Boys (don’t?) cry…
...τραγουδούσαν οι cure αλλά να που μερικές καταστάσεις βγάζουν τραγούδια σαν και αυτό ψεύτες! Τι να κάνω όμως όταν πηγαίνοντας να πάρω το καινούριο vfr πρην από μερικές μέρες άρχισε να παίζει στο αμάξι το ίδιο τραγούδι που έπαιζε όταν αρχές Σεπτέμβρη μπήκα στο αμάξι απεγνωσμένος για να ψάξω την μηχανή μου.Δεν θυμάμαι ποιο είναι το τραγούδικαν ούτε καν το συνκρότημα που το λέει αλλά δάκρυσα ρε παιδιά (το παραδέχομαι) Γιατί ρε Γρηγόρη? για ένα (έστω και όμορφο) κομμάτι μέταλλο? ΟΧΙ ρε εσείς, για ένα κομμάτι της ψυχής μου που μου κλέψανε εκείνο το βράδυ της Κυριακής. Οδηγάω μηχανή 15 χρόνια τώρα.Είναι κομμάτι όχι μόνο της ζωής μου αλά και της ψυχής μου.Μού έλειψε αυτούς τους 5 μήνες.Σήμερα είναι σαν να γύρισε σπίτι ένας παλιός καλός φίλος.Έπρεπε να δείτε το χαμόγελο μου μέσα από το κράνος.Ευχαριστώ τον Θεό για το ότι μπορώ να ζω τέτοιες στιγμές και την γυναίκα μου η οποία εκήνο το πρωί όταν θα πήγαινα στα Γιαννιτσά να δω την μηχανή μου είπε «εάν σου αρέσει μην το σκέφτεσαι. πάρτη!» Μου άρεσε, την πήρα και γύρισα στην παρέα μας. Δεν σας ξέρω (μόνο τον θρυλικό Ζολότα γνώρισα) αλά σας νοιώθω φίλους και πιστεύω ότι σύντομα θα τα πούμε από κοντά. είμαι σίγουρος όμως ότι με καταλαβαίνεται όπως καταλάβατε πως ένοιωσα όταν μου κλέψανε την μηχανή.Sorry εάν είμουν και λίγο μελοδραματικός αλλά τη σκατά, μερικά πράγματα πρέπει να λέγονται.