Τελικα, και δεν ξερω αν αυτο ειναι για καλο η για κακο, μερικα πραγματα δεν μπορουμε με καμια δυναμη να τα ξεριζωσουμε και να τα διωξουμε απο πανω ας.
Με αυτα γεννηθηκαμε και παντα θα υπαρχουν μεσα μας.
Τελικα, και δεν ξερω αν αυτο ειναι για καλο η για κακο, μερικα πραγματα δεν μπορουμε με καμια δυναμη να τα ξεριζωσουμε και να τα διωξουμε απο πανω ας.
Με αυτα γεννηθηκαμε και παντα θα υπαρχουν μεσα μας.
-Have you any famous last words?
-..Not Yet!
-"Not yet"!? Is that famous?
Το ποσα εχεις αναγκαστει να σκοτωσεις μεσα σου, μονο εσυ το ξερεις
Το τι εχεις αναγκασει τον εαυτο σου να υπομεινει, μονο εσυ το ξερεις
Το τι θα κερδισεις αν δεν πας, μονο εσυ το ξερεις
Το τι θα χασεις αν δεν πας, μονο εσυ το ξερεις
Το τι θα γινει μετα, κανεις δεν το ξερει
Το πως θα αισθανθεις αν γινει κατι κ δεν εισαι εκει, κανεις δεν το ξερει
Ειδικα εμεις, που μονο περιστασιακα αφεθηκαμε λιγο μεσα στην ψυχη σου.
Δεν ξερουμε τιποτα, δεν ξερω τιποτα, μπορω μονο να νομιζω οτι φανταζομαι τι περνας μεσα σου. Κ ποναει, μονο η σκεψη ποναει. Δεν μπορω να φανταστω καν ποσο μπορει να ποναει η πραγματικοτητα..
Μονο ενα μπορω να σου πω.
Σκεψου πολυ καλα μηπως κ την οποια σου αποφαση την επηρεαζει το πεισμα.
Γιατι μετα θα ποναει περισσοτερο, μα πολυ περισσοτερο
Το ίδιο σκέφτομαι από 18 ετών . Τώρα είμαι 42 . Ακόμα όμως δεν μπορέσα να ξεκαθαρίσω τι θα κάνω σε μια τέτοια περίπτωση απλά επειδή δεν έχει προκύψει κάποιο συμβάν που να σηματοδοτεί επερχόμενη απώλεια κάποιων εκ των δύο. Εχουν περάσει και τόσα χρόνια και όταν βλέπω τον εαυτό μου στο καθρέφτη και αντιλαμβάνομαι τις οπτικές αλλαγές αυτόματα σκέφτομαι πως και αυτοί θα έχουν αλλάξει και αυτό δεν με κάνει να αισθάνομαι καλά διότι ορίζει το χρόνο που αδυσώπητα περνά . Ωστόσο έρχονται στο μυαλό μου όλες οι κακές στιγμές , όλες οι αδικίες και προσβολές και ενισχύω πιο πολύ την άποψή μου και στάση απέναντί τους ....Ομως όπως είπαν οι συμφορουμίτες είναι εσύ πως νοιώθεις ή πως πιθανώς θα προετοιμαστείς να νοιώσεις ....
Πηγαινε τωρα που εχεις την επιλογη,μετα και να θελεις δεν θα μπορεις.
Θεος δεν εισαι, γινεσαι ομως......
Χωρις να σε ξέρω και το γιατι 11 ολοκληρα χρονια δεν εχεις επαφή με τον πατερα σου.....μου φαίνετε κουλό να αλλάξεις τώρα.
Δλδ. ΟΚ...για εναν τσακωμό το καταλαβαίνω...αλλα οταν λες 11 χρονια...κάτι πολύ κακό και χοντρο πρέπει να εχει συνέβει μεταξύ σας....
Αν ειχες την δύναμη και προ πάντων τη σωστή αιτια και δικαιολογια να τον εχεις βγάλει απο τη ζωή σου 11 χρονια τώρα....στην ουσία δεν υπάρχει για σένα αυτος ο ανθρωπος....οποτε τι το σκέφτεσαι ?
Συνέχισε αυτο που επέλεξες εδω και μια δεκαετία να κάνεις.....
Τα πισωγυρίσματα καμιά φορά ειναι πολύ πιο οδυνηρα αποσο φαντάζεσαι....
Προσωπική Γνώμη......
.... να γράψω?
..... να μη γράψω?
λάθη... όχι λάθη... αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα...
και οι πιο αυστηροί κριτές είναι τα παιδιά.
