Για τον ανθοπώλη θα του ξηγηθώ σύντομα ψυχολογική βία πρώτου βαθμού (είπαμε βία βία μόνο στα videogames τώρα πια).
Θα παρκάρω μπροστά από το μαγαζί του.
Θα βγάλω κράνος και γάντια, αργά, ηδονιστικά.
Θα μπω στο μαγαζί, θα ψωνίσω ένα λουλουδάκι για τη δικιά μου (μπσσσσ δάκρυσα ο μπούστης) αφού του πιάσω τη κουβέντα ευγενικά και ωραία, και θα του δώσω και ένα ταλιράκι παραπάνω.
Μετά θα του πω απλά, "Βλέπεις, δεν είμαστε όλοι οι μηχανόβιοι κωλόπαιδα σα και σένα."
Και θα του γυρίσω τη πλάτη και θα φύγω.