Τον γνωρίζω γύρω στα 15 χρόνια.Μάτια εκφραστικά και καθαρά.Μαλλιά μαύρα και μακρυά κι όλος,ένα χαμόγελο.Βλεπόμαστε σπάνια,μια φορά το χρόνο και αν.
Τελευταία φορά που συναντηθήκαμε,το '99 στις "Λαμπυρίδες".Κάπου εκεί κοντά μένει άλλωστε.
Ηθελα να τον ξαναδώ.Είχε ετοιμάσει την καινούργια του δουλειά και,όπως μού είχε πει στο τηλέφωνο,ήταν πολύ χαρούμενος για το αποτέλεσμα στο οποίο μάλιστα έχει και συμμετοχή η Φαίδρα,η 22χρονη κόρη του.
Πήγα λοιπόν στο μαγαζί και τον είδα.Ταπεινός,καλαμπούρι και κουβεντούλα σ' όποιον τού μιλούσε,ακούραστος και υπομονετικός και,πάντα αυτό το τεράστιο,ειλικρινές χαμόγελο.Κάποια στιγμή με είδε,μού έγνεψε με το δεξί του χέρι,κρατώντας ακόμα την πένα στα δάχτυλά του και,όταν ήρθε η ώρα να κάνει διάλειμμα,κατέβηκε κάτω,μ' αγκάλιασε,με φίλησε κι αρχίσαμε να λέμε διάφορες μαλακίες,λες και μάς είχανε διακόψει μια μεσημεριανή κουβέντα και όχι πως είχαμε να ειδωθούμε 8 περίπου χρόνια!
Τέλος πάντων τού το ρίχνω:
-Ρε συ,γουστάρεις να έρθεις στον Πόρο;Ετσι...στο χύμα.Να παίξουμε,να τραγουδήσουμε....ό,τι βγει.
-Θα σε πάρω τηλέφωνο.
Και πήρε.Πήρε μετά από κανα μήνα.Δεν το είχε ξεχάσει.
-Λοιπόοοον,Δευτέρα 12 τού μηνός,είναι καλά;Να φέρω μαζί μου και τον Πάρη τον Περσινάκη;
-Και το ρωτάς;Σε περιμένω.
Τελικά ήρθε και η Φαίδρα,ήρθε και η Αρτεμις,η γυναίκα τού Πάρη και ο Γιώργος,πολύ καλός φίλος και μ' ένα ιδιαίτερο κι έξυπνο χιούμορ.(Η κοιλιά μου ακόμα πονάει απ' τα γέλια)
Η χαρά μου είναι αδύνατο να περιγραφεί.Οπως αδύνατο μού είναι να περιγράψω την χθεσινή βραδιά και την κατάσταση στην οποία ακόμη είμαι.
Ενα θα σάς πω:Εχθές το βράδυ,έγινε μια συναυλία στο Σύνταγμα στην οποία ήταν καλεσμένος.Δεν πήγε.
Και δεν πήγε διότι βρισκόταν στον Πόρο,σ' ένα μικρό μαγαζάκι και την είχε καταβρεί!!!!
Παντελάκο,σ' ευχαριστώ για όλα
![]()