Την Παρασκευη στις 25/3 κατα τις 10 το πρωι, και ενω δεν ειχα προγραμματισμενο τιποτα, δεχτηκα ενα τηλεφωνο απο τον γαμπρο μου. Βρισκοταν εξω απο το Γυθειο (οικογενειακα με την αδελφη μου και τον ανηψιο μου), και εχοντας νοικιασει (για 4 μερες) εναν ανασκευασμενο παλιο αρχοντικο (πυργο), με πολυ χωρο και πολλα κρεββατια, μας καλεσε για το τριημερο.
Η ιδεα της "εξοδου" μεσημερι Παρασκευης και επιστροφη την Κυριακη μετα απο τριημερο και μαλιστα "κουτατος", με ανατριχιασε ...
Ο "πετροτοπος" της Μανης δεν με ενθουσιαζε καθολου σαν ιδεα, αν και ηταν μεσα στα μελλοντικα μου σχεδια (με την μηχανη) ενα κατεβασμα μεχρι το Ταίναρο, στα πλαισια της "γνωριμιας" μου με καθε γωνια της Ελλαδας (οσο μου ειναι δυνατον) ...
Οι γυναικες μου ομως μολις ακουσαν την μαγικη λεξη "Πυργος", πεταξαν απο την χαρα τους, οποτε για αλλη μια φορα, βαζοντας την λογικη στην ακρη μπροστα στο συναισθημα, βρεθηκα καμμια ωρα μετα, να οδηγαω (τροπος του λεγειν), με κατευθυνση προς την Ε.Ο. Αθηνων - Κορινθου.
Στα διοδια της Ελευσινας, το μεσημερι (12) της Παρασκευης γινοταν ενας κακος χαμος, με την ουρα να φτανει (σταματημενοι) μεχρι την Δευτερη εξοδο της Αττικης οδου (για Μαγουλα)!
Η χαρα της "ομαδας" με οπλισε με απεριοριστη (οπως φανηκε) υπομονη και με μια ωριαια σταση στην Σπάρτη για φαϊ, φτασαμε κατα τις 5:30, στον "πυργο" εξω απο το Γυθειο ...
![]()