Προς τους γονείς των μελλοντικών μοτοσικλετιστών.
Γονείς και μοτοσικλέτα
Τα παιδιά βρήκαν την μηχανή και οι γονείς έχασαν τον ύπνο τους.
Πόσοι από εμάς τους γονείς δεν ακούσαμε από τα παιδιά μας ότι θέλουν να πάρουν μηχανή η μηχανάκι και αισθάνθηκαν το αίμα τους να παγώνει και την γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Και όρχησαν οι τσακωμοί και οι βαριές κουβέντες <<μηχανάκι θα πάρεις πάνω από το πτώμα μου>>.
Είναι όμως τόσο φοβερά τα πράγματα?
Θα έλεγα και ναι και όχι.
Και ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Σας λέει το παιδί σας ότι θα πάρει μηχανάκι και αρχίζετε να τσακώνεστε και να φωνάζετε. Πιστεύεται ότι αυτός ο τρόπος είναι ο σωστός?
Τι θα εμποδίσει να πάρει το μηχανάκι του φίλου του και χωρείς δίπλωμα, γνώσεις, και σωστό εξοπλισμό, να κινηθεί παράνομα με ένα μηχανάκι που στο κάτω κάτω δεν ξέρει το αν είναι σωστό η είναι ρημάδι. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάποια στιγμή θα τον πιάσουν και θα τον τρέχουν στα δικαστήρια η θα τσακιστή και θα είναι τα πράγματα χειρότερα.
Και όσο και να φωνάζετε εσείς , από αντίδραση προς τον τρόπο που συμπεριφέρεστε, η γιατί οι φίλοι του είπαν <<που θα σε δουν οι γέροι σου εδώ πέρα>> η γιατί είναι <<μαγκιά>>.
Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο το παιδί σας θα είναι παράνομο και επικίνδυνο για την σωματική του ασφάλεια, αλλά και για τους άλλους.
Τι έκανα εγώ……
Κάποια στιγμή σαν γονιός και εγώ (έχω 3 γιους 25, 23, 19, χρόνων) ήξερα μια που είμαι μοτοσικλετιστής από το 1975 ότι <<το μήλο θα πέσει κάτω από την μηλιά>>.
Και ήρθε η ημέρα το 1998 που ο μεγάλος μου γιος έκλεισε τα 16 του μου είπε ότι <<μπαμπά θέλω να πάρω μηχανάκι , έχουν άλλοι οι φίλοι μου και θέλω να πάρω και εγώ να πηγαίνω καμιά βόλτα και να πηγαίνω και στην σχολή γρήγορα>>.
Δεν αισθάνθηκα ούτε το αίμα μου να παγώνει αλλά ούτε την γη να χάνετε από τα πόδια μου. ήταν φυσικό επακόλουθο ακόμα και αν εγώ δεν είχα μηχανή, η μοτοσικλέτα είναι δίπλα μας, την βλέπουμε κάθε στιγμή και μην μου πείτε ότι όσο και να την φοβάστε και σε οποία ηλικία και να είστε ότι δεν θαυμάσατε μια μοτοσικλέτα που σταμάτησε κάποια στιγμή δίπλα σας στο φανάρι…
Πήρα λοιπών τον γιο μου από το χέρι και τον πήγα σε κάποια μαγαζιά να διαλέξει αυτήν που του άρεσε και την κλείσαμε.
Την ημέρα που την έφερα στο σπίτι την πάρκαρα κάτω από την πολυκατοικία και ζήτησα από την γυναίκα μου και τους γιους μου να κατέβουν,
Μαζεύτηκαν γύρω από το μηχανάκι και το θαύμαζαν. Τότε τους είπα αυτό που πιστεύω ότι θα τους έμενε να το θυμούνται για πάντα.
Το βλέπετε το μηχανάκι? Σας αρέσει? Λοιπών θα σας μάθω να οδηγείτε το μηχανάκι, και θα πάτε ένας ένας μόλις γίνετε στην επιτρεπόμενη ηλικία να βγάλετε δίπλωμα.
