Vaya con Dios / VIVA ESPANA

[sober]

Ααααααψογοι!!!

Να περασετε τελεια (αυτο ειναι σιγουρο)... ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ..ε..και με το καλο να μας επιστρεψετε..

Υ.Γ.

Να φατε τσούρος...(πολυ ωραια γλυκακια...)...

[Uriah Heep]

Toν Αύγουστο του ΄74 ταξίδευα με "interail" και "όργωνα" κυριολεκτικά την περιοχή...
...3ήμερο ροκ φέστιβαλ, στυλ Γούντστοκ, στην πόλη Οράνζ στην Προβηγκία...Soft Machine, Alvin Lee, Jeff Beck...
Από κει με λεωφορείο ανέβηκα πάνω από τα σύνεφα στα Πυρηναία και έφτασα στην Ανδόρα Λα Βέλια για αφορολόγητους δίσκους (στο μικροσκοπικό κρατίδιο της Ανδόρας)...
Με ένα κόκκινο οδοντωτό τρενάκι (μη τουριστικό) διέσχισα τα πιό απίθανα καταπράσινα τοπία σε κορυφογραμμές των Πυρηναίων, με επιβάτες οικογένειες ντόπιων κτηνοτρόφων. Επισκέφτηκα την Pau, από εκεί πήγα με ποδήλατο 40χλμ στην Παναγία της Λούρδης...Έπιασα τον Ατλαντικό στο τουριστικό Μπιαρίτζ.
Κατέβηκα, με το τρένο πάντα, προς Ισπανία μέσω της πόλης Ιρούν μιάς φτωχής και βρωμερής πόλης που θύμιζε Παραγουάη του σήμερα...εκεί έφαγα πατάτες τηγανητές-όλοι έτρωγαν πατάτες τηγανητές εκεί...
Στο ψητό τώρα...
Μεταξύ Μπαρτσελόνας και Μαδρίτης μου άρεσε περισσότερο το...Σαν Σεμπαστιάν!!!
Όταν μετά από 22 χρόνια πήγα στο Ρίο Ντε Τζανέιρο...θυμήθηκα το Σαν Σεμπαστιάν!!!
Θυμάμαι έντονα το φρούριο Μότα και την τρομερή παραλία Λα Κόντσα με τις χιλιάδες κόσμο στον Ατλαντικό...
...Η Λα Κόντσα αποτελούσε, για ένα 16χρονο, τον απόλυτο προορισμό για να γονιμοποιήσει τις ξανθο-μελαχροινές γκόμενες της Δυτικής Ευρώπης...Ήταν οι εποχή που δεν ήμασταν μπανιστιρτζήδες των μεγαλείων των άλλων, η επικοινωνία ήταν πραγματική και όχι ψευδαίσθηση ούτε ...ζωτική αυταπάτη....
Η χώρα των Βάσκων! Από ένα μαγαζί στο κέντρο του Σαν Σεμπαστιάν που πουλούσε όλα τα μεγέθη στιλέτων, θυμάμαι, αγόρασα ένα φοβερό αυτόματο στιλέτο με 20 εκατοστά διπλή λάμα και μιά κολόνια που μύριζε λιβάνι! Τι απίθανες εποχές!

Δεν έχω ιδέα πως είναι τώρα τα πράγματα...

Μετά από 33 χρόνια βλέπεις, λοιπόν, ότι ορισμένα πράγματα "σκαλώνουν" μέσα σου...

Έγραψα αυτές τις γραμμές και ένοιωσα ευτυχισμένος...

Σας εύχομαι να νoιώθετε κι εσεις ανάλογα, ύστερα από χρόνια, για το δικό σας ταξίδι!

[PanVas]

Καλά να περάσετε και να γυρίσετε με πολλές πολλές ωραίες ιστορίες για να διηγείστε στους υπόλοιπους!!!!!



Ρίξτε ένα πρόχειρο χάρτη και διαδρομή, μπας και έχουμε να προτείνουμε τίποτα...

[LINA]

ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ


Στην Καταλωνία του δρόμου
Οσοι επισκέπτονται τη Βαρκελώνη ξεχνούν ως διά μαγείας όλες τις Πλάθα Μαγιόρ και όλα τα Μουσεία Πράδο της ισπανικής πρωτεύουσας. Ισως γιατί εδώ στην καρδιά της Καταλωνίας, την πόλη του Γκαουντί, της σανγκρία και του βακαλάου... η ζωή συνεχίζεται ανέμελη στους δρόμους και στις πλατείες


Η αρχική εντύπωση για τη Βαρκελώνη, καθώς της ρίχνεις τις πρώτες παρθενικές ματιές μέσα από το παράθυρο του ταξί, είναι αυτή η σχεδόν κραυγαλέα διαφάνειά της. Ολα σε αυτή την πόλη συμβαίνουν μπροστά σου, όχι δίπλα σου. Δεν χρειάζεται να την ανιχνεύσεις, σου παρουσιάζεται από μόνη της, ανάγλυφη. Χαζεύεις τις δεντροφυτεμένες νησίδες - πεζόδρομους με τα cafe μια ανάσα από την άσφαλτο, τα διάσπαρτα κομμάτια της modernista (του μοντερνισμού) δίπλα σε γκρίζες πολυκατοικίες αθηναϊκού τύπου, τις γυναίκες με τα έντονα μάτια και τις πομπώδεις μύτες, τις καταλανικές πινακίδες που τρεμοπαίζουν ανάμεσα στην ισπανική και στη γαλλική (έτσι το καστιλιάνικο salida=έξοδος μεταλλάσσεται σε sortida), το πλήθος που πηγαινοέρχεται, χωρίς για κάποιο μυστηριώδη λόγο να φαντάζει απρόσωπο, τους σταθμούς του μετρό με σήμα τον κόκκινο ρόμβο, το Palau Nacional να ξεπροβάλλει εκεί κάπου στην Plaza d' Espanya, έναν υπαίθριο καλλιτέχνη να έχει ήδη στήσει την παράστασή του με έναν βάτραχο - μαριονέτα που διαβάζει παρτιτούρες και παίζει Σοπέν στο πιάνο.

Γρήγορα μαθαίνεις ότι στην πόλη αυτή οι δρόμοι αποδίδουν φόρο τιμής στους πολυμήχανους πεζούς. Ολες σχεδόν οι αποστάσεις καλύπτονται με τα πόδια ή με δύο τρεις στάσεις στο μετρό. Ετσι ενώ χαζεύεις τις βιτρίνες και την Casa Lleo Morera του Montaner στο Passeig de Gracia ή απολαμβάνεις τον καφέ σου στο Cafe Zurich, το κέντρο διερχομένων της Plaza Catalunya, μπορείς να αλλάξεις γνώμη και να βγάλεις εισιτήριο για τη Sagrada Familia, τον ημιτελή καθεδρικό του Γκαουντί ή το Μουσείο Πικάσο στο Barri Gotic. Με τους Καταλανούς δεν υπάρχουν προβλήματα, παρ' ότι η φήμη τούς θέλει «κλειστούς» και αφιλόξενους. Αρκεί να συμμεριστείς το πάθος τους για τα θαλασσινά, τα πάσης φύσεως αρχιτεκτονικά τερτίπια της πόλης τους και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του '92 (που κατ' αυτούς φιλοξενήθηκαν στη Βαρκελώνη και όχι την Ισπανία), τη συνήθειά τους να κατεβάζουν τα στόρια για λίγες ώρες το μεσημέρι, τα ονόματά τους _ το τραχύ ισπανικό «Χόρχε» γίνεται «Γιόρδι».

