Εδώ με το μοναδικό μοτόρι... Ανταλλαγή με το vstrom. Ευκαιρία σου λέω... Είναι και μαύρο... Έχει και σχάρα... Xenon φώτα...
Εδώ με το μοναδικό μοτόρι... Ανταλλαγή με το vstrom. Ευκαιρία σου λέω... Είναι και μαύρο... Έχει και σχάρα... Xenon φώτα...
Αχ... και ερχόταν και καλοκαίρι... Που να τα κρύψεις τα κιλά μετά...
Ναι. Είναι Μεσσηνίας! Ο Τιρολέζος που το καλλιεργούσε χάρηκε όταν άκουσε ότι έχω καταγωγή από τον Ταΰγετο...
Βγάλαμε το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα...
Αχ... Να τα δω και στο πατρίδα...
Time to go...
Έφτασε η ώρα του γυρισμού λοιπόν…
Το πρόγραμμα απλό. Κατηφόρα προς Βενετία με μία διανυκτέρευση στην Λιουμπλιάνα. Φύγαμε με βαριά την καρδιά και αν δεν είχαμε τα εισιτήρια της ΑΝΕΚ στο πορτοφόλι μας, ίσως καθόμασταν καμιά μέρα ακόμα. Κάναμε και μία στάση για πρωινό και καφέ στο χωριό του Μάρκους . Πολύ όμορφα. Το μικρό σπίτι στο λιβάδι ένα πράγμα. Αλλά όταν είναι στον γυρισμό δεν σου κάνει…΄
Περάσαμε και από το Γκρατζ. Μία απίστευτη πόλη, όπου είχαμε ένα γρήγορο γεύμα στο μουσείο μοντέρνας τέχνης γνωστό και ως Kunsthaus Graz.
inside view
Φτάσαμε στην Λιουμπλιάνα και πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε από τα σύγχρονα αξιοθέατα της πόλης, βλέπε θηλυκές υπάρξεις. Κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια και την επόμενη προχωρήσαμε προς Βενετία.
Η θέα από το ξενοδοχείο... Μια ιδέα από block... Που να ήξερα...
Την επομένη και μετά τις περιηγήσεις μας, βρήκαμε πολύ εύκολα ξενοδοχείο στο Μέστρε σε απίστευτα καλή τιμή, ενώ ο Κινέζος διαχειριστής του μας διαβεβαίωσε για την ασφάλεια που παρέχει το πάρκινγκ του. Βγήκαμε για βόλτα στην Βενετία. Γυρίσαμε την νύχτα πίσω έχοντας περπατήσει για πάνω από πέντε ώρες όλη την πόλη. Την επομένη μέχρι το μεσημέρι που θα έφευγε το καράβι μας το ίδιο. No comments για την Βενετία. Βενετία RULES!
Άχ... Όποτε περνάω από αυτό το μαγαζί...
Για το γαμώτο τις βάζω τις φωτό... Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με την Βενετία σαν τουριστικό προορισμό...
Γυρίσαμε να πάρουμε την μηχανή από το δημόσιο δωρεάν για τα δίκυκλα πάρκινγκ , όταν είδαμε ότι έχουμε μία κλήση για souvenir… Κάποιος καλοπροαίρετος είχε μετακινήσει την μηχανή για κανα δυο μέτρα και την είχε βάλει στον διάδρομο των πεζών. Παρεμπόδιση κυκλοφορίας πεζών έγραφε και πάνε τα 30 ευρουδάκια μας… Τα πληρώσαμε επιτόπου σε ένα προποτζίδικο… Δεν βαριέσαι…
Μπήκαμε στο καράβι. Μέσα στην μπίχλα και με τα νεκρά μυγάκια να κρέμονται από πάνω μας. Αξύριστοι, ακούρευτοι με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη… Άλλη διάσταση.
Οι 36 ώρες του ταξιδιού ήταν ο χειρότερος εφιάλτης. Τι να σου κάνει το πανάκριβο Internet που σου πουλάνε εν πλω, διαβάσαμε ότι περιοδικά και εφημερίδες βρήκαμε… Κόλαση. Ορκίστηκα ότι δεν θα ξανακάνω ποτέ μου πάλι αυτό το ταξίδι. Καλύτερα να οδηγήσω μέχρι Αγκόνα ή Μπάρι παρά 36 ώρες στο κλουβί… Από τότε το έχω ξανακάνει άλλες δύο φορές βέβαια αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…
Στην Πάτρα με περίμενε η οικογένεια, οι γονείς, η κοπελιά… Πώς να τους μεταφέρεις όλα αυτά που έζησες και ένιωσες; Αναφέρεις τα γεγονότα αλλά δεν είναι όπως ακούγονται… Πρέπει να είσαι εκεί.