ΑΛΛΑ….
Προσέξτε καλά αν πέσει στην αντίληψη μου ότι δεν φοράτε το κράνος σας, η κάνετε κόντρες, η τρέχετε και κάνετε καγκουριες, τότε ΔΕΝ θα το πουλήσω το μηχανάκι. Αλλά θα σας κατεβάσω εδώ όπως είμαστε τώρα και θα του βάλω φωτιά να το κάψω μπροστά σας, με αυτόν τον τρόπο θα βλέπετε τα όνειρα σας για μηχανάκι να καίγονται και θα ξέρετε ότι ΕΣΕΙΣ τα κάψατε με την ανευθυνότητα σας.
Όλο αυτό το έκανα με το σκεπτικό ότι θα οδηγήσει που θα οδηγήσει μηχανάκι, ας οδηγήσει το δικό του που θα ξέρει ότι είναι σωστά συντηρημένο, να είναι νόμιμος για να μην έχει τον φόβο να τον κυνηγήσει η τροχαία , αλλά και τον φόβο (που φυλαει τα έρημα που λέει η παροιμία) ότι αν κάνει κάποια λαδιά θα με βρει απέναντι του και όχι υποστηριχτή του. Και μάλιστα όταν για αυτές της ιδέες μου έδωσα μάχη μαζί με την υποστήριξη της Κατερίνας προς όλους τους συγγενείς και φίλους που εναντιώνονταν μαζί μας.
Με αυτό το σκεπτικό προχωρήσαμε σαν οικογένεια και με τον δεύτερο γιο και με τον τρίτο.
Το 2002 αποφάσισα να δηλώσω συμμέτοχη σε μαθήματα ασφαλούς οδήγησης μοτοσικλέτας για να βελτιώσω της ικανότητες μου αλλά και να αποκτήσω γνώσεις που θα μετέδιδα στα παιδιά μου.
Ήταν απίστευτη εμπειρία που με έκαναν να νιώσω ότι είμαι άσχετος τέλειος, και ας οδηγούσα 27 χρόνια μοτοσικλέτα.
Γυρίζοντας μάζεψα τα παιδιά μου και αρκετούς φίλους και τους έδειχνα το τι έμαθα. Ήταν σαν να άνοιξε ένα παράθυρο και κοίταξα σε έναν νέο κόσμο πολύ πιο όμορφο και ασφαλή.
Μια μέρα ο μεγάλος μου γιος εκεί που έβλεπα τηλεόραση μου έρχεται με ένα περιοδικό και μου δείχνει μια μότο απίστευτης ομορφιάς και υψηλών επιδόσεων.
Μπαμπά αυτό θέλω να πάρω βρήκα και να πουλήσω το σκούτερ.
Μπράβο σου αγόρι μου πολύ ωραίο μηχανάκι του είπα. Αν σου αρέσει να το πάρεις. Δουλεύεις και τα χρήματα σου είσαι ελεύθερος να τα επενδύσεις σε ότι σε ευχαριστεί.
Το δείξαμε και στην Κατερίνα και της άρεσε. Και εμείς θα σου κάνουμε ένα δωράκι του είπε.
Αλώστε αν του άρεσε του ιδίου εμάς δεν μας έπεφτε και λόγος. Και να του λέγαμε ότι δεν θέλαμε ήταν 23 χρονών παιδί. Την άλλη μέρα μάλιστα το πρωί έδωσε προκαταβολή και έκλεισε το μηχανάκι, και εγώ έριξα το τηλεφώνημα για το δωράκι του Γιάννη.
Του κλείσαμε μαθήματα σουπερ μπαικ ασφαλούς οδήγησης στο ίδιο σχολείο που έκανα και εγώ. Το ίδιο έκανα τώρα και με τον δεύτερο που αγόρασε και αυτός μεγάλη μηχανή.
Προεκλογικά στον δήμο που κατοικώ άκουγα που ζητούσαν χώρους για παραδοσιακούς χορούς σε κάθε γειτονιά για πιάνο για ότι μπορείτε να φανταστείτε.
Δεν είμαι κατά σε όλα αυτά. Αλλά πιστεύω ότι και το παιδί που παίζει τένις η ποδόσφαιρο η μαθαίνει πιάνο μπορεί είναι και οδηγός μοτοσικλέτας. Στον δήμο μας όπως είπα σε υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους και δημάρχους, υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που οδηγούν δίκυκλο. Γιατί να μην γίνει ένας χώρος που να συγκεντρώνονται μια δημοτική λέσχη μοτοσικλέτας που θα μαζεύονται τα παιδιά μας αλλά και εμείς οι μεγαλύτεροι να βρισκόμαστε. Υπάρχουν πολλές λέσχες αλλά οι περισσότερες είναι μόνο για να πηγαίνουν εκδρομές 1-2 μόνο κάνουν κάποιες εκδηλώσεις.
Θα μπορούσαμε μέσα από αυτήν την δημοτική λέσχη να τραβήξουμε τα παιδιά μας από κάποιες άλλες κακές παρέες να τους μάθουμε ότι μηχανάκι δεν είναι κόντρες και σούζες στα φανάρια. Ότι το μηχανάκι δεν είναι σκοτωστρα, αλλά ο κακός οδηγός ευθύνεται για ότι συμβαίνει. ότι σαν λέσχη μπορούμε να μαζευτούμε να νοικιάσουμε μια πίστα να μπουν όσοι θελήσουν να τρέξουν μέσα με ασφάλεια και οι πιο έμπειροι αλλά και αγωνιζόμενοι να τους δείξουν με ασφάλεια πάνω από όλα την σωστή και ασφαλή οδήγηση. Να γίνονται σεμινάρια ασφαλούς οδήγησης στην πόλη, σεμινάρια για λάστιχα , για τα λάδια, για οδήγηση στην βροχή και τόσα άλλα πράγματα που όσες φόρες έχει ζητηθεί από αρμόδια άτομα έχουν προθυμοποιηθεί και έχουν έρθει να μας κάνουν. Μέσα από αυτά τα σεμινάρια να ωφεληθούν και οι γονείς που δεν οδηγούν μοτοσικλέτα και να δουν πιο φιλικά την μοτοσικλέτα.
Να απαιτήσουμε από τον δήμο για θέματα όπως χώρους παρκιν για μοτοσικλέτες, από τους δημότες μας να μας σέβονται, αλλά και να μάθουμε να ανταποδίδουμε τον σεβασμό μην παρκάροντας πχ στα πεζοδρόμια αλλά στους χώρους που θα μας φτιάξει ο δήμος κλπ.
Και οι γονείς θα ξέρουν ότι τα παιδιά τους πάνε σε κάποιους χώρους που θα ακούσουν 5-10 σωστές κουβέντες, και θα μπορέσουν και αυτοί να βρεθούν μαζί τους σε κάποιο σεμινάριο η ότι άλλο υπάρξει κοινού ενδιαφέροντος.
Σε αυτό το θέμα εγώ πιέζω και περιμένω…
Περιμένω και πιέζω…..
Απλά για την ώρα είμαι μόνος, τώρα αρχίζουν και άλλοι δημότες γονείς που τους αρέσει η ιδέα και βρισκόμαστε για να πιέσουμε περισσότεροι…
Άλλωστε αν το καταφέρουμε θα είναι καλό για τα παιδιά μας.
Και μην μου πείτε ότι δεν θα έρχονται τα παιδιά μας μαζί μας.
Εγώ με τα παιδιά μου έχουμε πάει με της μοτοσικλέτες μας πάρα πολλά ταξίδια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Γονείς και παιδιά η μοτοσικλέτα μπορεί να τους δέσει με ακόμα πιο ισχυρούς δεσμούς.
Απάντηση με παράθεση
)
