....τώρα δεν βλέπω απ' τη μύτη μου πιο πέρα.
Λογικό είναι λοιπόν να μη δίνω δεκάρα για τον συνάνθρωπο,το φίλο,το παιδί μου.
Ίσως γιατί η μύτη μου έχει σηκωθεί πολύ ψηλά και τα μάτια μου εστιάζουν πάνω της.Η συμφορά και το κακό είναι πράγματα που συμβαίνουν στούς άλλους."Ρε τον κακομοίρη τι τον βρήκε,κρίμα το παιδί..." θα σχολιάσω και θα συνεχίσω.
Θα συνεχίσω να κάνω ό,τι έκανα σαν να μην τρέχει τίποτα.Θα συνεχίσω να μαζεύω χρήμα,δόξα και επιβεβαίωση,θα συνεχίσω να χαίρομαι και να κρυφογελώ με τη δυστυχία τού άλλου διότι εγώ....ξέρεις ποιός είμαι γω ρε;
Λοιπόν φίλοι μου πριν μερικές μέρες,αγανακτισμένος και θυμωμένος από την παραπάνω συμπεριφορά πολλών ανθρωποειδών τού νησιού(και εμού συμπεριλαμβανομένου)πρότεινα να οργανώσουμε μια κουβέντα σε παιδιά και γονείς με κεντρικό θέμα τον εξοπλισμό.
Αν και ήμουν σίγουρος για την προθυμία σας,η κινητοποίηση που έγινε με άφησε άφωνο.Ήσασταν όλοι πρόθυμοι να δώσετε ό,τι θα μπορούσατε για να σωθεί έστω και μια ζωή.
Άφησε όμως ασυγκίνητους αυτούς που τούς δόθηκε το δώρο να έχουν παιδιά.Αυτούς στούς οποίους ανήκει ο πρόλογος.
Θα ήθελα να μιλήσω με πολύ άσχημα λόγια αλλά δεν αξίζει.Δεν αξίζουν ούτε καν την περιφρόνηση,όταν έμαθα ότι λυπούνται τα έξοδα αυτής τής συνάντησης.![]()
Σταματάω εδώ ευχαριστώντας σας γιά ό,τι κάνατε και ό,τι θα κάνατε αν όλα πήγαιναν καλά...λογικά.
Άκη,θυμάσαι πού πρότεινες να βάλεις από την τσέπη σου 500? και να βγάλουμε 2-3 κράνη για λοταρία;Τα "έξοδα τής μετακίνησης και φιλοξενίας σας,θα ήταν λιγότερα.....