Ξεψυχησε διχως να προλαβω ... οσα κοκκινα κι αν περασα , οσο κι αν γκαριζα μεσα απ το κρανος, οσο κι στριγκλιζα στην Παναγια.... και εκ τοτε ο αγγελος μου δεν ειναι πια κοντα μου, ο πατερας του παιδιου μου πηγε ταξιδι χωρις γυρισμο...
Η ζωη εκ τοτε ειναι απαισια και αδικη , σκληρη και γεματη πονο. Κυριως ειναι μια απατη και αυτη και οι ανθρωποι. Καμια φορα ξεγελιεμαι και βλεπω χρωματα αλλα οπως ερχονται ετσι ξαναφευγουν και εκεινο το γκρι επανερχεται.
Ειχα τοτε γραψει "αυτο" και ετσι ειναι .....
Προσεχετε ολοι .... αυτους που εχετε στη ζωη σας , αυτους που αγαπατε , αλλα πανω απ 'ολα τους ιδιους σας τους εαυτους !!! δε χρειαζεται να κλεισουν αλλα σπιτια... δε χρειαζεται να υπαρξουν αλλα ορφανα οπως η Μαντω, κανενας δε προκειται ποτε να αντικαταστησει τον πατερα της !!!
Προσεχετε please...
Ασχημη νυχτα , εικονες , σκηνες πονου και αυριο το τρισαγιο.... μετα η εκταφη, δεν ξερω ποσο μπορω να αντεξω , αυτο που ξερω ειναι πως ο εφιαλτης δε θα τελειωσει ποτε και τα ονειρα δε θα πραγματοποιηθουν......
life sucks
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ας γυρναγα το χρονο πισω μονο... ας μπορουσα να σου πω ποσο Σ' αγαπω