Έτσι...έτσι...έτσι...
επίτηδες περίμενα μέχρι τώρα να ποστάρω καθότι είχα δηλώσει εδώ και πολύ καιρό ότι το γούσταρα τον Αμερικανό. Βέβαια στους τελευταίους αγώνες μου είχε σπάσει τα νεύρα αλλά εχθές με έκανε να χαμογέλασω. Μπράβο αγορίνα μου!!!
Δεν θα μπω σε αυτό στο ποστ στη διαδικασία αν το άξιζε ποιος και γιατί ούτε ποιος είναι καλύτερος οδηγός. Όλοι ξέρουμε κατά βάθος πως ο γιατρός είναι Ο οδηγός!!! Και σαφώς καλύτερος του Αμερικανού.
Και κάτι τελευταίο προς το φίλο Λάμπρο.
Λάμπρε μην μπερδεύεις τα αρχ...α με το στυλ οδήγησης και τον τρόπο που επιλέγηει ο καθένας για να κερδίσει. Δυστυχώς για μας πολλές φορές το θέαμα μπαίνει στην άκρη χάρη της νίκης. Δεν έχει σχέση με τα αρχ...α και το πόσο "κότα" ή όχι είναι ο καθένας.
Επιλέγει κάθε οδηγός τον τρόπο του (μαζί με την ομάδα του) για να κερδίσει.
Αρχιδαράς και γαμάτος ο Ιταλός αλλά...
οι τσαμπυκάδες με την άσφαλτο πληξρώνονται ακριβά. Που πα ρε να τσακωθείς με την ασφαλτο; ε;
Γι' αυτό, έτσι για να πειραχτούμε λίγο θα πω:
Οπαδοί και φίλοι του Ρόσι! Ξυδάκι παιδιά μου ξυδάκι!!! Πονάει πάντα η πρώτη φορά αλλά περνάει. Την άλλη φορά θα πονέσει λιγότερο... χαλαρώστε κι απολαύστε...