The short way round....

[Cpt. Haddock]

Δεν είχε κάποιο track day ή κάτι τέτοιο, έριχαν φρέσκια άσφαλτο γιατι θα γινόταν σύντομα ενας αγώνας προς τιμήν του Enzo Ferrari

[Cpt. Haddock]

[Cpt. Haddock]

[Cpt. Haddock]

[Cpt. Haddock]

Η συνέχεια βαρετή...
είχε να κάνει και με τη ζέστη και με την κίνηση αλλά - κυρίως - και με την άισθηση του γυρισμού...και της επιστροφής στα καθημερινά μου ζητήματα και προβλήματα.

Πολλές φορές κοίταζα προς τα πίσω, προς το βορά, σε κάθε διασταύρωση ένιωθα πολύ έντονο τον πειρασμό να κάνω 360 μοίρες στη ροτόντα και να γυρίσω πίσω, προς τα πάνω...

Το είπα στο Νίκο, κούνησε το κεφάλι του συμφωνόντας.

Στο Ρίμινι αφήσαμε τον επαρχιακό - δεν οδηγούσαμε με όρεξη πλέον και ουσιαστικά δεν κοιτάγαμε τοπίο. Η autostrada μας καλούσε να πάρει μια τελευταία σύντομη εκδίκηση για τις 15 μέρες παραμερισμού

Κύλισαν γρήγορα τα χιλιόμετρα ως το λιμάνι, γράψαμε στ' @@ μας τα όρια ταχύτητας. Αφού δε μπορούσαμε να μείνουμε, ας φεύγαμε το γρηγορότερο.

"once more onto the breach dear friends..."

[Cpt. Haddock]

Καφές μπροστά στο βαπόρι, φόρτωμα...το πλοίο άδειο σχεδόν.

Αμα έχεις μεγάλη μηχανή σου βάζουν και τάκους

[Cpt. Haddock]

Οι τελευταίες φωτό απο "εξω"

[Cpt. Haddock]

Το όνομα αυτού του αλιευτικού ήταν "Ben Hur"

2007 Most irrelevant name award

[Cpt. Haddock]

Ήρθε η λάντσα, μάζεψε τον πιλότο και πορεία νοτιοανατολικά για Ηγουμενίτσα

[Cpt. Haddock]

Η ώρες στο πλοίο κύλισαν ήρεμα, δεν είχε κόσμο και τις δύο κουκέτες σε τετράκλινη καμπίνα που είχαμε κλείσει δεν τις μοιραστήκαμε με άλλους...

Ελληνικές ειδήσεις για πρώτη φορά μετα απο 14 μέρες, παράθυρα στα κάναλια για τις εκλογές ...

Παίξαμε στον κουλοχέρη απ' όπου φύγαμε με κέρδος...

[Cpt. Haddock]

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Κατα τις 2:30 φτάσαμε στην Πάτρα. Ντύσιμο, φόρτωμα και έξοδος στη ζεστή πόλη. Πολλά σκούτερ κι εδώ αλλά σχεδόν όλοι ξεκράνωτοι - ακριβώς το αντιθετο απ' ότι στην Ιταλία (ουτε συνεπιβάτη ξεκράνωτο δεν είδαμε εκεί)

Βενζίνη στο Αίγιο και με πολύ σβέλτους ρυθμούς δρόμο για Αθήνα. Ο Νίκος ήρθε δίπλα μου κάνοντας νόημα για κληση και ραντάρ αλλα του είπα να ακολουθεί και να μην ανησυχεί...

Τόσα χρόνια αυτό το δρόμο, τα εχω μάθει καλά τα σημεία πλέον - και επαληθεύτηκα. Ακόμα κι ενα παιδί με Z ερχόταν μαζί μας και έκοβε μαζί μας

[Cpt. Haddock]

ΣΕΑ Μεγάρων 5 το απόγεμα...

Σταματάμε για ένα τελευταίο on the road καφέ, έχοντας συμπληρώσει ακριβώς 15 μέρες απο τη μέρα που φύγαμε, απο ενα άλλο ΣΕΑ λίγα χιλιόμετρα πιο βορειοανατολικά.

Ωρα να λύσουμε το κοινό ταμείο , τα βιβλία σύμφώνησαν και έκλεισαν και δώσαμε τα χέρια, λέγοντας "στο επόμενο"

Αναπολούσαμε ήδη τα χιλιόμετρα που είχαμε κάνει.

Ώρα για την τελευταία φωτογραφία του ταξιδιού για φέτος.

Νικο, thanx mate

15 μέρες, 13 χώρες, 4,800 χλμ.... όλα τα άλλα priceless

[Cpt. Haddock]

The aftermath

Δυσκολα μπορώ να φανταστώ έναν καλό επίλογο για τέτοιο ταξίδι - άλλωστε δεν τα καταφέρνω και πολύ στα γραπτά.

Ειναι πολύ βασικό πράγμα η σωστή και καλή παρέα. Το Νίκο τον ξερω χρόνια και παρόλες τις - αναποφευκτες - εντάσεις μερικές φορές, ξέραμε οτι δε θα υπήρχε περίπτωση παρεξηγησης μεταξύ μας.

Περάσαμε καλά και βγάζαμε γέλιο, πολύ γέλιο σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμα και στα απρόοπτα, ακόμα και στα σύνορα που μας γύρισαν πίσω, ακόμα και όταν μας βούτηξαν τα κράνη, ακόμα και όταν είχαμε ο καθένας μας να αντιμετωπίσουμε προσωπικά προβλήματα. Καλή διάθεση και ΟΡΕΞΗ!

Τι μάθαμε...

α) Οτι τελικά όλος ο (ενδελεχώς υπολογισμένος) χρόνος χάνεται στις στάσεις και στην αναζήτηση καταλύματος... Αν χρησιμοποιείται autoroute express να βάζετε 1 ώρα στάση ανα δίωρο - μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά κερδισμένοι θα βγείτε.

β) Οτι τα Βαλκάνια, εδώ δίπλα μας, κρύβουν ομορφιες και παρθένα μέρη. Πηγαίνετε απο εκεί, ταξιδέψτε τα, ίσως το τελευταίο μη "πολιτισμένο" κομμάτι δίπλα μας.

γ) Οτι δεν υπάρχουν πολλές Tiger και ειδικά δύο στο ίδιο χρώμα

δ) Οτι τελικά τα δερμάτινα μπορεί να αποδειχτουν πολύ ζεστά ακόμα και για την Ευρώπη... Ο Νίκος είχε καλοκαιρινό μπουφάν και - εξαιρουμένων των δύο ημερών σε Αυστρία, Ελβετία που ντύθηκε σαν κρεμμύδι - overall την έβγαλε καλύτερα απο εμένα

ε) Οτι όσες φωτογραφίες και βίντεο να βγαλεις τίποτα δεν αντικαθιστά το ίδιο το ταξίδι. Οι εικόνες που περνούσαν συνεχώς μπροστά μας, είτε ήταν οι μάντρες με τα σαράβαλ στο Κόσοβο είτε οι κορυφές του Grossglockner δεν μπορούν να αποτυπωθούν. Δεν υπάρχει υποκατάστατο στο γέμισμα με βενζίνη κάπου, κάπου που δεν έχεις ξαναπάει

ζ) Οτι δεν είναι τα λεφτά που χρειάζονται - ο χρόνος αποδεικνύεται πιο πολύτιμος. Είχαμε θέσει σαν στόχο να μην ξεπεράσουμε τα 100 ευρώ την ημέρα έκαστος για όλα τα έξοδα. Συμπεριλαμβάνοντας εισιτήρια πλοίου, διαμονές, βενζίνες, φαγητό ΚΑΙ σέρβις αμα τη επιστροφή, μας στοίχισε περίπου 1400 ευρώ στον καθένα. Δεν είναι λίγα - αλλά στη ζυγαριά των όσων είδαμε, μάθαμε, αποκομίσαμε, είναι λιγότερα.

η) Οτι το ευρώ περνάει παντού - αν και σε καποια σημεία τον πίνεις απο τη μετατροπή

Για την tiger δυο λόγια... Τη χάρηκα πολύ αυτή τη μηχανή. Δεν ήταν τόσο το γκάζι, ούτε το κράτημα, ούτε το οτι τη φόρτωνες σε δύο λεπτά με ένα κλικ, ούτε η θέση-πολυθρόνα που δεν κούραζε. Αυτό που χάρηκα πιο πολύ απ' όλα, αυτό που κάνει μια μηχανή για τουρισμό, ήταν η ροπή...5η-6η σχέση στο κιβώτιο στις στροφές, άνοιγμα γκαζιού και επιτάχυνση. Στη συσσωρευτική κούραση των 15 ημερών τα λίγα τραβήγματα συμπλεκτη είναι βασικό...

All good things come to an end... θεωρώ οτι έμαθα πολλά στο περσυνο πρώτο μου ταξιδι με μηχανή έξω, έμαθα πολύ περισσότερα φέτος και - όπως το πατρινό καρναβάλι - έχω ήδη ετοιμασει το επόμενο

Νίκο (busy rider), για άλλη μια φορά ευχαριστώ για την παρέα ρε φίλε, να είμαστε πάντα καλά να φεύγουμε.

Στο επόμενο

[Cpt. Haddock]

Μια γενική, πρόχειρη εικόνα της διαδρομής

Απο εδώ και κάτω spam at will

[apav]

Τέλεια! Γρήγορα και στα επόμενα!