Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου πως φαινόταν η Budva πάνω από το βουνό. Κάτι το γεγονός ότι είχα κουραστεί να οδηγώ, κάτι ότι ήθελα να φάω και να πιω, κάτι ότι θα ήθελα να είναι το Dubrovnik. Αποφασίσαμε να κάνουμε μία στάση παρόλο που θα μας έπιανε νύχτα μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας.
Είπαμε ότι θα φάμε κατευθείαν το βράδυ και απλά θα χαζεύαμε τα αξιοθέατα της πόλης, που δεν ήταν και λίγα μιας και η τουριστική περίοδος εκεί ξεκινάει από νωρίς.
Τι το θες όμως. Τρία κομμάτια πίτσα ο καθένας και από δύο πιτόγυρα παρακαλώ, και μάλιστα grek style.
Ένιωθα να πλησιάζω τον παράδεισο και στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μου ήρθε η ιδέα να κάτσω εκεί για τις υπόλοιπες δεκαπέντε μέρες.
Την ώρα που μπούκωνα το δεύτερο πιτόγυρο, από το απέναντι μαγαζί που έπαιζε μέχρις στιγμής τσίτα τοπικά σκυλάδικα, ακούγεται το τραγούδι της Ελενίτσας. Της Παπαρίζου ντε. U R my 1, My # 1…
Η Eurovision πλησίαζε και τότε θυμήθηκα την μύγα που πετάει στο Πεκίνο και την αναθεματισμένη παγκοσμιοποίηση. Α ρε Παπαρήγα που θέλουν όλοι. Την καλή.
Συνεχίσαμε το ταξίδι μας χορτάτοι πια και έτοιμοι για ύπνο.
Εντυπωσιαστήκαμε από το Κότορ και την απίστευτη ομορφιά της περιοχής αλλά και από την λίμνη Skadarsko δίνοντας υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα ξαναπεράσω από κει.
Κάποια στιγμή μπήκαμε και σε Κροατικό έδαφος όπου πολύ φοβήθηκα ότι, ότι είδαμε από Βαλκάνια έτσι όπως το είχαμε στο μυαλό μας τελείωσε. Το είδαμε. Άλλος πλανήτης η Κροατία. Διαγωγή, παιδεία, αρχοντιά, υποδομές… Απίστευτη χώρα.
Χαζεύοντας τον χάρτη μπορεί να καταλάβει κανείς ότι η Κροατία έχει πάρει τα καλύτερα οικόπεδα της περιοχής. Έχοντας όλα τα παράλια, στην Σερβία δεν αφήνει περιθώρια να μάθει κολύμπι, ενώ στην Βοσνία αντιστοιχεί μία μικρή λωρίδα γης, βλέπε βέλος… Σε μία στάση που χαζεύαμε τον χάρτη και κουβεντιάζαμε, κάναμε μία αντιστοίχιση με Ελλάδα Τουρκία, όπου η Ελλάδα τους έχει πατήσει λίγο…
Ο καιρός είχε αλλάξει αρκετά και το ψιλόβροψο μας είχε πιάσει κουβέντα θέλοντας να μας ενημερώσει ότι έρχονται τα χειρότερα.
Κάποια στιγμή, με σκοτάδι πλέον φτάσαμε στο Dubrovnik. Αξίζει να ακολουθήσετε το συγκεκριμένο λινκ. Μόνο τις φωτογραφίες να χαζέψετε θα ανταμειφθείτε.
Η τοποθεσία της πόλης του Dubrovnik σε συνδυασμό με την ιστορία του το κάνει ένας από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της Ευρώπης. Στην φωτογραφία διακρίνεται ο δρόμος που αγναντεύει την αδριατική λίγο πριν την πόλη.
Ψάχνοντας, εντελώς τυχαία βρήκαμε ένα απίστευτο δωμάτιο με θέα την παλιά πόλη, σε λογική τιμή, πεντακάθαρο, με ιδιοκτήτη μηχανόβιο που μας πρόσφερε την θέση πάρκινγκ για την μηχανή μας αλλά και με σύζυγο καθηγήτρια Αρχαίων Ελληνικών. Άφησα τον Νικόλα να κάνει της απαραίτητες διπλωματικές αντιπροσωπεύσεις σαν έθνος, απόφοιτος ιστορικού αρχαιολογικού γάρ, και προχώρησα για ένα καυτό μπάνιο.
Πραγματικά ένιωθα ότι τα είχα δει όλα μέσα σε μια μέρα. Τύφλα να έχουν ο γύρος της Κρήτης, το ταξίδι στην Τουρκία και όποιο άλλο κάλπικο ταξιδάκι με μορφή διήμερης απόδρασης στην ενδοχώρα της πατρίδας.
Παρόλο την βροχή και την κούραση αποφασίσαμε ότι πρέπει να κάνουμε την βραδινή μας βόλτα στην παλιά πόλη. Το περπάτημα θα μας έκανε καλό, καθώς επίσης και καμιά μπυρίτσα για να κρατάμε τις ισορροπίες στα εγκεφαλικά κύτταρα που λέγαμε νωρίτερα.
Η πόλη ήταν απίστευτη. Έρημα όλα τα σοκάκια λες και περίμεναν του συντελεστές κάποιας τηλεοπτικής παραγωγής να ταράξουν την ηρεμία που υπήρχε. Σκέφτηκα ότι ήμασταν πολύ τυχεροί που πετύχαμε την πόλη με αυτό τον καιρό.
Επιβεβαιώθηκα την επομένη το πρωί, όπου ο ήλιος έλαμπε και κάθε λογής σαβουροτουρίστας μόλυνε με την φασαρία του αυτό το ζωντανό μνημείο που προστατεύεται και από την Ουνέσκο.
Φύγαμε σχετικά αργά από την πόλη μιας και δεν μας έκανε η καρδιά να την αφήσουμε. Ορκίστηκα ότι θα ξανάρθω και χαράσσοντας πορεία για Banja Luka, αποφασίσαμε ότι θα επισκεφτούμε δύο τοποθεσίες που είχαμε διαβάσει πολλά αλλά και είχαμε ακούσει. Μέρος της σύγχρονης ιστορίας και τα δυο αλλά και του πολιτισμού που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας. Σαράγιεβο και Μόσταρ.
Ο καιρός δεν μας έκανε την χάρη και την υπόλοιπη μέρα.
Την απίστευτη λιακάδα που συντρόφευε την πρωινή μας βόλτα την διαδέχθηκε η βροχή.
Μέσω Metkovic φτάσαμε στο Mostar.
Έχοντας διαβάσει στον οδηγό την σύγχρονη ιστορία της πόλης νιώσαμε μία σχετική ανατριχίλα περπατώντας στα γραφικά σοκάκια της. Παρακάτω παραθέτω μέρος κειμένου από την wikipedia.
“HVO forces (and its smaller divisions) engaged in a mass execution, ethnic cleansing and rape on the Bosniak people of the West Mostar and its surrounds and a fierce siege and shelling campaign on the Bosnian Government run East Mostar. HVO campaign resulted in thousands of injured and killed”
HVO είναι οι Κροάτες με λίγα λόγια...
Όλα τα παραπάνω έγιναν το 1993 και όχι πριν εκατοντάδες χρόνια. Η χιλιομετρική απόσταση από την Θεσσαλονίκη είναι κάπου στα 500km και κάπου στα 800km από την Αθήνα… Δεν είναι απλά τα πράγματα. Όποιος θέλει ας το ψάξει περισσότερο.
Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα ποιο μεγάλο και εντυπωσιακό το συγκεκριμένο γεφύρι…Μνημείο και αυτό προστατευόμενο από την Ουνέσκο.
Άλλη μία. Έβαλα και το κράνος μέσα για να φαίνεται ότι είμαι μοτοσικλετιστής… χοχο…
Φαίνεται και το vstrom κάπου στο βάθος, αριστερά.
Κολατσίσαμε κάτι πρόχειρο και προχωρήσαμε προς Σαράγιεβο, κάνοντας παράκαμψη ουσιαστικά από τον ημερήσιο τελικό μας προορισμό. Το δίλλημα για την συγκεκριμένη απόφαση ήταν μεγάλο. Ο καιρός δεν βοηθούσε ιδιαίτερα για άνετα χιλιόμετρα, η παρέα μας στην Banja Luka μας περίμενε, αλλά και το Σαράγιεβο είναι μία πόλη που θέλαμε οπωσδήποτε να επισκεφθούμε.
Μπαίνοντας στην πόλη τα συναισθήματα είναι απίστευτα. Για άλλη μια φορά ένιωσα άσχημα που η δυστυχία των συνανθρώπων μου, είναι αξιοθέατο για μένα. Τι θα μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω σε μία τέτοια κατάσταση;
Η πόλη αν και έχει βρει τους ρυθμούς της, έχει ακόμα ζωντανά τα σημάδια του πολέμου.
Αρκετά τα βομβαρδισμένα κτήρια μέσα στην πόλη.
Αν τύχει και περάσετε από κει, ψάξτε για τα “τριαντάφυλλα” όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι, στα πεζοδρόμια της πόλης. Οι οβίδες που έπεφταν μέσα στην πόλη, στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, δημιουργούσαν τρύπες στο έδαφος με σχήμα τριαντάφυλλου. Αυτές τις τρύπες τις έχουν γεμίσει με κόκκινο τσιμέντο, θέλοντας να δώσουν λίγο χρώμα στην πόλη αλλά και να κρατήσουν ζωντανές τις μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος.
Φωτό από το wiki...
Κάναμε την περιήγησή μας στην πόλη πάντα με ψιλόβροχο.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση