και ενα ακομα σπιτι στο παρκο το οποιο δε μαθαμε ποιανου ειναι τελικα ....
και ενα ακομα σπιτι στο παρκο το οποιο δε μαθαμε ποιανου ειναι τελικα ....
...... ηρθε η ωρα να παρει τη σκυταλη ο Κωστας μου φαινεται...
Ενα άλλο αριστούργημα του Γκαουντί είναι και η Casa Mila (La Pedrera* Το Λατομείο)
1905-1907
Ηo Casa Mila, βρίσκεται στον αριθμό 92 της Passeig De Gracia στη περιοχή Eixample, της Βαρκελώνης, χτίστηκε για τον Roger Segimon de Mila κι είναι μια από τις περιοχές που 'χουν ανακηρυχτεί από την UNESCO, σα παγκόσμιες-πανανθρώπινες κληρονομιές.
Στο κτίριο αυτό δεν υπάρχει πουθενά ευθεία γραμμή.
Οι παρατηρητές το θεωρούνε θαυμάσιο και συνάμα συντριπτικό, παρομοιάζοντάς το μ' αμμοθύελλα ή με τα κύματα της λάβας. Ένα πάντως είναι το σίγουρο: το κτίριο αυτό σπάζει τελείως την αίσθηση μας περί συμβατικής -αν μπορεί πια να ειπωθεί αυτή η λέξη χωρίς να σκαλώσει- αρχιτεκτονικής.
Το πιο αξιοθαύμαστο σε κείνο, είναι η στέγη του που μοιάζει σεληνιακό κι ονειρικό τοπίο.
Το Κάζα Μίλα, μπορεί να τύχει μελέτης πιότερο σα γλυπτό παρά σαν αρχιτεκτόνημα. Οι επικριτές του, στέκονται κυρίως στη μη χρηστικότητά του, ενώ οι υποστηρικτές του δίνουν έμφαση στο έργο τέχνης και τη τεχνική του. Πάντως το σίγουρο είναι πως υπάρχουνε κι άλλα τέτοια θαυμαστά αρχιτεκτονήματα, που επίσης δεν έχουνε σημαντική χρηστική αξία. Στο πρώτο πάτωμα, υπάρχει έκθεση που δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να δει κάμποσο εσωτερικό χώρο και με τίμημα 7 euro μπορεί κανείς να περάσει και να θαυμάσει τα πατώματα και την οροφή.
Casa Mila
Η πόρτα μαρτυρά το στυλ του Γκαουντί.
Και ενώ η ουρά των επισκεπτών της Κάζα Μίλα εκτεινόταν σε δεκάδες μέτρα και κάλυπτε την περίμετρο του κτιρίου εμείς βρήκαμε διαφορετικό δρόμο για να δούμε λίγο από το εσωτερικό του...
φωτό
οι στρατιωτες καμιναδες στην ταρατσα της
στην ταρατσα επισης...
μεσα στο κτιριο..... ο Gaudi πιστός στις αρχές του δεν χρησιμοποιούσε ποτέ ευθείες γραμμές μιας και δεν υπάρχουν πουθενά στην φύση. Εμπνευσμένος από αυτήν (την φύση) τα δημιουργήματα του έμοιαζαν με δέντρα, φυτά, μανιτάρια. Ούτε καν τα ταβάνια των κτιρίων του δεν ήταν ίσια, αλλά κυματιστά. Αυτή του η αντίληψη για τα πράγματα και την αρχιτεκτονική ήταν μοναδική και τα πολύχρωμα χαρούμενα κτίρια του γίνονται ένα με το τοπίο…
ακομα και τα επιπλα ειναι στο στυλ του...
σοφίτα του κτιρίου. Τώρα χρησιμοποιείται ως μουσείο.
Casa Battlo
1904-1906)
Η Casa Battlo βρίσκεται στον αριθμό 43 της Passeig (Λεωφόρος) De Gracia στη Βαρκελώνη κι αποτελεί μέρος ενός συμπλέγματος κτιρίων που 'χει μείνει ξακουστό με την ονομασία, "Μanzana De La Discordia" που σημαίνει "Σύμπλεγμα Ασυμφωνίας", λόγω των διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών μεταξύ των κτιρίων του.
O ιδιοκτήτης, Josep Batllo, αρχικά, είχε τη πρόθεση να μη κάνει έναν ενιαίο χώρο και ζήτησε την άδεια των πολεοδομικών αρχών το 1901, αλλά τον Μάη του 1904 ζήτησε νέαν άδεια για να το χτίσει ολόκληρο. Το κύριο πάτωμα θα γινότανε το σπίτι αυτού και της οικογένειάς του και καθένα από τα τέσσερα άλλα πατώματα θα διαιρούνταν σε δυο επίπεδα, με σκοπό να τα νοικιάζει.
Η αλλαγή αυτή προμελετούσε την ανακατανομή των χώρων, την ανακατασκευή του εσωτερικού patio, τη διαμόρφωση-μετατροπή του εδάφους και φυσικά τα στολίσματα της πρόσοψης στην οροφή. Το εσωτερικό patio εμπλουτίστηκε και στολίστηκε με κεραμικά κομμάτια σχεδιασμένα από τον Γκαουντί. Είναι σκούρο μπλε στη κορυφή και βαθμιαία, κατεβαίνοντας προς τα κάτω φτάνει μέχρι τη τελική λευκή του απόχρωση κι αυτό επιτυγχάνει τη καλύτερη διάχυση του φωτός. Η λύση που σχεδίασε ο Γκαουντί για τη πρόσοψη, κράτησε ξάγρυπνο τρεις νύχτες τον οικοδόμο Jose Bayo, δεδομένου πως έπρεπε ν' αντικαταστήσει με νέους, λεπτούς στύλους από ψαμμίτη (από το κοντινό λατομείο του Montjuοc), τα παλιά στηρίγματα.
Τα παράθυρα της πρόσοψης στα κεντρικά πατώματα μεγαλώσανε κι αυτό προσέδωσε στο κτίριο ένα παρατσούκλι: "La Casa Dels Badalls" (Το Σπίτι Των Χασμουρητών). Έν' άλλο παρατσούκλι που δόθηκε στο κτίριο ήταν εξαιτίας των λεπτών στηλών που του προσδίνανε την εμφάνιση σκελετού: "La Casa Dels Ossos" (Το Σπίτι Των Οστών). Τα κεραμίδια των μπαλκονιών, αντικαταστάθηκαν με κείνα τα καμπυλωτής βάσης και στη κορυφή αυτών, μπήκανε κείνα τα διάσημα, πλέον, κιγκλιδώματα, για τα οποία έχουνε δοθεί ποικίλες ερμηνείες.
Στο τελευταίο πάτωμα, δυο πράματα σπάνε τη συμμετρία του κτιρίου: ένα πεζούλι κι ένας πύργος. Αρχικά ο Γκαουντί είχε σχεδιάσει τον πύργο να 'ναι στη μέση του κτιρίου, μα μετά, διαπίστωσε πως αν γινόταν έτσι, θα 'σπαζε την ισορροπία και θα εξουδετέρωνε τη πρόσοψη του διπλανού κτιρίου, του Casa Ametller, -το οποίον έκτιζε ο Puig y Cadafalch- και το αποτέλεσμα δε θα 'τανε καλαίσθητο. Έτσι μετατόπισε τη πίεση από τ' αριστερά κάνοντας εκεί το πεζούλι. Ο δε πύργος είναι καλυμένος από γυαλί, με χαραγμένα τα μονογράμματα του Ιησού, της Παρθένου Μαρίας και του Ιωσήφ, και στη κορυφή του υπάρχει σταυρός από ελεφαντόδοντο, κατασκευασμένος στη Μαγιόρκα, που ράγισε μόλις βγήκε από τον κλίβανο, μα ο Γκαουντί είπε πως έτσι του άρεσε ακόμα περισσότερο.
παμε μεσα....
διαφοροι χωροι
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση