Σήμερα το απόγευμα ενώ επέστρεφα από το γραφείο έμεινα από βενζίνη ο ηλίθιος (ας το αφήσουμε ασχολίαστο καλύτερα)
Με αφήνει λοιπόν -ελλείψει υγρών- το καλό μου στην συμβολή Αλεξάνδρας και Κηφισίας απ' όπου ροβολάω νοτιοδυτικά γιά να βρω βενζινάδικο. Λίγο πιό κάτω, έξω από τον Άρειο Πάγο έχουν στήσει διαδήλωση φοιτητές και οι γνωστοί συν αυτοίς. Μιας και δεν παρακολουθώ ειδήσεις όπως και δεν διαβάζω εφημερίδες είπα να ζήσω τα γεγονότα από κοντά. Άραξα λοιπόν το κουκλί μου στην άκρη και βολεύτηκα κι εγώ σε ένα κράσπεδο έξω από το στάδιο του Παναθηναϊκού παρατηρώντας τις ζυμώσεις γύρω μου.
Οι φοιτητές ήταν ενθουσιώδεις στην εκδήλωση των συναισθημάτων τους καθ' όλη την διάρκεια των 30 λεπτών που παρέμεινα στην άκρη και κοιτούσα, μόνο που κάτι με προβλημάτιζε..
"ποιός είναι ο σκοπός τούτης της διαδήλωσης;"
Άκουγα τα συνθήματά τους και περίμενα να καταλάβω τι ακριβώς αξίωναν. Περίμενα να ακούσω κάτι σαν "ΟΧΙ ΤΟΥΤΟ, ΟΧΙ 'ΚΕΙΝΟ, ΝΑΙ Σ' ΑΥΤΟ, ΝΑΙ ΣΤΟ ΑΛΛΟ", όμως το μόνο που άκουγα επί μισή ώρα ήταν προσωπικές βρισιές κατά των αστυνομικών. Μετέφερα λοιπόν κι εγώ το βλέμμα μου στους ματατζήδες και στις εκφράσεις των προσώπων τους. Αρχικά ήταν ήρεμοι, στην συνέχεια ανήσυχοι και λίγο πριν φύγω συγκρατημένα εξοργισμένοι.. πόσην ώρα μπορείς να υπομένεις τον άλλο όταν σε βρίζει - εσένα προσωπικά, που δεν σε ξέρει- κοιτώντας σε στα μάτια.
Με τα πολλά παίρνω την μηχανή και συνεχίζω το ζμπρώξιμο προς το βενζινάδικο ενώ παράλληλα προσπαθούσα να καταλάβω ποιός από τους δύο έχει δίκιο, ο εξοργισμένος αστυνομικός ή ο εξοργισμένος πολίτης;
ΚΑΝΕΙΣ !!!
Είναι και οι δύο θύματα πολιτικών επιλογών που έχουν ληφθεί από εξανδραποδισμένους βολεψάκηδες.
Καλό είναι να κάνουμε μερικά βήματα πίσω και να βλέπουμε την "Μεγάλη Εικόνα"..