Κλαις απόψε για τον χαμένο καιρό
Για αυτά που δεν έκανες . Για όσα δεν θα 'ρθούν ποτέ
Κι είναι το φεγγάρι από πάνω σου ,καρφωμένο εκεί θαρρείς στον ουρανό σαν υπενθύμιση πως δεν έχει άλλον δρόμο .
Είναι φορές που σώνεται ο νους, κολλάει με κάτι έννοιες , δυσβάστακτες .
Εκεί που λες πάμε παρακάτω και ψάχνεις χάρτες, χάνεις πυξίδα και κουμπάσο .
Κλεισμένος σε δικές σου διαδρομές , εσωτερικές αναζητήσεις , ταξίδια στο μαύρο , αφουγκράζεσαι την σιωπή γύρω σου και διακρίνεις τον ήχο της εξάτμισης από την φυλακισμένη μηχανή σου έξω από το παράθυρό σου .
Εξαρτημένος σε απόγνωση , αυτός είσαι !
Κι αυτή να περιμένει !
Να αναλώνεται σε τοπικές διαδρομές σφιγμένη σαν δυσκοίλια δημόσια υπάλληλος
που κλεισμένη πίσω από το γκισέ της προσπαθεί να θυμηθεί την τελευταία φορά που της ψιθύρισαν έναν γλυκό λόγο , που ένοιωσε ένα χάδι από τον άνεμο στην μπούκλα του κροτάφου πριν ασπρίσει .
Γερνάς βυθισμένος σε χρέη λαθών , σε βάλτο επιλογών σέρνοντας το πιθάρι των
αναμνήσεων σαν άλλος Τάνταλος , ανεβαίνεις , ανεβαίνεις και το πιθάρι αδειάζει .
Ξεδιψάς σε κλεμμένες πηγές , κιτρινίζοντας τα δάχτυλά σου στον καπνό και μέσα από την ομίχλη του δωματίου σου διακρίνεις τα χιλιόμετρα πάνω στα ρούχα σου . Ασυναίσθητα χαϊδεύεις το γδαρμένο κράνος μετρώντας τις πληγές με τα φθαρμένα από την τριβή γάντια ενώ τα κλειδιά έχουν ήδη καρφωθεί στον διακόπτη και το γουργουρητό του μοτέρ γεμίζει κάθε σου μόριο .
Βρίσκεσαι ήδη μακριά όταν ακούς το τηλέφωνο να χτυπά
Για τις διαδρομές που δεν θα κάνω ...
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: 
