔΕΝ ηταν κατι απαγορευτικο. Η Αφρικα ξεφορτωθηκε, επιασε ενα ισκιο, κι αρχισε να βοσκει. Η σκηνη στηθηκε. Η πανοπλια αντικατασταθηκε απο φανελακι, σορτσακι και σαγιοναρες. Καφες (αφου ΔΕΝ υπηρχε φαϊ), [Φωτο 12,13,14,15] αραγμα (ηταν πια 19:30 η ωρα), τσιγαρο και διαβασμα (μεχρι τις 21:15 που εβλεπα) με σχεδιο την αλλη μερα πρωι-πρωι να "κτυπηθει" η κορφη, Προφητης Ηλιας (2404μ). Βλεπετε "ορειβατικος εξοπλισμος" υπηρχε στις μπαγκαζιερες ... ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΓΑΜΩΤΟ!
Συνεχιζεται ...
Αν γουσταρετε ...
Κι αν δεν μ'εχετε πυροβολησει ...