Σαββατοκύριακο στη Ρούμελη

[npat]

Κυριακή, 29 Απριλίου, 2007

Λίγο πριν της οκτώ αρχίζουν τα ξυπνητήρια να χτυπούν με στρατηγική διαφορά πενταλέπτων μεταξύ τους. Σηκώνομαι και ασχολούμαι για λίγο με το σισύφιο έργο του ξυπνήματος της Γεωργίας. Μια και δεν το βλέπω ανθρωπίνως εφικτό, καταπιάνομαι με την προετοιμασία του πρωινού (στην κουζινούλα του δωματίου). Στο ψυγείο και στα ντουλάπια βρίσκω αυγά, τυρί, βούτυρο και μαρμελάδες, ψωμί για τοστ, γάλατα, καφέδες, και διάφορα άλλα. Μαγειρεύω λοιπόν! Εκεί που έχω αρχίσει να μεγαλουργώ σηκώνεται και η Γεωργία από μόνη της! Τρώμε, μαζεύουμε τα πράγματα, φορτώνουμε την μοτοσυκλέτα, πληρώνουμε και χαιρετάμε τον ξενοδόχο και αναχωρούμε με προορισμό μερικά από τα χωριά της Γκιώνας, των Βαρδουσίων, και της Οίτης. Ή ώρα είναι περίπου δέκα-μισή και αφήνουμε την Γραβιά πίσω μας με κατεύθυνση βόρεια, προς Λαμία.

[npat]

18

http://npat.smugmug.com/photos/147986990-O.jpg

[npat]

Εφτά χιλιόμετρα μετά την Γραβιά (και άλλα 4 από την Μαριολάτα) αφήνουμε τον εθνικό δρόμο και στρίβουμε αριστερά στον Μπράλο, αμέσως μετά τον Μπράλο αριστερά πάλι προς Οίτη (η οποία βρίσκεται 8 περίπου χιλιόμετρα, δυτικά). Ο δρόμος είναι επαρχιακός, στενός, με μπόλικες στροφές, γενικώς ανηφορικός, αλλά σχετικά καλά συντηρημένος. Η φύση γύρω μας έχει αρχίσει κυριολεκτικά να οργιάζει: Χρώματα και αρώματα μας κυκλώνουν από παντού, νομίζεις ότι είσαι σε ένα τεράστιο περιβόλι. Περνάμε την Οίτη και στρίβουμε δεξιά προς Παύλιανη. Σε 7 χιλιόμετρα υπέροχης διαδρομής βρισκόμαστε στην Κάτω Παύλιανη και μετά από άλλο ένα (βγαίνοντας από την πορεία μας, δεξιά) στην Άνω. Η Παύλιανη είναι χτισμένη σε πλαγιά του όρους Οίτη και η θέα από εκεί είναι καταπληκτική. Επιστρέφοντας στην πορεία μας σταματάμε λίγο έξω από το χωριό να πιούμε νερό και να γεμίσουμε το παγούρι.

[npat]

19

http://npat.smugmug.com/photos/147987641-O.jpg

[npat]

Συνεχίζουμε με κατεύθυνση ανατολική και σε 13-14 περίπου χιλιόμετρα περνάμε έξω από την Στρόμη. Το τοπίο πλέον έχει γίνει Αλπικό και είναι απλά απίστευτο. Ούτε να το περιγράψω καλά μπορώ, ούτε οι φωτογραφίες μπορούν να επικοινωνήσουν έστω και λίγο από το μεγαλείο του. Λίγο πριν την Στρόμη, στα αριστερά του δρόμου, συναντάμε έναν μικρό καταρράκτη. Σταματάμε να τον χαζέψουμε αλλά δυστυχώς δεν βγάζουμε φωτογραφία.

[npat]

20

http://npat.smugmug.com/photos/147988445-O.jpg

[npat]

21

http://npat.smugmug.com/photos/147988675-O.jpg

[npat]

22

http://npat.smugmug.com/photos/147988885-O.jpg

[npat]

Κατευθυνόμαστε πλέον Νοτιοδυτικά. Σε 6 περίπου χιλιόμετρα μετά την Οίτη βρίσκουμε την διασταύρωση με τον δρόμο προς Μουσσουνίτσα και Αθανάσιο Διάκο. Την ακολουθούμε και σε 3 περίπου χιλιόμετρα περνάμε έξω από την Μουσσουνίτσα και συνεχίζουμε δεξιά προς Αθανάσιο Διάκο. Ο δρόμος πλέον έχει γίνει πολύ ανηφορικός, αρκετά κακοτράχαλος, με πολύ συχνές τις πέτρες και τα βράχια πεσμένα στο οδόστρωμα: Σιγά σιγά και με προσοχή και δεν υπάρχει πρόβλημα. Μετά από 5-6 χιλιόμετρα από τότε που αφήσαμε πίσω μας την Μουσσουνίτσα μπαίνουμε στον Αθανάσιο Διάκο (πιθανώς την πατρίδα του ομώνυμου ήρωα της επανάστασης). Το οδόμετρο γράφει 365 χιλιόμετρα και η ώρα είναι δωδεκάμιση. Σταματάμε στην πλατεία του χωριού για καφέ και γλυκάκι (του κουταλιού, κυδώνι). Στην πλατεία υπάρχουν δύο τεράστια πλατάνια που έχουν φυτρώσει πάνω σε πηγές και από τις ρίζες τους αναβλύζει (πόσιμο και παγωμένο) νερό. Πάνω από την πλατεία, στα δυτικά, δεσπόζει ένας τεράστιος, χιονοσκέπαστος ορεινός όγκος. Πιάνουμε κουβέντα με τον νεαρό καφετζή και μας λέει ότι στο χωριό ο πληθυσμός κυμαίνεται από δώδεκα (το χειμώνα, οι οκτώ από αυτούς γέροι) σε πάνω από δύο χιλιάδες το καλοκαίρι. Τώρα πρέπει να έχει γύρω στους τριάντα. Ο ίδιος πηγαινοέρχεται στην Αθήνα. Φέτος πάντως, όπως μας λέει, δεν χιόνισε καθόλου. Άλλες χρονιές τέτοια εποχή στην πλατεία πατούσες σε χιόνι

[npat]

23

http://npat.smugmug.com/photos/147989307-O.jpg

[npat]

24

http://npat.smugmug.com/photos/147990472-O.jpg

[npat]

25

http://npat.smugmug.com/photos/147989670-O.jpg

[npat]

26

http://npat.smugmug.com/photos/147990148-O.jpg

[npat]

27

http://npat.smugmug.com/photos/147990736-O.jpg

[npat]

Φεύγουμε από τον Α. Διάκο και πολύ προσεκτικά επιστρέφουμε στην διασταύρωση με τον δρόμο που έρχεται από τη Στρόμη. Στρίβουμε δεξιά και πλέον κατευθυνόμαστε Νότια. Στα αριστερά μας (ανατολικά) έχουμε την Γκιώνα, και δυτικά τα Βαρδούσια. Περίπου 8 χιλιόμετρα μετά την διασταύρωση φτάνουμε στο χωριό Συκιά. Η Συκιά είναι χτισμένη σε μια πολύ στενή χαράδρα με αποτέλεσμα τεράστιοι όγκοι βράχων να κρέμονται πρακτικά πάνω από τα σπίτια του χωριού. Θέαμα μοναδικό. Επίσης, από ότι άκουσα, είναι τόπος λατρευτός από τους απανταχού ανναρριχιτες.