Μην ανησυχΑς μανιτσομ,φαγαμε και για σενα αφου!!Δημοσιεύθηκε αρχικά από TROOPER
παω να φαω αμμο γτπμ!!!
Μην ανησυχΑς μανιτσομ,φαγαμε και για σενα αφου!!παω να φαω αμμο γτπμ!!!
Here I am,on the road again.......
Ρε Νιτσα και Τζενη λέμε και κλαιμε. Μετά από 'κεινες το χάος, μετά το χάνι το τιποτααααα
Τσενη και τοκιο ντριφτ
Here I am,on the road again.......
Μην νομίζεις ότι δεν είδα το λάγνο βλέμμα στην θερμαινόμενη στο τζάκι αφρατουλα βλάχα, Σωτηρακη.Τσενη και τοκιο ντριφτ
Μου θυμισε ενα πουτ-αρνακι απο παλια και εξεπλαγην κυρ υπουργε μου...Το παραδεχομαι,ειμαι ενοχος!!!
Here I am,on the road again.......
Και όρθρο και εσπερινό και πλήρη κατάνυξη βιώσαμε.
Μεγάααλη η χάρη Του (μεγάλη μεγάλη απο πίσω ωσαν έκο,οι θειάδες)
Καλά μαλακες, εσείς γελάτε αλλά Τσένη Τόκιο ντριφτ δεν είναι παίξε γέλασε.
Καίω τα δέντρα,χτίζω μεζονέτες
Θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Τελικά εσύ πήγες από Χαλκίδα? Τι να πω? Πέρασες με καράβι Αγγλία, πέρασες Αφρική και δεν ξέρω που αλλού, και κώλωσες στα 20 λεπτά Γλύφα - Αγιόκαμπο?
(Εκτός αν το έκανες για την παρέα, και μάλλον αυτό θα έγινε.)
όχι φίλτατε,χθες η πρόβεψη έδινε καιρό.
Είχε ένα με ενάμισο μποφόρ νοτιά, οπότε ο φίλος μας καλώς έπραξε και διάλεξε την ασφαλή οδό
Καίω τα δέντρα,χτίζω μεζονέτες
Θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Και βάζω και μερικές φωτό...
Η συνάντηση στα ΚΤΕΛ με τον taisteal που αλλού είπαμε, αλλού βρεθήκαμε. Ξέχασα να βγάλω και από το περκερβιλ με τον γκεστ σταρ της Δυναστείας...
Η στάση στον μεγάλη η χάρη του σειντ τζων δε ράσιαν...
Και η άφιξη στους καταρράκτες. Ξέρω, είναι απλές τυπικές βαρετές. Η αλήθεια είναι πως μιά κάμερα στην μηχανή ή στο κράνος θα βόλευε γιατί ακόμα τα χρώματα και οι σκιές στο βουνό είναι εκπληκτικά. Ή να σταματάς κάθε τρία τέσσερα λεπτά, αλλά δεν θα φτάσεις ποτέ.
ροβολήσαμε τον κατήφορο...
Και δρόμο πήραν και δρόμο άφησαν και ο taisteal δεν μπορεί άλλο λέμε...
Και φτάνουμε στο πρώτο σοβαρό αξιοθέατο: "Ρε Σωτηράκη, να μιά κουφάλα σχεδόν τόσο μεγάλη όσο εσύ ρε". Ο Σωτηράκης με λουκ "ποιά αυτή;"
Η αλήθεια είναι πως όντως, ήταν μεγαλύτερη από τον Σωτηράκη.
Η θέα από το μονοπάτι αποζημιώνει για τα ατέλειωτα χιλιόμετρα διαδρομής. Κάπου 500 μέτρα δηλαδή αλλά μοιάζουν ατέλειωτα τι θέτε τώρα, θα σας πει ο taisteal.
Και ο Σωτηράκης αφού βρήκε την κουφάλα του, μετά διάβαζε με προσοχή και χαρά και για τα άλλα φυτά του δάσους.
Kαι συνεχίζει το περπάτημα... Πάνω από ξύλινες γέφυρες...
Με ανθρώπους χαρούμενους και ενθουσιασμένους από την επαφή με την φύση και την προσπάθεια για υπέρβαση του ορίου της ανθρώπινης αντοχής στο βάδισμα...
Κάπου εκεί ήταν ένα σημείο με παγκάκι για να ξαποστάσει ο ταξιδευτής και είτε συνέχιζες ευθεία είτε κατέβαινες στον καταρράκτη. Και είχε έναν κάδο για σκουπίδια. Και σκουπίδια για δέκα κάδους παντού τριγύρω γιατί αυτός είναι ο τιμημένος ο γραικός που έδωσε τα φώτα στον κόσμο αλλά δεν κράτησε για δικό του. Όχι, φωτό το σημείο δεν.
Αλλά φεύγει ο ggs μπροστά να δει αν έχει κάτι άλλο και τον χάνουμε κανένα 5λεπτο. Και κατεβαίνουμε στον καταρράκτη... Και η θέα από ψηλά είναι αυτή: (φωτό του ggs όταν επέστρεψε)
Απιθώσαμε τα πράματα σε ένα βραχάκι, χαζέψαμε λίγο γύρω. Δεν υπάρχουν λέξεις.
Και φυσικά, μιά ρομαντική ψυχή δεν μπορεί παρά να ποζάρει όλο ηδυπάθεια στον φακό. Lounging at the waterfall with my brothers, dawg.
Αυτό το φωτογραφικό ενσταντανέ ονομάζεται "ρέμβη".
Και ήρθε η ώρα του καφέ... Σπαστά (φυσικά δεν αφήσαμε ούτε μισό σκουπίδι πίσω) νερό όχι από τον καταρράκτη, από την Γκούρα ένα βραβευμένο γιατί είμεθα γκουρμέ οι άτιμοι και ενθουσιασμός.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση