Ηταν τη Δευτερα που μας περασε , πεντεμιση το απόγευμα κάπου στη Λ.Σχιστού. Πρώτα ακουσα την φασαρία και τα κορναρίσματα παραλογη παραφωνια μεσα στην αφόρητη ζέστη .
Πριν προλαβω να αναρωτηθώ ποιοι παλαβοι γιορταζουν σημερα το βλεμμα μου κινηθηκε ασυναισθητα προς την πορτα απο οπου μπορουσα να δω μια στενη λωριδα της λεωφορου.
Και τοτε τα ειδα να περνουν απο μπροστα μου , ενας στολος απο πολυχρωμα παπια που έλαμπαν στο φως του μεσημεριου σαν αποκοσμα όντα. Ταυτοχονα με την ακρη του ματιου μου προλαβα για μια στιγμή την οπτασια μιας ασπρης θαμπης νεκροφόρας αναμεσα στα τουμπανιασμενα θορυβώδη διτροχα να προσπαθει με καθε τροπο να ξεφυγει απο τον ασφυκτικο κλειο τους. Τα παπια συνεχισαν να παιρνουν κορναροντας αλλα εγω τους ειχα γυρισει πια την πλατη ....το κρυο ξεκινησε να με διαπερνά.
Απάντηση με παράθεση