Το σουλάτσο στη Rambla _ ή στον πληθυντικό Ramblas _ να φιγουράρει στους τουριστικούς οδηγούς ως η πλέον φολκλόρ διαδρομή εντός της πόλης. Η παράβλεψή του λοιπόν θα ήταν παράλειψη. Ισως γιατί εδώ, στον κεντρικό πεζόδρομο, με τα ξύλινα κιόσκια, τους μικροπωλητές, τα αυτοσχέδια ανθοπωλεία και τα pet shops, παίρνει τη βόλτα του σύσσωμο το couleur locale της Βαρκελώνης. Κατηφορίζοντας από την Plaza de Catalunya, την συναντάς μπροστά σου, μια χειμαρρώδη λαϊκή αγορά («χείμαρρος» άλλωστε είναι και η αρχική σημασία του αραβικού ramla) χωρίς εκπλήξεις, αλλά με «αυτό που θέλεις να δεις» εν αφθονία. Εδώ χαζεύεις πρωί και βράδυ τα «πηγαδάκια» των ηλικιωμένων Καταλανών να επιδίδονται σε ένθερμες πολιτικές συζητήσεις, οικογένειες να κάνουν τον περίπατό τους, τουρίστες να αγοράζουν τους χάρτες τους, παιδάκια να προσπαθούν να ξεκλέψουν ένα χάδι από τα κοιμώμενα μέσα στα κλουβιά τους κουνέλια και ινδικά χοιρίδια.

[LINA]

Εδώ συναντάς ενίοτε και τους οπαδούς της Μπάρτσα, της φημισμένης ντόπιας ποδοσφαιρικής ομάδας να πανηγυρίζουν κάποια νίκη της, υπαίθριους αρτίστες, από αυτούς που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πόλης, παρέες «μάτσο» ντόπιων να περιεργάζονται τις χάρες του εισερχόμενου τουρισμού. Μια στάση στο Cafe del Opera για έναν κοσμοπολίτικο cafe con leche (καφέ με γάλα) ή μια λοξοδρόμηση στην Boqueria, την κεντρική αγορά τροφίμων της πόλης με τα όστρακα, τους παστούς μπακαλιάρους και τις nora (νιόρα), τις κόκκινες, γλυκές πιπεριές της Καταλονίας ενδείκνυνται για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν τις κρυφές χάρες της ανεξάντλητης Rambla, του δρόμου για τον οποίο ο Λόρκα είχε ευχηθεί να μην τελειώσει ποτέ.

Αντικρίζοντας τη La Seu, τον Καθεδρικό Ναό της Βαρκελώνης, ένα από τα σημαντικότερα δείγματα γοτθικής αρχιτεκτονικής της Ισπανίας, παίρνεις μια πρώτη γεύση από το Barri Gotic (Γοτθική Συνοικία), «καρδιά» μιας απόκοσμης παλιάς πόλης. Στα σοκάκια της χαζεύεις μικρούς φτερωτούς δράκους να ξεπηδούν από τα πορτόφυλλα, υπαίθρια καντήλια κάτω από εικόνες καθολικών αγίων, ήχους φλαμένκο από τους νομάδες μουσικούς που για παν ενδεχόμενο φέρουν μαζί τους και μερικά από τα CD τους _ στη Βαρκελώνη οι καλλιτέχνες δηλώνουν πάντοτε επαγγελματίες. Σε κάποια από τις γραφικές γειτονικές πλατείες, όπως η Plaza Sant Felip ή η Plaza Sant Josep Oriol, είναι πιθανό να πετύχεις και μια από τις υπέροχες ορχήστρες τζαζ της πόλης που σε καθηλώνουν για κάμποσες ώρες στην περιοχή. Αν μάλιστα συναντήσεις τους Farataos, είναι πολύ πιθανό μαζί με το «All of Me» και το «Ain't she sweet», να ακούσεις και κάποια ολόφρεσκα δείγματα καταλανικού χιούμορ. Οσο για τα μεσημέρια της Κυριακής, αξίζει μια «στροφή» με τους χορευτές της «σαρντάνα», του παραδοσιακού χορού της Καταλωνίας, που μαζεύονται κάτω από τα σκαλοπάτια του Καθεδρικού.

Στη δεξιά πλευρά της Rambla, καθώς πλησιάζει κανείς προς το μνημείο του Κολόμβου και το λιμάνι κρύβεται, το Barri Xines (ή Barrio Chino), η κατ' ευφημισμόν κινεζική συνοικία της πόλης. Τα οργανωμένα τουριστικά πακέτα αποφεύγουν τις περιηγήσεις στην περιοχή που σύμφωνα με τον χρονογράφο Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν στέγαζε κάποτε «ομοφυλόφιλους και αναρχοσυνδικαλιστές, γυναικείες φυλακές... μαγαζιά πώλησης προφυλακτικών και πορνεία». Σήμερα εξακολουθείς να αντικρίζεις ένα άλλο πρόσωπο της πόλης, αν και σίγουρα όχι ακριβώς εκείνο που αναζητούσε ο Ζαν Ζενέ στους μεταμεσονύκτιους περιπάτους του. Το πρωί κυρίες με παντόφλες και ρόλεϊ καθ' οδόν προς το πλησιέστερο μπακάλικο, ένοικοι ζοφερών hostels και καθημερινοί άνθρωποι, το βράδυ ζεύγη αστυνομικών που σεργιανίζουν ανάμεσα στις «putas» (πόρνες) και στους επιτήδειους «chulos» (μάγκες) που έχουν παραταχθεί για το μεροκάματο, τοξικομανείς που αναζητούν τη δόση τους αλλά και ανύποπτοι τουρίστες που προσπαθούν επί ματαίω να βρουν διέξοδο από τον λαβύρινθο με τα «κόκκινα φώτα».

Σίγουρα η αρχιτεκτονική του Barri Xines δεν υπόσχεται τα αριστοτεχνήματα της γοτθικής συνοικίας, ο παρατηρητικός όμως επισκέπτης καλείται να εντοπίσει ψήγματα της modernista στο Hotel Espana, το Bar London και το Farmacia Sastre i Marques. Εξάλλου, στην οδό Tallers, ένα από τα καλά καμουφλαρισμένα δρομάκια της φτωχογειτονιάς, βρίσκονται παραταγμένα και κάποια από τα πιο ενημερωμένα δισκοπωλεία της Βαρκελώνης, με επικεφαλής το «Revolver».

[LINA]

Παγωτά, θαλασσινά και ηλιοθεραπεία

Ακολουθώντας τη Rambla φτάνεις αισίως στο λιμάνι και στη Moll de la Fusta, την παλιά ξύλινη αποβάθρα με τις μπάρες να ρυθμίζουν τη συχνότητα διέλευσης των δεκάδων επισκεπτών. Τις Κυριακές οι οικογένειες κάνουν εκεί τη βόλτα τους, τα παιδιά με τα καλά τους να δίνουν μάχες για ένα παγωτό Frigo ή ένα γλειφιτζούρι και οι ενήλικοι να στριμώχνονται στο γειτονικό εμπορικό κέντρο. Το Monument a Colom, χτισμένο για την Παγκόσμια Εκθεση του 1888, στρέφεται περήφανα προς τη θάλασσα, επιβεβαιώνοντας την εμμονή των Καταλανών του 19ου αιώνα με τον «δικό» τους _ όπως επέμεναν να διακηρύσσουν _ Κολόμβο. Προχωρώντας ανατολικά του λιμανιού, επιβάλλεται μια στάση στην Barceloneta για μια απολαυστική παέγια με θαλασσινά _ η επιλογή της απαιτεί προσοχή γιατί οι τιμές στην περιοχή είναι «τσιμπημένες» _ και λίγη ηλιοθεραπεία στην πλήρως εξοπλισμένη παραλία της πόλης. Και είναι ίσως από τις ελάχιστες ευκαιρίες που έχει κανείς να απολαύσει μια αμιγώς μεσογειακή playa με φόντο μια συνειδητοποιημένη πόλη της Δύσης.

Η φουτουριστική Vila Olimpica που εκτείνεται αμέσως μετά, το νεοαποκτηθέν τμήμα της Βαρκελώνης που ανεγέρθη για τη φιλοξενία των Ολυμπιακών Αγώνων του '92, προσφέρεται για μια ξενάγηση σε μερικά από τα εντυπωσιακότερα δείγματα μοντέρνας αρχιτεκτονικής (βλ. Torre Mapfre και Olympic Hotel). Το όλο εγχείρημα ανέλαβε στα τέλη της δεκαετίας του '80 η ομάδα των Γιόσεπ Μαρτορέλ, Οριόλ Μποΐγκας και Ντέιβιντ Μακέι με απώτερο σκοπό να μετατρέψει τα 5 χιλιόμετρα ακτής (από την Barceloneta ως τον ποταμό Besos) σε ένα χάι-τεκ διάδρομο με πολυκατοικίες, συνεδριακά και εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, γραφεία και πάρκα. Παρά βεβαίως τους ισχυρισμούς ότι ένα 80% των διαμερισμάτων του Ολυμπιακού Χωριού είναι σήμερα κατειλημμένα, η περιοχή δείχνει μάλλον ερειπωμένη, ιδανική για μοναχικούς _ φουτουριστικών πάντοτε τόνων _ περιπάτους.

Το τελεφερίκ στην Barceloneta είναι ασφαλώς ο θεαματικότερος τρόπος για μια ολιγόλεπτη ανάβαση στον λόφο του Montjuik _ οι σινεφίλ θα ανακαλέσουν αυτομάτως στη μνήμη τους τον Τζακ Νίκολσον στο «Επάγγελμα Ρεπόρτερ» του Αντονιόνι. Χρειάζεται τουλάχιστον μια ολόκληρη μέρα για να μπορέσει να επισκεφθεί κανείς τις βασικές ατραξιόν του: το Pueblo Espagnol, ένα γνήσιο χωριό στημένο με αντιπροσωπευτικά κτίσματα της παραδοσιακής ισπανικής αρχιτεκτονικής, το Ιδρυμα Χουάν Μιρό με μια από τις σημαντικότερες συλλογές έργων του κορυφαίου καταλανού ζωγράφου, το κάστρο του 17ου αιώνα, το Εθνικό και Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο Καταλανικής Τέχνης που στεγάζεται στο Palau Nacional. Και σίγουρα οι τουρίστες δεν είναι οι μοναδικοί φανατικοί θαμώνες του πάρκου: νεαροί Καταλανοί με πλούσια αποθέματα μπίρας και μουσική τέκνο στη διαπασών, λιλιπούτειες «νύφες» στα τρενάκια του λούνα παρκ που εξαργυρώνουν τα φώτα της Πρώτης Κοινωνίας, εγχώριοι φιλότεχνοι που περιδιαβάζουν εκθέσεις ή απλά απολαμβάνουν τη θέα είναι μερικοί μόνο από τους ντόπιους περιηγητές.

Από τις θελκτικότερες οάσεις τις πόλεις και το Parc Guell, στις παρυφές της Gracia, το πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο του Γκαουντί, μετά βεβαίως τη Sagrada Familia. Το πάρκο βρίθει από δείγματα της παραμορφωτικής τέχνης του _ ανάμεσά τους οι γιγάντιες διακοσμητικές σαύρες, τα εξωπραγματικά κτίσματα της εισόδου που παραπέμπουν σε σπίτια α λα Χένσελ και Γκρέτελ και το πέτρινο δάσος. Σε μια αρκετά γλαφυρή περιγραφή τού εν λόγω πάρκου η αμερικανίδα συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Μπάρμπαρα Γουίλσον το παρουσιάζει ως τη «διασταύρωση μιας υπερρεαλιστικής Ντίσνεϊλαντ και ενός πίνακα του Μαξ Ερνστ».

[LINA]

Νύχτες με σανγκρία και χαμόν

Οι περίπατοι στα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης καλό είναι να συνοδεύονται και από μια εντρύφηση στις σπεσιαλιτέ της καταλανικής κουζίνας όπως είναι η zarzuela de mariscos (θαλασσινά μαγειρεμένα με ντομάτα, σκόρδο, γαρίφαλο, δάφνη, σαφράν και καυτερή πιπεριά) και η Crema Catalana (πρόγονος _ ή μήπως απόγονος; _ της κρεμ καραμελέ). Οι Καταλανοί δεν δηλώνουν και τόσο φανατικοί των tapas (μεζέδων) όπως οι Μαδριλένιοι, οι επισκέπτες πάντως θα τις βρουν και εδώ εν αφθονία.

Τα βράδια οι παρέες συρρέουν για ένα ποτήρι σανγκρία και λίγο συνοδευτικό jamon (χαμόν) στα καφέ-μπαρ της Plaza Reial ή στα πιο τουριστικά στέκια της Rambla. Τα κλαμπ βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη και προσφέρονται για όλα τα γούστα: από το μετριοπαθές «Karma» και το πιο σκληροπυρηνικό Zeleste (μια αχανής πρώην αποθήκη που τώρα φιλοξενεί καταλάνικα ροκ γκρουπ) ως το πιο «μοδάτο» νυχτερινό στέκι της πόλης, το Otto Zutz στην οδό de Licolnz (η είσοδος κυμαίνεται γύρω στις 2.000 πεσέτες, ανάλογα με το πόσο θεαματική είναι η αμφίεσή σου ή τι μέρα της εβδομάδος είναι) και τα τζαζ χάπενινγκ στο La Cova del Drac.

Αξίζει ασφαλώς και μια επίσκεψη στο μπαρ-εστιατόριο Els Quatre Gats (οδός Montsio 3), το οποίο είχε το προνόμιο να φιλοξενήσει την πρώτη έκθεση του Πικάσο εν έτει 1901. Τα γκαρσόνια του εγγυώνται άψογο σέρβις και επαγγελματική φωτογράφηση με φόντο τους πίνακες του cafe.

[sniper]

Αρχικά δημιουργήθηκε από LINA
...... νεαροί Καταλανοί με πλούσια αποθέματα μπίρας και μουσική τέκνο στη διαπασών, ....

Από πότε είναι αυτό το κείμενο; :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:


(σόρρυ Λινα δεν άντεξα)

[LINA]

Αρχικά δημιουργήθηκε από sniper
Από πότε είναι αυτό το κείμενο; :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:


(σόρρυ Λινα δεν άντεξα)

απ το 1996 πηγη ΤΟ ΒΗΜΑ ... και τωρα που σου λυθηκε η απορια πατα please το delete για να μεινει καθαρο το ποστ

[Uriah Heep]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock

Πλησιάζει κι η δική μου μερα αναχώρησης (και ακομα δεν έχω ετοιμάσει τίποτα )

Aυτοί Βαρκελώ...

...εσύ πού?

[Cpt. Haddock]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Uriah Heep
Aυτοί Βαρκελώ...

...εσύ πού?

ΠΓΔΜ-Κόσοβο-Μαυροβούνιο-Κροατία-Σλοβενία-Ιταλια-Αυστρία-Ελβετια-Γαλλια (Μονακό)-Ιταλια-Ελλάδα :wacko:

(ειναι πολλά τα χιλιόμετρα Αρη )

[Λεωνίδας]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
(...)Ιταλια-Ελλάδα

φτου γαμώτ θα γυρίσει

[Cpt. Haddock]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Λεωνίδας
φτου γαμώτ θα γυρίσει

Don't be too sure mate...

αφ' ενός πολλά συμβαίνουν , αφ' ετέρου έχω γάμο στη Γενοβα, οπότε ποτε δεν ξέρεις ....

:rotflmao:

[filipp0s]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
ΠΓΔΜ-Κόσοβο-Μαυροβούνιο-Κροατία-Σλοβενία-Ιταλια-Αυστρία-Ελβετια-Γαλλια (Μονακό)-Ιταλια-Ελλάδα :wacko:

(ειναι πολλά τα χιλιόμετρα Αρη )

κοίτα να δεις που όλοι τελικά λίγο-πολύ κοντά θα είμαστε

[Uriah Heep]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
ΠΓΔΜ-Κόσοβο-Μαυροβούνιο-Κροατία-Σλοβενία-Ιταλια-Αυστρία-Ελβετια-Γαλλια (Μονακό)-Ιταλια-Ελλάδα

Καλά χιλιόμετρα στα χορταστικά σας ταξίδια...

...εμείς το καλοκαίρι θα την βγάλουμε με ...τάπερ...