Που λέτε, ξεκίνησε από τας Αθήνας μία ετερόκλητη ομάδα (ασφάλτινοι, χωμάτινοι, πορτοφολάδες, τσιλιαδόροι κλπ.) με σκόπό να ροβολήσουν τον Νοτιά και αφού χωρίσουν τα τσανάκια τους να ξανασμίξουν σε "ξενώνα πολυτελείας" γιά να προβούν σε ακατονόμαστες πράξεις(έπονται φωτό).
Κατά το Κιάτο μεριά οι ασφάλτινοι μας είπαν ότι δεν μας γουστάρουν πιακαι την έκαναν νότια (που πήγαν και τι έκαναν, θα σας τα πει ο Tropeas).
Πικραμένοι οι χωμάτινοιέστριψαν αριστερά στο Ξυλόκαστρο προς Μεσαία Τρίκαλα προκειμένου να πνίξουν τον καημό τους στην λάσπη, όπου προς μεγάλη τους απογοήτευση είδαν ότι λάσπη δεν υπήρχε ούτε γιά δείγμα καθώς η διαδρομή από Τρίκαλα πρός οροπέδιο Ζήρειας είχε αρχικά 30 πόντους χιόνι, το οποίο μετά άλλαζε σε μία ωραιότατη πίστα γιά καλλιτεχνικό πατινάζ.
Αν παρέμεναν πιστοί στο αρχικό σχέδιο και περνώντας ανάμεσα από τα δύο καταφύγια
συνέχιζαν νότια γιά την Καστανιά, θα έφταναν (λόγω συνθηκών) σε ώρα που ο Στελάρας
θα είχε αφήσει στο τραπέζι μόνο τις οδοντογλυφίδες, οπότε κατόπιν ωρίμου σκέψεως
έκαναν την βορειοδυτική κύκλα της Ζήρειας μέχρι τα (λασπωμένα) Σκαφίδια πριν
συνεχίσουν γιά τα τελευταία 8,3 νότια χιλιόμετρα μέχρι την Καστανιά.
Στην Καστανιά ασφάλτινοι και χωμάτινοι ξαναέσμιξαν μέσα σε γέλια και χαρές,
κοψίδια και χαρτοπαίγνια, αφήνωντας πίσω τις προσβολές που είχαν ανταλλάξει προηγουμένως :rotflmao::rotflmao:
Την επόμενη ημέρα πήγανε όλοι παρέα στην λίμνη Δόξας απ' όπου οι χωμάτινοι
(γιά τους ασφάλτινους θα σας πληροφορήσει ο Λάμπρος, μην λέμε συνέχεια τα ίδια)
τράβηξαν δυτικά προς διάσελο κυνηγού - Βάλτος - Πλανιτέρο κλπ, βρίσκοντας τις
ίδιες ιδανικές συνθήκες της προηγούμενης ημέρας
(λ.Δόξας-διάσελο κυνηγού = 9.5 χλμ = 1 ώρα 15 λεπτά)
Η συνέχεια ήταν βατή μέχρι τα Καλαβρυτα όπου συναντηθήκαμε ξανά με τους
ασφάλτινους στην ταβέρνα του Βαρβιτσιώτη, όπου ο Στελάρας άφησε το τελευταίο δείγμα υπογραφής του
Γιά τις ασφάλτινες περιπέτειες θα σας πει ο Λάμπρος, μην λέμε ξανά τα ίδια..
Απάντηση με παράθεση
