Όχι δεν χάζεψα. Ακόμα δηλαδή. Απλώς όταν σου σκάνε κάποια πράγματα μαζί έστω και ασήμαντα ή μικρά νιώθεις πολύ χαρούμενος. Ειδικά όταν είσαι στην αποθεραπεία από ατύχημα.
Σάββατο ξημερώματα γύρω στις 00.30 πηγαίνω αργά μπατάροντας μία δεξιά και μία αριστερά στη δουλειά μου.
Ξαφνικά λοιπόν χτυπάει κινητό. Μήνυμα λέω φτου γαμώτο δουλειά είναι.
Κοιτάω κινητό και βλέπω:
ΤΑΙ. Τι θέλει ο τρελλός τέτοια ώρα;
Και διαβάζω ότι να τώρα έτσι σε σκέφτηκα παλιοκουλάδι που έχεις βγάλει και τα σίδερα κάπως έτσι περαστικά.
Αναπάντεχο και καλό να σε σκέφτονται έτσι χωρίς λόγο. Κι εκεί που πάω να απαντήσω...
μοτοσικλέτα τσοπεροειδή με περνά. Ο τύπος φωνάζει "θα περάσει θα περάσει" γυρνάω χαμογελώ και πίσω του είναι τύπισα μελαχρινή ωραίο σώμα η οποία επίσης χαμογελά (δυστυχώς ξεκράνωτοι και οι δύο) αλλά το τζιν της ίσα που σταματάει πάνω από... ξέρετε από που.
Και σε μία ακίνηση απίστευτης αθωώτητας και συγχρόνως πρόκλησης βάζει το χέρι της ππάνω ακριβώς από το τελευταίο σημείο του τζιν.
ΟΚ θα με πείτε τρελλό ξεμωραμένο ότι τα έχασα αλλά όντας μέσα στην άδεια Αθήνα με τον πολύ λίγο κόμσο να κινειται και ενώ πηγαίνω κουτσά-στραβά στη δουλειά, η εικόνα που είδα σε συνδυασμό με το μήνυμα που έλαβα από τον Τάι που διακοπεύει κι αυτά έγιναν την ίδια στιγμή, δεν ξέρω μου έκαναν κάτι. Και μου έφτιαξαν απίστευτα το βράδυ!!!
Κι επειδή ξέρω ότι γελάτε χέστηκα και ΝΑ! Αϋγουστος είναι δεν θα πάω διακοπές κι έχω το δικαίωμα να φερθώ... καλοκαιρινά. Κοροϊδέψτε όσο θέλετε.![]()