...
...Στο βορά καρφωμένο το βλέμμα
Ψυχή μου υψώνεσαι κάστρο
τυλιγμένος κισσός σ’ ένα σώμα
σε μιας σάρκας κερί που αργολιώνει
...
Έξι μήνες χωρίς μεγάλη βόλτα είναι πολύ μεγάλο διάστημα , ακόμη και για τον πιο «τεμπέλη» μηχανόβιο !
Πνιγμένος όλο αυτό το διάστημα στη ροή των γεγονότων άφηνα κλειδωμένη την ανάγκη για ταξίδι και περιπλάνηση στις εικόνες των επαρχιακών οδών , μέχρι που δεν άντεξα άλλο και ζήτησα από τον συνεργάτη μου να φύγω για τρεις – τέσσερις
μέρες , αλλιώς θα τρελαινόμουν , το έβλεπα , ερχόταν σιγά - σιγά και χτύπαγε την πόρτα στο μυαλό μου …
Παρασκευή πριν τον Δεκαπενταύγουστο και ενώ έχω παράδοση το βράδυ , τρέχω να προλάβω να μαζέψω πράγματα που λείπουν , χάρτες ,σκηνή , λάδια ξύδια στη μοτοσυκλέτα και ένα σωρό άλλα μικροπράγματα της τελευταίας ώρας .
Το Σάββατο περνά με μάζεμα των διάσπαρτων πραγμάτων σε τρία σπίτια και η προσμονή του νυχτερινού ταξιδιού είναι ατέλειωτη . Νύχτα ήθελες να φύγεις ?? Χα!
Ξημερώματα Κυριακής και πάνε περίπατο τα σχέδια για παλιά Εθνική , Φόρτωμα οι βαλίτσες , δέσιμο τα συμπράγκαλα από πάνω , φουλ εξοπλισμός και ώρα 6:30 στην Υλίκη , να βλέπω την μέρα να κερδίζει την μάχη με τη νύχτα . Στάζει Αίμα ο ουρανός και ντύνει την λίμνη με όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου .
![]()