Εκείνος είπε
-Πάμε μαλάκα. Πάμε. Δεν ανέχω άλλο.
Εγώ βαριόμουνα. Βαριόμουνα.
Εκείνος είπε
-Ρε άσε τις μαλακίες. Άσε τις μαλακίες.
Εγώ συνέχισα να βαριέμαι...
Εκείνος είπε
-Θα πάω έστω και μόνος μου.
Αν είσαι κώλος και βρακί με τον άλλο. Αν έχεις μεγαλώσει μαζί του. Αν είστε δεκαεξι χρονό. Το ’89. Βαριέσαι. Αλλά μόνο του δεν τον αφήνεις.
Εκείνος είπε
-Πάμε μαλάκα. Πάμε. Αν φύγουμε τώρα. Περνάμε από μια κάβα. Παίρνουμε το δωρεάν μπουκάλι και μια μπύρα για το ξεκάρφωμα. Μια η ώρα θα είμαστε Λάυριο. Στο βρωμολίμανο. Αράζουμε και γυρνάμε το πρωί.
Δουλεύουμε το πρωί μαλάκαααααα.
Εκείνος είπε
-Αυτο δεν θ αλλάξει ποτέ. Μια ζωή θα δουλεύουμε το πρωί. Αλλά το βράδυ είναι δικό μας μαλάκαααααα.
Και πήγαμε. Πολλές φορές. Δικάβαλα. Τρικάβαλα. Μέχρι την άλλη ακρη του μέχρι τότε γνωστού για εμάς κόσμου. Με δυο παπιά της καταστροφής. Το ένα με φωτα. Το άλλο χωρίς. Με τελική κοντά στα εξήντα σε κατηφόρα και ευνοικό άνεμο. Χωρίς κράνη. Τζινάκι. Παπούτσι. Κοντομάνικο. Αυτά έχουμε μ’ αυτά πολεμάμε...
Και μετά χαθήκαμε. Όπως πολλοί άλλοι. Άλλοι δρόμοι που λένε.
Τυχαία έπεσα πάνω σε γνωστό από παλιά. Από την γειτονιά που μεγάλωσα. Και μου πε πως έφυγες στα είκοσι για Γερμανία. Πακέτο. Και γύρισες πίσω. Πακέτο. Και εγώ είχα φύγει από τα δεκαοχτώ. Πακέτο. Και όλοι οι υπόλοιποι καριέρα ή πρέζα. Πακέτο. Και διάλεξες. Πακέτο. Εκεί που πήγαν οι κολλητοί. Στην πρέζα. Πακέτο. Υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι. Πακέτο.
Και δεν ήμουν εκεί να σου πω να πάμε μια βόλτα. Δεν μετανοιώνω. Μας πέθαναν αρκετοί από πρέζα. Πακέτο. Και δεν άντεχα άλλο. Πακέτο. Μοναξιά. Πακέτο. Εκείνου του είδους που δεν χωράς. Πακέτο. Και έφυγα. Πακέτο. Εσύ γύρισες. Πακέτο. Ξανά και ξανά. Και το σφύριξες το ματς. Πακέτο. Και στο χα πει μαλάκα. Εγω εκεί δεν έρχομαι. Πακέτο. Το σφύριξες το ματς λέει πέρυσι. Πακέτο. Αλλά εγω τώρα τό ‘μαθα. Πακέτο. Και από όλους όσους χάσαμε εσυ μου λείπεις πιο πολύ. Πακέτο. Άντε γαμήσου βραδυάτικα...
-Εκείνος είπε. Δεν θα αντέξω άμα σταματήσει να χτυπάει η καρδιά μου. Οι βόλτες μας, οι φρίκες μας, οι χαρές μας. Οι δύσκολες ώρες οι χειρότερες στιγμές μας, τα ζόρια μας... Αυτά κάνουν την καρδιά μου να χτυπάει.
Αλλά δεν σε άντεξε εκείνη πρώτη. Και σταμάτησε. Άντε γαμήσου βραδυάτικα.
Πάω μια βόλτα. Είκοσι χρόνια μετά. Και αύριο το πρωί δε θα σε θυμάμαι πια. Έχω προπονηθεί σε αυτό. Δεν είσαι ο πρώτος βλέπεις. Αλλά ο πιο δύσκολος. Άμα θες έλα. Αλλά μετά τέλος. Ναι. Κυνισμός. Αλλά άργησες να το σκεφτείς. Άμα θες έλα. Αλλά θα γυρίσω μόνος μου...
Το ξέρεις ότι όπου πάω θα είσαι και εσυ καριόλη. Είσαι μέρος της ιστορίας μου. Πάλι μόνος μου μιλάω. Αλλά αλλιώς δεν γίνεται. Άντε γαμήσου βραδιάτικα.
Πάω μια βόλτα. Βάζω μπροστά. Παγώνουν τα χέρια μου. Χαλαρά. Δεν βιάζομαι. Δεν με κυνηγάει κανείς. Συγνώμη κιόλας.
Απάντηση με παράθεση
and drive just :a44: and fly 