Αν πας, να πας να του πεις ότι τον αγαπάς για αυτό που ήταν/είναι. Ο άνθρωπος που συνέβαλε να έρθεις στον κόσμο. Οι επιλογές του όμως και η συμπεριφορά του δεν άρμοζαν σε πατέρα. Δεν ήξερε ούτε πλέον θα μάθει πως να είναι πατέρας. Η απογοήτευση και η πικρία που σου δίνει/έδωσε είναι βιώματα που πλέον σε έχουν καθορίσει ως άνθρωπο και σε έχουν διαμορφώσει. Σε έχουν κάνει πιο σκληρό, πιο ευαίσθητο, πιο πλήρη αλλά σε λάθος στιγμή, σε λάθος ηλικία.
Τόσα χρόνια του τα έλεγες. Και τί άλλαξε? Τα ίδια κάνει.
Η αρρώστια του θύτη κάνει το θύμα να έχει τύψεις. Ειρωνεία. Ψυχολογικός πόλεμος. Ακόμα μια φορά.
Αν φύγει θα πεις ότι έχασες την ευκαιρία να συγχωρέσεις, να μιλήσεις για τελευταία φορά. Και?
Πόσο σίγουρος είσαι ότι θα ανταποκριθεί? Η θα ανταποκριθεί επειδή ξέρει ότι είναι άρρωστος?
Ο φόβος του θανάτου είναι ο καταλυτικός παράγοντας που οδηγεί σε απολογισμούς. ίσως καταλάβει ίσως και όχι. Μπορεί απλά να νομίζει ότι κατάλαβε και αν ξαναγίνει υγιής να επανέλθει στα πρότερα. Εσύ όμως είσαι χαλασμένος και έχεις βρει τις άμυνες σου, τις διεξόδους σου, τις λύσεις σου. Θα πας ένα βήμα πίσω? Πάλι?
Ποιος πρέπει να ζητήσει συγνώμη? Πάλι εσύ?
Η αλήθεια είναι ότι έχει πεθάνει χρόνια τώρα. Τώρα απλά ίσως φύγει και σωματικά. Γιατί συναισθηματικά είναι νεκρός.
Άλλοι άνθρωποι είναι πλέον πιο κοντά σου αντί αυτού.
Άλλοι άνθρωποι σε στήριξαν τόσα χρόνια αντί αυτού.
Η μεγαλοσύνη του ανθρώπου φαίνεται όταν δε σε έχει ανάγκη. τότε οφείλει να είναι κοντά σου.
Πήγαινε για ένα αντίο. Χωρίς δάκρυα, χωρίς πόνο, χωρίς συγνώμες. Και μόνο που θα πας έχεις καλύψει το είναι σου.
Αυτός ακάλυπτος επέλεξε να ζήσει, ακάλυπτος θα φύγει.
Δε τα λέω αυτά σε σένα Ιωάννα... σε μένα τα λέω.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, με βοήθησαν όλα αυτά που είπατε!
Ο καθένας με τον τρόπο του, και με την δική του σκέψη. Μου θυμήσατε κάτι που το είχα σαν κανόνα και τα τελευταία χρόνια το είχα ξεχάσει!!!!
Ίσως να είναι ο πιο πολύτιμος κανόνας! Για μένα!
"Δε μετανιώνω για αυτά που έκανα, αλλά γι' αυτά που δεν έκανα!"
Nostra μάλλον ζούμε παρόμοιες καταστάσεις!
....Έχω επιλεκτική ακοή. Συγνώμη δεν επιλέχτηκες.......
Νομιζω στο ειχα πει καποια στιγμη..
Το καιρο πριν πεθανει ο πατερας μου ειχαμε τσακωθει πολυ ασχημα, δεν μιλαγαμε για μεγαλο διαστημα, και λογο αποστασης (εμενα μονος μου απο τοτε) δεν τον ειχα δει, ακουσει. Μια εβδομαδα πριν πεθανει τα βρηκαμε, δεν εχει σημασια το πως και το γιατι, ξερω οτι ευχαριστω το Θεο καθε μερα που προλαβα να το κανω...
Καλυτερα να μετανιωνεις που εκανες παρα οτι δεν το εκανες...Για εμενα κανονας ζωης!
Με σύμβολο και οδηγό την ευχή και κατάρα των αλησμόνητων νεκρών μας, δίδομε όρκο και υπόσχεση τούτη τη στιγμή πως δεν θα λησμονήσουμε ποτέ ότι γεννηθήκαμε Έλληνες για την Ελλάδα και μόνο γι αυτήν...(Δ.Πανουργιάς)
www.elnak-seaside.blogspot.com
Mια φιλη στην ιδια φαση εχασε τον πατερα της σε μια νυχτα απο ατυχημα.Δεν ειχε την ευκαιρια που εχεις εσυ.Πιστεψε με ,της κοστισε πολυ.
Προπαντως μη φοβηθεις την συμπεριφορα του.Ενας μαλακας μπορει παντα να φερεται σα μαλακας.Νομοτελεια.Επειδη συνηθως οι ηλιθιοι προσπαθουν να ειναι συνεπεις με το παρελθον τους.
Εσενα ομως αυτο δε σε αφορα.
Κανε οτι πρεπει να κανεις και να εισαι απολυτα βεβαιη οτι ανεξαρτητα απο το τι θα πραξει εκεινος, μεσα του θα συμβουν αλλα.
Καλο θα ηταν να ηταν αλλιως τα πραγματα,αφου δεν ειναι,πρεπει εμεις να τα φερνουμε στα μετρα μας.
that I was where I would be,
Then I would be where I am not,
Here I am where I must be
Go where I would, I can not
Το φταιξιμο που ριχνουμε στους γονεις μας για αυτα που μας μαθαν και που δεν μας μαθαν, ειναι απλα το σχολειο για να μην κανουμε τα ιδια στα παιδια μας.(Ουρανεια προφητεια).
Δεν ξέρω γιατί γράφω. Στην ουσία μάλλον δεν έχω να πω και κάτι φοβερό κι αξιόλογο.
Απλώς νομίζω ότι...
καλύτερα να πας παρά να μην και να το μετανιώσεις. Να μην σε φάει το τι θα είχε γίνει άμα πήγαινες και γενικά να μην έρθει ποτέ σου μπροστά το ερώτημα γιατί δεν πήγες!
Αυτά και sorry αν λέω μαλακίες.
καλή τύχη και δύναμη.
Ιωαννα μου σε μια τετοια τετοια κατασταση πιστευω οτι πρεπει να κανεις αυτο που σου λεει η καρδια σου και η ψυχη σου! Μπορει να πας μεχρι εκει για να κανεις τη προσπαθεια, αλλα στο τελος να συκοθεις και να φυγεις πριν φτασεις εκει, γιατι πολυ απλα τελικα δεν θες να ξαναξυπνησεις μνημες που με τοσο κοπο προσπαθησες τοσα χρονια να σβησεις. Απο την αλλη, μπορει να πας και να θελεις να τον δεις, και ναι, να γινεις ο υπερανω της υποθεσης και εν μερη να τον συνχορεσεις, γιατι αυτο θα κανει εσενα να νιωσεις καλυτερα.
Αυτα τα πραγματα πρεπει να γινοντε οπως μας κανουν να νιοθουμε, και πολυ λιγοτερο με σκεψη και λογικη. Η καρδια μας ποτε δεν σκευτετε, απλα πρατει... Ετσι πρεπει να κανεις και συ.... Κατα τα αλλα, αυτη ειναι απλα μια αποψη, απο κει και περα, βλεποντας και κανοντας με αυτα που θελεις εσυ..
Κουραγιο και δυναμη να κανεις την επιλογη που θα οφελησει εσενα περισσοτερο στο τελος και τη δικη σου ψυχικη υγεια και ηρεμια...
Live fast...
Die Young...
And leave a Beautiful Corpse...
What goes around, comes around.. And it will bite you in the ass..
Να πας να δεις πως θα νιώσεις...
και αν η πικρία σε γεμίζει και πάλι....
και αν η στιγμές που θα λάβεις θα σε κάνουν να φύγεις ξανά...
απλά κάνει ότι έμαθες να κάνεις εν την απουσία του τόσα χρόνια...
ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ!
Αγάπη αίματος θα υπάρχει πάντα...
όμως το τι θα την νικάει εξαρτάται απο τους μετόχους της δηλαδή και τους 2....
αν κάποιος δεν ακούει , και αν κάποιος προσπαθεί χωρίς αντυίκρυσμα τότε...
το αντιμετωπίζεις και το ξεκαθαρίζεις, γίνεσαι κομμάτια, πέφτεις υπό το μηδέν για να δείξεις τα συναισθήματά σου...
όταν και σε αυτήν την κατάστασή σου δεν δέχεσαι την παραμικρή ελπίδα... τότε...
ΠΑΛΙ ξέρεις τι να κάνεις....
Καλά κουράγια Ιωάννα ...είσαι ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ, και ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ,
και αυτό δεν κρύβει το ένα το άλλο....
Προσπάθησε να τα συνδυάσεις σωστά, όπως σου βγουν καλύτερα...
ιωαννα, οπως ειπαν και τα παιδια
πήγαινε και αγκαλιασε τον, μην αφησεις ενα ( ή αλλο ενα ) ΑΝ στη ζωη σου...
καλυτερα να μετανιωσεις για κατι που έκανες παρα να εχεις αυτο το ΑΝ να σε τρωει μια ζωη μεσα σου....
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΟΥ!....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΟΥ!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
