Ποσειδώνος, Παρασκευή βράδυ-ξημερώματα κατά τις 3 και κάτι, φεύγουμε η παρέα από το μαγαζί που ήμασταν και ο καθένας τραβάει για το σπίτι του. Λίγο πριν τη Καλαμακίου, είμαι στη μεσαία λουρίδα και κάνω ελιγμό προς τη δεξιά. Και ξαφνικά βλέπω τον μπροστινό μου να τον φτάνω ανησυχητικά γρήγορα. Στο επόμενο δλ ΦΡΕΝΑΑΑΑΑ αλλά το κακό έγινε.
Ο λόγος; Σταμάτησε απότομα γιατί ο μπροστινός του σταμάτησε, γιατί ο μπροστινός του μπροστινού του κόλλησε που δεν μπορούσε να περάσει αυτόν που είχε σταματήσει στο περίπτερο.
Πάρε λοιπόν το Γιάννη κάτω. Αφού συνήλθα μετά από καμιά 10αριά δλ από το τράνταγμα ( ευτυχώς δεν σύρθηκα ) και είδα ότι ήμουν εντάξει, ( τη γλύτωσα με ένα μόλωπα στον δεξί αντίχειρα και άλλον ένα στο δεξί καλάμι ) προσπάθησα να σηκώσω τη μηχανή, να δω τις ζημιές κλπ κλπ.
Ευτυχώς το παλληκάρι που χτύπησα ήταν εντάξει, χέστηκε από το φόβο του μόλις με είδε κάτω, ήρθαν και άλλοι εν τω μεταξύ και όταν είδαν και εκείνοι ότι είμαι καλά, βάλαμε τη μηχανή στην άκρη. Αλλάξαμε στοιχεία κλπ κλπ.
Η ζημιά είναι αρκετά σπασμένα και ξεχαρβαλωμενα πλαστικά και το υποπλαίσιο μπροστά στο οποίο στηρίζεται ο πίνακας οργάνων, το φανάρι και όλα τα μπροστινά πλαστικά, λίγο στραβωμένος προς τα μέσα. Κατά περίεργο τρόπο, το φανάρι μπροστά δεν έχει σπάσει.
Τέσπα, βάζω τη μηχανή μπροστά και ευτυχώς πήγα σπίτι μου με πολλή προσοχή όμως, λόγω του ότι είχα τη μισή διαδρομή του τιμονιού ( λόγω του στραβώματος που ανέφερα παραπάνω ).
Τέλος καλό όλα καλά, αλλά τσαντίστηκα με μένα γιατί μόλις βγήκα από το μαγαζί και καβάλησα τη μηχανή, το ένστικτό μου ή η λογική μου αν θέλετε, έλεγε να πάω όσο πιο συντηρητικά γίνεται. Δεν είναι ότι πήγαινα γρήγορα, αλλά δεν νομίζω ότι ακολούθησα το ένστικτό μου και την πάτησα.
Φεύγω τώρα για το συνεργείο για να δω το τι κουστούμι ετοιμάζομαι να φορέσω.
Θα σας κρατήσω ενήμερους για το κόστος της ζημιάς.
Απάντηση με παράθεση
αλλά anyway.. είσαι εδώ και τα λέμε, για σκέψου.. 
