Μια γυναίκα ξυπνάει αργά το βράδυ και ανακαλύπτει ότι ο σύζυγός της δεν είναι στο κρεβάτι. Φοράει τη ρόμπα της και κατεβαίνει να τον ψάξει. Τον βρίσκει να κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας, βυθισμένο σε βαθιές σκέψεις και απλώς να κοιτάζει με απλανές βλέμμα τον τοίχο, έχοντας μπροστά του μια κούπα καφέ. Εξακολουθεί να τον κοιτά καθώς αυτός σκουπίζει ένα δάκρυ από τα μάτια του και πίνει μια ρουφηξιά καφέ.
- "Τι σου συμβαίνει αγάπη μου;", ψιθυρίζει μπαίνοντας στην κουζίνα. "Γιατί είσαι ξύπνιος τέτοια ώρα;"
- "Θυμάσαι τότε που είχαμε πρωτογνωριστεί πριν από 20 χρόνια, τότε που ήσουν ακόμη 16 χρονών;"
- "Μα φυσικά και το θυμάμαι!", του απαντάει.
- "Θυμάσαι τότε που μας έπιασε ο πατέρας σου να κάνουμε έρωτα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μου;" - "Ναι, κι αυτό το θυμάμαι!"
- "Θυμάσαι μήπως και τη στιγμή που πήρε την καραμπίνα και μου είπε ότι, ή θα σε παντρευτώ ή θα με στείλει φυλακή για 20 χρόνια;" - "Ναι αγάπη μου, το θυμάμαι κι αυτό!"
- "Σήμερα θα είχα αποφυλακιστεί...", της λέει σκουπίζοντας ένα ακόμα δάκρυ από το πρόσωπο του...
Σουζούκι...ο ξερόλας.
Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Sony), και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
- Για να δούμε, λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία; λέει η δασκάλα. Ποιος είπε: “Δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο“;
Κάποιοι μουρμουρίζουν, αλλά κανείς δε σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
Ο Πάτρικ Χένρι το 1775 στη Φιλαδέλφεια, απαντά.
- Μπράβο, Σουζούκι! Και ποιος είπε: “Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό“; ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
- Ο Αβραάμ Λίνκολν το 1863 στο Γκέτισμπουργκ, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
- Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι Γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
- Ρε, δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες Γιαπωνέζοι!
Ποιος το είπε αυτό; ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
- Ο στρατηγός Μακ Άρθουρ το 1942 στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.
- Θέλω να ξεράσω… ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
- Ποιος το είπε αυτό; ρωτάει με βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
- Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991.
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
- Ρε δε μας παίρνεις καμιά π…πα, λέω γω!
Και ο Σουζούκι ψύχραιμα:
- Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι το 1997 στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου.
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
- Άι γα…σου, ρε μαλακισμένο Σουζούκι.
Ατάραχος ο Γιαπωνέζος:
- Βαλεντίνο Ρόσι, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσικλέτας, Ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002.
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
- Ε, μα την Παναγία, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο.
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004 στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του!
Απάντηση με παράθεση
