.....στούκαρα κι εγώ σήμερα έτσι για να δώ δηλαδή πόσο αντέχει το βουνό.Και άντεξε το άτιμο!
Το κουτί δεν άντεξε βέβαια που τού ξεχαρβαλώθηκε ο μπροστινός προφυλακτήρας,έσκασε το αριστερό λάστιχο στράβωσε κι η ζάντα του,το ψυγείο κατέβηκε ως την άσφαλτο κι έβγαλε τα ζουμιά του(θα ζαλίστηκε απ' τίς στροφές φαίνεται)κι η αριστερή μπάντα τού αυτοκινήτου έπαθε κι αυτή μια μικρή συμφορησούλα,ένεκα τής τραχειάς επιφάνειας τού βουνού.
Μά'στα.Μέχρις εδώ τα άσχημα,διότι εγώ,σαν καλό παιδί τη φορούσα τη ζωνούλα μου και δεν έπαθα τίποτις.
Πώς έγινε τώρα.....
Όπως κάθε Δευτέρα,έτσι και σήμερα-μπαρδόν χθες-κίνησα για την πόλη.Λόγω τής βροχής ξεκίνησα νωρίτερα για να πάω αργότερα(δικό μου αυτό)
Κανα-δυο στροφές μετά το Στορκ κι ενώ δεν πήγαινα πάνω από 70,είναι μια αριστερή-όχι κλειστή-που,όπως όλες τις στροφές τής Επιδαύρου,την ξέρω σαν την τσέπη μου.
Στρίβω το λοιπόν κανονικά κι εκεί που έβλεπα το δρόμο.άρχισα να βλέπω το βουνό.(Περίεργο πράμα,δεν έπρεπε νά'ναι εκεί.)
Το τουτού λοιπόν,αν και φορούσε λάστιχα μιάς εβδομάδας,άρχισε να συμπεριφέρεται σαν συγκρουόμενο τού λούνα-παρκ,έστριψε λες και τράβηξα χειρόφρενο,και πήγαινε με τίς μπάντες(κάθετα πια στο δρόμο)και με τη μούρη προς το βουνό.
Ρε παιδιά τι να σάς πω....συγκλονιστική στιγμή!Εγώ για μερικά δευτερόλεπτα χεσμένος από το φόβο μου,μην ξέροντας τι να κάνω,να βλέπω το βουνό να έρχεται και ταυτόχρονα να με πιάνουν τα γέλια.Σοβαρά μιλάω!!
Τού κοπάνησα λοιπόν μία τού βουνού με τη μούρη και,με τη φόρα που είχα,τού'δωσα και μια με το πλάι.Έτσι για να μάθει.Πώς!
Καπνοί,λάδια(κακό και αρχίζουν τα τηλέφωνα.Στην αναμονή οδικής βοήθειας σταμάτησε ένα αυτοκίνητο με δύο παιδιά(νά'ναι καλά)και με βοήθησαν να βάλουμε το ταλαιπωρημένο Fiesta στην άκρη.
Σταμάτησαν κι άλλοι όση ώρα περίμενα,πότε στο αυτοκίνητο και πότε έξω,να ρωτήσουν αν είμαι καλά και τέτοια.
Μέχρι τότε ψιλόβρεχε και απολάμβανα επιτέλους αυτό που μού στερούσε το αυτοκίνητο....τη μυρωδιά τού βρεγμένου χώματος και τα χρώματα τού τοπίου,που θόλωναν από κάποια σύννεφα πού'χαν κατέβει να δούν τι γίνεται...(Αχ μηχανούλα μου....)
Με τα πολλά ήρθε και η οδική και πιάνει κατακλυσμός.:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Την ώρα δηλαδή που έπρεπε να είμαι έξω για να μπορέσουμε να βάλουμε το αμάξι στην καρότσα,έριχνε ο Θεός με το Θεό.
Μούσκεμα πια(πριν από λίγο στέγνωσα)πήγα στο Στορκ να πιω ένα καφεδάκι και,ω τού θαύματος,βρέθηκε φίλος και με έφερε στον Πόρο.Ούτε παραγγελία δηλαδή!
Αυτά λοιπόοοοοον.
Εύχομαι ρε παιδιά,αν είναι να μάς συμβεί ατύχημα,να βγαίνει στα σίδερα...όχι απάνω μας.Πάντα όρθιοι!!
Ρε συ pap....έτσι και είχαμε σκαντζάρει τότε,θα ήταν μια χαρά τα οχήματα(αν το πρόσεχες το Fiesta)
Απάντηση με παράθεση
