Η ταξιδιωτική αυτή μετάγγιση χορηγείται ...χωρίς ιατρική συνταγή.
Επιβάλλεται η σχολαστική ανάγνωση των παρακάτω προειδοποιήσεων για να διαπιστωθεί η συμβατότητα του λήπτη, ώστε να αποφευχθούν παρενέργειες.
Δεν έχουν διαπιστωθεί αλληλεπιδράσεις με την ταυτόχρονη ανάγνωση άλλων "ταξιδιωτικών"...
Σε περίπτωση υπερδοσολογίας από μη συμβατό λήπτη...δεν υπάρχει ειδικό αντίδοτο....
...................................ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ αντι προλόγου.............
Το "ταξιδιωτικό" που ακολουθεί ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ:
... αποχαιρετιστήριο πάρτυ και κοπή τούρτας με τον χάρτη της Μεσογείου & της Β. Αφρικής,
... μοτο-μποντυμπιλντεράδικες καγκουριές,
...απίθανα κατορθώματα, υπό το σύνδρομο της αυταρέσκειας της κατοχής της απόλυτης γνώσης,
..."φτιαγμένες" και τεχνολογικά μεταλλαγμένες, φερόμενες ως ..."adventure" ψαρωτικές μηχανές,
...φωτογραφίες από αμμοπίδακες ύψους 10 μέτρων...από σπιναρίσματα σε αμμόλοφους,
..."extreme" νεοεποχίτικα γκλαμουριάρικα accessoir περιπέτειας γνωστών ενουροπαρμένων εταιρειών,
...ενδυματολογικό ειδικό εξοπλισμό, προερχόμενο από λαγνο-adventure defile' γνωστής κοσμοπόλιταν εταιρείας,
... ΔΕΝ διατίθεται σε DVD,
...και ΔΕΝ θα κυκλοφορήσει official "Τσάι στη Σαχάρα" T-SHIRT.
Το "ταξιδιωτικό" που ακολουθεί είναι μακριά από τα στάνταρ του περιρρέοντος νεοναρκισσισμού και ψευδοαστικής αντίληψης περί ταξιδίων γενικά,
...ΔΕΝ είχε σπόνσορες και ΔΕΝ έγινε για φιλανθρωπικούς σκοπούς,
...ΔΕΝ αποτελεί παρηγοριά σε κανένα πετσικαρισμένο "εγώ",
...και ΔΕΝ αποτελεί χρηματιστηριακή "αξία" στο χρηματιστήριο της "ψαραγοράς" του moto-life style, καθώς απουσιάζουν ταυτόχρονα και το σούσι...αλλά και το μούσι από τις περιγραφές!
Ας το απολαύσουμε μαζί, λοιπόν!
Aφιερωμένο επίσης, σε όλα τα παιδιά που ανέβασαν "στα κόκκινα" την οπισθέλκουσα ψυχολογία μου στο ξεκίνημα αλλά και στη διάρκεια του ...τελικά απίθανου αυτού ταξιδιού!
Η "opera buffa" της άδοξης καταβύθισης, της 3ης ταξιδιωτικής μου απόπειρας στην Αφρική, απετέλεσε ...ξεκαρδιστικό σήριαλ προς τέρψη κάθε φιλομειδούς αναγνώστη του φόρουμ.
Και ενώ ήταν ομόφωνο το πόρισμα ότι τα αίτια της ταξιδιωτικής πανωλεθρίας άγγιζαν ...το μεταφυσικό...
...μόνο με τη σκέψη της "αφόδευσης" του οράματος της Αφρικής, άρχισα να αισθάνομαι σαν μικρομεσαίος παρακατιανός παρλαπίπας-ριψάσπις...
...κάτι που με αδικούσε αφόρητα!
Γιατί μικρομεσαίος παρακατιανός είναι εκείνος, που προτιμά να του κλέψουν το όραμα ...παρά το κεκτημένο βόλεμα!
Η απόφαση ήδη είχε παρθεί "ντουβαράτα"*...
Μετά τις πρώτες ανακοινώσεις στο στενό οικογενειακό και φιλικό κύκλο, η αντιμετώπιση ήταν ...ως προς λεπροκομιστή, παρόλο που οι πάντες γνώριζαν ότι ταξίδεψα σ΄όλο τον κόσμο και από τα 15 μου αλήτευα στην Ευρώπη με interail.
H ζωή είναι σαν το ...δελτίο ειδήσεων...
...όταν είναι προβλέψιμο και βαρετό...πατώνει!
Είχε έρθει η στιγμή να "πετάξω τη ζωή μου στα ύψη"! Σχετική κι αυτή η έννοια βέβαια...Τελείως αντίθετη με αυτό που ορίζει σαν "ύψος", η επικρατούσα κοινή γνώμη των συνοικιακών και επαρχιακών κομμωτηρίων...
Το ταξίδι θα είναι αλήτικο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς δεσμεύσεις,χωρίς μεγαλεπίβολους στόχους, πάντα με εισιτήριο "one way", χωρίς "booking" σε ξενοδοχεία και με το "bagdet" που θα διέθετε άγγλος αλητοτουρίστας, άνεργος, απολυμένος από τα ναυπηγεία από την εποχή της Θάτσερ! Με πολλά-πολλά χιλιόμετρα και απώτερο στόχο την Ν. Τυνησία, στην όαση Κσαρ-Γκιλάν, για ...ένα τσάι στη Σαχάρα...
.................................................................................................... .............
Πέμπτη, 3 Μάη, 10.30΄το πρωί...
Ο καιρός, συννεφιασμένος και βροχερός... Η ατμόσφαιρα στο σπίτι βαριά...Εγώ ν΄ανησυχώ γι΄αυτούς κι αυτοί για μένα!
Ο Αντώνης (OldMan) κάνει τον τελικό έλεγχο, πίνουμε ένα καφέ και αποχαιρετιόμαστε...Σε λίγα λεπτά αποχαιρετώ τη σύζυγό μου (είχα αποχαιρετίσει το πρωί και το γιό μου, πηγαίνοντάς τον σχολείο)...
...αναχωρώ προβληματισμένος, με το "θέλω" σε νάρκη και έναν μαύρο ουρανό...έτοιμο να μου ρίξει..."ροχάλες"...
Τα σύνεφα παίζαν μαζί μου σαν τη γάτα με το ποντίκι. Σταματάω στα τούνελ της Κοζάνης και βάζω αδιάβροχο (φωτ)
*κρυφά
Η προετοιμασία της Honda XRV 750 Africa Τwin μοντ.'95, λιτή και διακριτική...
Ένας σχολαστικός έλεγχος στην PRObike του φίλου Μάκη Θαλασσούδη, έδωσε στην Africa... "αυτοπεποίθηση", σαν να έβγαινε από τακτική επιθεώρηση 100 ωρών πτήσης F16, από την 112 Πτέρυγα Μάχης...
Μιά αλλαγή λαδιών, 2 Michelin T63 με ενισχυμένες σαμπρέλες, 2 σαμπρέλες καβάντζα, ένα καινούργιο ανορθωτή και μία πόμπα βενζίνης στη κωλότσεπη, δια παν ενδεχόμενον, σετ μπαλώματος, αμπούλες, λεβγεδάκια, λάμπες κλπ κλπ.
Την τροποποίηση στις σιδεριές, για να βάλω τις αλουμινένιες βαλίτσες, της πανέτοιμης πλην παραπονεμένης (δικαιολογημένα επειδή την πρόδωσα) Dommie δεν πρόλαβα να κάνω και παραλίγο να αποβεί μοιραίο με το σπάσιμο πύρου (στήριξης-κλειδώματος) στις σιδεριές, κατά την επιστροφή, μετά την ταλαιπωρία των βαρυφορτωμένων πλαστικών Nonfango, εκτός δρόμου.
Τα χιλιόμετρα, τα ρούφηξα με βουλιμία και έφτασα μονοκοπανιά για ένα καραβίσιο καφέ, σε πάρκιν με θέα τη λίμνη των Ιωαννίνων (φωτό).
Μετά τη 15λεπτη στάση, καρφί για Ηγουμενίτσα. Στην είσοδο της πόλης, 2 χλμ πριν, διαπιστώνω ότι το μπροστινό λάστιχο είναι πλάκα. Ευτυχώς που συνέβη λίγα μέτρα από την αντιπροσωπεία-σέρβις μοτό "Γεωργιάδης" που με εξυπηρέτησαν πρόθυμα και ακαριαία. Στον έλεγχο το πρωί ο έμπειρος OldMan είχε εντοπίσει την απώλεια 5lb απο τα ολοκαίνουργια Τ63, αλλά δεν το πήρα τόσο στα σοβαρά, αφήνοντάς το στο...να το ξανακοιτάξω σε κανένα βενζινάδικο. Προφανώς ήταν η βαλβίδα αλλά για να μη ρισκάρουμε στην Ιταλία αλλάξαμε σαμπρέλα.
Αμέσως πήγα να βγάλω εισιτήριο για το πλοίο των 11.30΄για Μπρίντιζι και μετά την έβγαλα σ΄ένα ιντερνέτ καφέ, πίνοντας μπύρες και διαβάζοντας τα ποστ συμπαράστασης που μου στείλατε στο thread* που άνοιξα δευτερόλεπτα πριν αναχωρίσω...και ειλικρινά με συγκίνησαν πάρα πολύ!
*Στις "Συναντήσεις-βόλτες": "So you think you can stand...solo in Africa"
Η νύχτα ήταν ήσυχη...
Πίνω μία μπύρα στο μπαρ και ξαπλώνω πάνω σ΄ένα καναπέ...Με νανουρίζει ο θόρυβος της μηχανής του πλοίου, που μπερδεύεται με τις ομιλίες των γύρω μου και τον ήχο της τηλεόρασης...
Ο ύπνος με παίρνει την ώρα, που από την τηλεόραση ακούγεται, από γνωστό κανάλι για την προσφορά του στον πολιτισμό, η είδηση ότι η κόρη της Άντζελας Δημητρίου επρόκειτο να ανοίξει...κομμωτήριο...
Ξημερώνει ένα βροχερό πρωινό στο Μπρίντιζι(φωτό). Η βροχή δεν μπορεί να μου χαλάσει με τίποτα το κέφι για ταξίδι. Μετά την χθεσινοβραδυνή "overdose" συμπαράστασης ένοιωθα μια φοβερή αισιοδοξία και όρεξη για ταξίδι...ήδη φουλαρισμένος από την Ελλάδα με το γνωστό μπουγαδόνερο των 95 οκτανίων και φορώντας το αδιάβροχο πήρα τον δρόμο για την strada statale 7 προς Τάραντα...
Για να μη ξεχνάμε και την παρολίγο αναποδιά...
Τελικά, όπως είχαμε πει, ήταν...γούρι που συνέβη εκεί δίπλα στο σέρβις! Και δεν ξαναέτυχε τίποτα δυσάρεστο στην πορεία του ταξιδιού!
Επειδή παραμένω κάκιστος χρήστης πάσης φύσεως χαρτών, GPS, φωτογραφικών μηχανών, κομπιούτερ κλπ κλπ, προτίμησα να ακολουθήσω τις άψογες οδηγίες που μου έστειλε κάποιος Ιταλός ονόματι Domenico, που τον βρήκα στέλνοντας τυχαία e-mail σε μοτοσυκλετιστικό site της Σικελίας...
Μη φανταστείτε ότι μπαίνετε σε αουτοστράντα κατ΄ευθείαν και πηγαίνετε όπου θέλετε! Εδώ είναι Νότος και τα πράγματα είναι ολίγον σκατά, με το συμπάθειο, πάντα για τα δεδομένα της Ιταλίας.
Οι οδηγίες λέγανε ότι μετά τον Τάραντα άφηνα στα αριστερά μου το Ιόνιο και έπερνα την strada statale 106 που πάει για Reggio Calabria. Μετά από καμιά 120 χλμ κοντά στο Sibari θα έστριβα δεξιά για να βρώ μετά από 25 χλμ την Α3 στο caselo autostradale Frascinento-Castrovillani και απο εκεί μια 250άρα και φτάνω στο Reggio Calabria...
Μπακαλίστικα κι ωραία...όπως γουστάρω!
Κλείνω από την μεγάλη σιγουριά και το GPS, που τα είχε όλα το ριμάδι...
...χάνω μια κρίσιμη διασταύρωση και σιγά-σιγά διαπιστώνω ότι η κίνηση στο δρόμο είχε ελαττωθεί δραματικά, περνούσα μέσα (!) από κάτι πόλεις στυλ Ελ Πάσο και μέσα στη βροχή που συνέχιζε με αμείωτο ρυθμό, βλέπω σ΄ένα πάρκιν, 2 γυναικάρες καλοντυμένες στην τρίχα, να κρατάνε ομπρέλα και να συζητάνε αμέριμνα...Σκέφτηκα ότι ήταν δασκάλες ή λογίστριες σε καμιά δουλειά και χάσανε το λεωφορείο της γραμμής...
Μετά ένα χιλιόμετρο καμιά 50αριά μέτρα μέσα στους χωμάτινους χωραφόδρομους, νάσου άλλες 2 κουκλάρες με μαύρα καλσόν γόβες, ομπρέλες κλπ κλπ
Το πράμα βοούσε και στην 3η "repetition", η συμφωνία είχε ήδη κλείσει με ακρατή και μοιχότροπο Καλαβρέζο χωρικό που επιβίβαζε την μία εκ των δύο στο θηριώδες τρακτέρ του την ώρα που εγώ έκανα την επι τόπου μανούβρα προς τα πίσω...
Είναι τρελλοί αυτοί οι Ιταλοί!
Είχα μπεί ήδη 40 χλμ στο στενό παραλιακό δρόμο που οδηγούσε πάλι στο Reggio, αλλά με τη βροχή, τις δασκαλες...και τις λογίστριες δεν ξέρω αν θα προλάβαινα την επομένη το βράδυ το πλοίο για την...αραπιά...
Άλλα 40 χλμ και πίσω για να βρώ την Α3.
Συνέχιζα αντίθετα τον δρόμο που είχα διανύσει υπό συνεχή βροχή, σκεπτόμενος ότι πριν 2 μέρες το τελευταίο βράδυ που ετοίμαζα τις βαλίτσες μου βλέποντας τον αγώνα Μίλαν-Μάντσεστερ υπό καταρρακτώδη βροχή, έτριβα τα χέρια μου ευχόμενος..."ρίξε τώρα τους καναπέδες...να ξεθυμάνεις".
Πόσο λάθος είχα εκτιμήσει τα υδραυλικά της γείτονος!
Φωτογραφίες από δασκάλες και λογίστριες μη περιμένετε...
...η τοπική μαφία δεν αστειεύεται καθόλου!
Kάποια στιγμή βρήκα τη διασταύρωση ακολούθησα ένα στενό δρόμο για καμιά 20αριά χιλιόμετρα και σταμάτησα για ένα καραβίσιο καφέ σ΄ένα υποτυπώδες πάρκιν λίγο πριν μπουκάρω στην Α3 και το πάρω πάλι μονοκοπανιά για Reggio!
Το χθεσινό "αστάρι" είχε κάνει δουλειά, ο σιδερένιος κώλος έδειχνε τις αντοχές του και η σέλα της Άφρικα ...παθητικά έπαιρνε το σχήμα που θα διατηρήσει στην υπόλοιπη ζωή της...
...το ταξίδι ...μόλις άρχιζε!
Ξεκινάω ορεξάτος, η βροχή ψιλοσταματούσε και αρχίζω να διανύω απέραντες εκτάσεις με χωριά στο βάθος...
...ή με κάστρα...
...μέχρι που κάποια στιγμή σταματάω για βενζίνη και βλέπω ένα ζευγάρι πάνω σε μία κόκκινη BMW GS1100 φορτωμένη, να με χαιρετάει...
Ανταπέδωσα, φυσικά, τον χαιρετισμό και ξεκινήσαμε μαζί στην autostrada. Η διάθεση του οδηγού να με περιμένει όταν έμενα ασυναίσθητα πίσω, να με ακολουθεί και να δείχνει με κάθε τρόπο ότι ταξιδεύουμε ΜΑΖΙ, με εντυπωσίασε!
Φτάσαμε στο Reggio Calabria και κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι για να περάσουμε με το καράβι στη Σικελία(φωτό). Στα εκδοτήρια των εισιτηρίων γνωριστήκαμε. Πολωνοί...
Μπαίνουμε στο καράβι για το ημίωρο ταξίδι και στο διάστημα αυτό ...τα είπαμε όλα!
Ο τύπος μηχανολόγος μηχανικός. Τρέχει στο Romaniacs με KTM superenduro. Πριν δύο μήνες την κοπάνισε από τη δουλειά του και πήγε Σαχάρα με φίλους του Πολωνούς και τώρα ξόδευε την άδειά του με τη γυναίκα του, σε ένα γύρο από Κροατία, Δαλματικές ακτές, πέρασμα στην Ιταλία για να κάνουν τον γύρο της Σικελίας, Αίτνα και πάλι πίσω...με διανυκτέρευση μόνο σε σκηνάκι...
Η χημεία απερίγραπτη! Τί ευχάριστοι άνθρωποι! Δυστυχώς οι δρόμοι μας χώριζαν προς το παρόν γιατί θα κατέβαιναν νότια στη Σικελία ενώ εγώ θα πήγαινα ακτή-ακτή 210 χλμ στην βόρεια πλευρά για Παλέρμο. Αφού ανταλλάξαμε διευθύνσεις και βγήκαμε φωτογραφίες που από τις 5 μου έμεινε μόνο μία καλή(φωτό-όταν κατέβηκαν από το πλοίο) αποχαιρετηθήκαμε στο κατάστρωμα. Οι συστάσεις κι από τις 2 πλευρές για προσοχή και καλό δρόμο έπεφταν βροχή, σταυροφιληθήκαμε 3-4 φορές ενώ η σύζυγος κάθε φορά αναφωνούσε..."motociclisti-motociclisti"! ...σε βαθμό που κοντόχοντρη μουστακαλού Σιτσιλιάνα γύρισε τα πρόσωπα των 2 παιδιών της από την άλλη πλευρά, πιθανόν επειδή "μας πήρε" για αδελφές!
Απίθανα παιδιά, καλή τους ώρα όπου βρίσκονται...
...θα τολμούσα να μιλήσω ...για τον ορισμό του μοτοσυκλετιστικού πνεύματος και του πραγματικού μοτοσυκλετιστή!!!
Κατεβαίνοντας στο πάρκιν του πλοίου βρήκαμε τις μηχανές μας πεσμένες κάτω! Είχαν πέσει από το κούνημα του καραβιού. Ο αέρας ήταν φοβερός, φαίνεται και στις φωτό.
Αλληλοβοηθηθήκαμε να τις σηκώσουμε και όταν διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα σε καμία βγήκαμε από το πλοίο και χωρίσαμε.
Πλησιάζοντας στη Messina...
Με φωτογράφησαν οι Πολωνοί...
Το συμπαθέστατο ζευγάρι Πολωνών καθώς βγαίνει από το πλοίο...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση