στα ίδια παλιά περάσματα, τα πατάνε πάνω στα ίδια βράχια, να γλυστράνε πάνω στις ίδιες ρίζες, να βουλιάζουν μέσα στην ίδια λάσπη και να κλωτσάνε τα ίδια κλαδιά...
(με την μαγκιά, την αφέλεια και τον τσαμπουκά της ηλικίας αυτού που τις φορούσε...)
Είχα να τις δω - σε δράση - πάνω από 18 συναπτά έτη (από τα 26 της ηλικίας τους..), αλλά αυτό που με παραξένεψε ήταν ότι οι μπότες ΓΕΛΟΥΣΑΝΕ !!!
(δεν αναφέρομαι σε χαζο-χαμόγελα, αλλά σε ΠΛΑΤΥ, ΓΕΜΑΤΟ - ου μην και Σαρδώνειο - γέλιο).
Πείθοντας τον εαυτό μου ότι δεν είμαι η Αλίκη στην χώρα του LSD, το θεώρησα φυσιολογικότατη ένδειξη τρομώδους παραληρήματος (delirium tremens Ελληνιστί...), συμπέρασμα στο οποίο συνηγορούσε και ο συνδυασμός ρακής, αντιπυρετικών, καφείνης και έλλειψης ύπνου, οπότε και τις αγνόησα επιδεικτικά !!!![]()
Αυτές βέβαια συνεχίσανε να γελάνε όλο και περισσότερο (προφανέστατα για να μου την σπάσουν...), αλλά εγώ "βράχος" !!![]()
(έχουμε και καλύτερους λόγους για να τρελλαθούμε...)![]()
Απλά αναρωτιέμαι (αφού πέρασε και το κλινικά δόκιμον χρονικό διάστημα)...
Μήπως οι μπότες γελούσανε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ???![]()