Πήρα αφορμή από δύο περιστατικά γι' αυτό το ποστάκι.
ένα που περιέγραψε εχτές ο Άκης catmaster και ένα που είδα σήμερα το πρωί ερχόμενος στη δουλειά.
Εχτές ο Άκης είπε περίπου τα εξής. Ένας τυπάς με ένα 636 φουλ στον εξοπλισμό σκάει δίπλα μαρσάροντας ασταμάτητα και τρελλά. Κάποια στιγμή τα παίρνει ο φίλτατος συνφορουμίτης και του λέει: "σιγά ρε φίλε θα το κάψεις το μηχανάκι". Τίποτα εκείνος. Αρχίζει και ο Άκης ο οποίος στο μεταξύ είχε μεταμορφωθεί σε Άκη Καλίμπρα να χώνει με το γκάζι. ΑΝάβει πράσινο φεύγουν και οι δύο μαλικούβαρα. Πρωϊνιάτικα γκρααααααν και πάει λέγοντας.
Σήμερα το πρωί Πατησίων με Κοδρικτόνως γωνία. Παλικάρι Αφρικάνος δίπλα μου πάμε κανονικά και κύριοι. Σκάει τυπάς με σκουτεράκι. δερμάτινο από πάνω κρανούμπα κλπ. Κι αρχίζει να χώνεται. ΟΚ λέω το παιδί δουλεύει βιάζεται του κάνω χώρο. Δεν του άρεσε! Και δεν του άρεσε που παρά τα χωσίματά του και τα κόλπα του εγώ κι ο αφρικάνος διαλέγαμε πιο ανοιχτά κομμάτια του δρόμου και φεύγαμε μπροστά. Να έρχεται πίσω μας να κολλάει να κάνει ελιγμούς ανάμεσα μας μέχρι που κάποια στιγμή μπαίνει ανάμεσα στους δύο και ανοίει το γκάζι ζωρίς να το αφήνει με αποτέλεσμα να μην δει το κίτρινο, να μην κόψει και να πάρει χαμπάρι το κόκκινο τελευταία στιγμή. Σταμάτησε στο τσακ.
Δεν τα γράφω αυτά για να ξεκινήσουμε μία τυπική και συνηθισμένη εδωμέσα κουβέντα του στυλ α το βλάκα κλπ.
Θα ήθελα να ακούσω σχόλια και γνώμες στα εξής:
Α). Τελικά αυτό είναι η περιβόητη χαρά και ηδονή της μοτοσικλέτας; Αυτός ο τρόπος οδήγησης; Πάω παντού με τα όσα και βλέπω τους άλλους ως αντιπάλους;
Β). ΑΝ αυτό ισχύει γιατί κατηγορούμε τους ΙΧήδες όταν φέρονται έτσι και που διαφέρουμε από εκείνους;
ΑΠλές πρωϊνές παρασκευιάτικες σκέψεις...
Απάντηση με παράθεση
