Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν μου αρέσει που ξαναποστάρω εδώ, έπειτα από τόσο καιρό, (υπήρξαν λόγοι που με κράτησαν μακριά) για άσχημο λόγο και πάλι...αλλά αυτό που μου μου συνέβη χθές ήταν το χειρότερο που έχω ζήσει στα χρόνια που οδηγώ μηχανάκι...
Κι αρχίζω: Ανέβαινα τη βουλιαγμένης με το παπί της δουλειάς με μια κούτα με βιβλια πίσω και με καμμιά 60αριά χιλιόμετρα και στο ύψος της Ηλίουπολης, κι ενώ πηγαίνω κανονικά στη μεσαία λωρίδα, δεν ξέρω τι σκατά πατάω και το πίσω λάστιχο χωρίς καμμιά προειδοποίηση κλατάρει ΕΝΤΕΛΩΣ!!!
Αρχίζω λοιπόν μια τρελή πορεία για περίπου 300 μέτρα με το μηχανάκι να πηγαίνει όπου γουστάρει, να μου διπλώνει το μπροστινο, να φεύγει δεξιά κι αριστερά, να φεύγει το λάστιχο και να πηγαίνει με τη ζάντα...μιλάμε παιδιά τα είδα όλα!!! Πώς τα κατάφερα να το κρατήσω, να κοιτάξω δεξιά και τελικά να σταματήσω στην άκρη του δρόμου, στα 30 εκατοστά από κάτι παρκαρισμένα αυτοκίνητα που ήταν πάνω στη νησίδα του παράδρομου της βουλιαγμένης, δεν ξέρω, πραγματικά. Ξέρω βέβαια οτί μέσα στον πανικό μου λειτούργησα σχετικά ψύχραιμα και ΔΕΝ πλακώθηκα στα φρένα, πάταγα και άφηνα το πίσω μέχρι να καταφέρω να το ακινητοποιήσω εντελώς...
Κατέβηκα, άναψα τσιγάρο και έκανα μια μέρα να συνέλθω.
Δε θέλω να σκέφτομαι τι θα είχε συμβεί άν είχα πέσει στη μέση της βουλιαγμένης (πίσω μου ερχόταν πούλμαν)...
Καλημέρα σε όλους/ες!![]()