Μια ιστορία του δρόμου λοιπόν, που μου έτυχε κάτι μέρες πριν...
Είχα μέρες να καβαλήσω το ΣιΜπίΚουρα, κι είπα να πάω μια πολύ σύντομη βολτίτσα, να ρίξω και μια ματιά στις βιτρίνες... Η διαδρομή από Παγκράτι προς Νέα Σμύρνη/Παλαιό Φάληρο, στα γνωστά στοκάδικα. Ο δρόμος κατεβαίνοντας την Υμηττού και μετά, μια ευθεία ας πούμε, αλλά από το σημείο που πηγαίνεις παράλληλα με το τραμ, χάλια μαύρα και στενός...
Μπροστά μου αυτοκίνητα, με κόπο τα προσπερνούσα από πλάγια...
Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι έχω ένα σκουτερ 250άρι από πίσω μου και προσπαθεί να με προσπεράσει!!! Δεν τον πήρα χαμπάρι αμέσως λόγω του κράνους αλλά κι επειδή πρόσεχα τ' αυτοκίνητα. Σκέφτομαι ... "από που ρε παλικάρι!;"
Κάποια στιγμή έχω χώρο μπροστά (no car) και έρχεται δίπλα μου ... και ακούω την εξής ατάκα:
"Κοίτα, μην νομίζεις ότι έχεις κανένα τρελό εργαλείο ... αν θέλω σε έχω όποτε γουστάρω!"
Έχω μείνει μαλάκας!!!
Νομίζω ένα Beverly πρέπει να οδηγούσε ... και φυσικά ξεκράνωτος.
Δεν είπα τίποτα, απλά συνέχισα... κι ευτυχώς δεν είχε συνέχεια η όλη φάση!
Τώρα, τι σκατά τον ενόχλησε για να μου πει κάτι τέτοιο, ενω απλώς πάλευα μέσα στη γαμ&$#*-κίνηση!!!!;;;;
Για μια χαλαρή βόλτα βγήκα, και μου χάλασε τη διάθεση ο γελοίος ... δεν θα βρούμε ποτέ ησυχία!!!