Μετά από τέτοιες εμπειρίες ίσως γίνεσαι και λίγο περίεργος. Λίγο απόμακρος; Δεν ξέρω. Την ψωνίζεις;
Διάβαζα ένα σχετικά καλό βιβλίο τις προάλλες δυστυχώς μετά την έναρξη συγγραφής του παραπάνω ταξιδιωτικού. “Η τέχνη του να γίνεσαι βαρετός με τις ταξιδιωτικές σου αφηγήσεις” του Matthias Debureaux, από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ.
Ειλικρινά με τα δεδομένα της ζωής μου τους τελευταίους τέσσερις μήνες, αλλά και μετά την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου, σίγουρα δεν θα ξεκινούσα να ανεβάσω το συγκεκριμένο κείμενο και τις φωτογραφίες. Ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος δεν μου επέτρεπε να έχω την ευχέρεια να δουλέψω τα κείμενα, έτσι όπως θα ήθελα, αλλά και να παραθέσω όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Και αντιγράφω από το βιβλίο (και βέβαια είναι ειρωνικό)…
Αφήστε να μεσολαβήσει μακρά σιωπή. Κατευθυνθείτε ήρεμα προς κάποιο παράθυρο. Εξετάστε με το βλέμμα τον ορίζοντα και αποφανθείτε: “ O κόσμος είναι ένα βιβλίο ανοιχτό με τόσες και τόσες σελίδες αδιάβαστες. Αλλά το πιο όμορφο ταξίδι δεν είναι, άραγε, αυτό που δεν έχουμε ακόμη ταξιδέψει;”
Για να μην πολυλογώ. Δεν θέλω να πω πόσο καλά και κορυφαία πέρασα. Πόσο τρομερή είναι η παρέα μου και όλα τα αυτονόητα...Απλά ελπίζω όσοι έχουν τους ενδοιασμούς τους για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου ταξιδιού, να αφήσουν στην άκρη τις δικαιολογίες και τις αναβολές… Με μία δυο γνωριμίες, κέφι και όρεξη μπορείς να περάσεις πάνω από δύο εβδομάδες στις γειτονικές μας χώρες και με κόστος κάτω από 600-700 ευρώ. Όσο θα στοίχιζε μία βδομάδα σε Ελληνικό νησί…
Για να μην ανοίξουμε πάλι το θέμα μεταφορικού μέσου γιατί θα αναγκαστώ να ξεκινήσω το ταξιδιωτικό “Τουρκία, Οκτώβριος 2004”, δικάβαλος με freewind.
Καλά χιλιόμετρα σε όλους τους επίδοξους ταξιδευτές αλλά και στους καταξιωμένους!
Ευχαριστώ για την ακρόαση και την υπομονή.
Άντε να πακετάρω τώρα γιατί από Τρίτη έρχονται άλλα…..!
Roaming is Good For The Eyes...™
Τυνησία, Αλγερία. Good for the eyes! - Mokra Gora, Mecavnik or Kustendorf or Kusturica Village
Μαμά; Η Οδησσός είναι Βαλκάνια; - Τουρκία. Λίγο Β. Ελλάδα, Λίγο Πόλη, Λίγο Παράλια... - Βαλκάνια και πάλι...
Ανατολική Ευρώπη, Μάιος 2005. - Κέρκυρα, Αγ. Σαράντα, Χιμάρα, Κακαβιά... (6 ώρες στην από κει πλευρά...) - Βελιγράδι. 86 ώρες, 2800km
Μπράβο ρε Παναγιώτη! Έστω και μετά από δύο χρόνια είχες κρατήσει την ομορφιά από το ταξίδι σας, κάτι που δείχνει το πόσο καλά ζεις κάτι τέτοιο. Και σε άλλα και σε ανώτερα με το καλό!
Ελπίζω να μπορέσουμε να τα πούμε και μια μέρα από κοντά.
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση