Το dt, που μερικοί φίλοι έκαναν τις πρώτες απόπειρες να οδηγήσουν κάτι δίτροχο, σήμερα το πρωί έκανε φτερα!!
![]()
Ήταν παλιό και ταλαιπωρημένο, όμως την έκανε τη δουλειά του και μου χάρισε πολλές όμορφες στιγμές και βόλτες ( μέχρι εκεί που άντεχε !) .
Αλλά όσο κι αν το θεωρούσα δεδομένο και παρτάλι και σκεφτόμουν «ποιος να το πάρει και τι να το κάνει?» το κένο που νιώθεις όταν σου παίρνουν κάτι που ήταν κομμάτι της ζωής σου για μια 10ετία και βάλε, είναι μεγάλο!
Περισσότερο είχε συναισθηματική αξία, κυρίως γιατί πριν από μένα το είχε ένας πολύ δικός μου άνθρωπος που σκοτώθηκε με τη νέα του μηχανή και για μένα ήταν ένα κομμάτι από τις καλές εποχές που είχαμε περάσει μαζί με αυτό!
Ξέρω, είναι μόνο σίδερα και αυτό που μένει είναι όσα κρατώ μέσα μου, αλλά και πάλι…
Δεν περιμένω να βρεθεί, δεν ζητώ να έχει κανείς το νού του μήπως το δει να κυκλοφορεί ( χλωμό το κόβω) απλά ήθελα να το μοιραστώ με ανθρώπους που ξέρουν πώς είναι αγαπάς ένα δίτροχο!!
![]()