Αυτή τη φορά το είχα πάρει απόφαση.
Θα πήγαινα και εγώ εν γνώσει των δυσκολιών που θα έβρισκα μπροστά μου και εν γνώσει των πιθανών μπελάδων στους οποίους θα έβαζα τους υπόλοιπους.
Θα έβαζα χωμάτινα λάστιχα επιτέλους
Είχα κανονίσει και σε ποιο σημείο της διαδρομής να βρεθούμε μια και πιο πριν θα ήμουν στο πατρικό μου στην Ήπειρο.
Έιχα τακτοποιήσει την άδεια...
Αλλά...
όπως ξέρετε αρκετοί, φέτος το καλοκαίρι μου ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μου
Για εξωγενείς και όχι καλούς λόγους δε γινόταν να ακολουθήσω.
Έβλεπα κάθε μέρα τα ποστ στα "προκαταρκτικά" να πληθαίνουν, τη μέρα να πλησιάζει... δε θα κρύψω οτι ζήλευα και ζήλευα πολύ και άσχημα... τα είχα με την πουτ@να τύχη μου με όλα όσα μου έχουν παει στραβά τον τελευταίο καιρό.
Ήρθε η μέρα της αναχώρησης... την παρακολουθούσα νοερά απο ένα ζοφερό και θλιβερό μέρος με το βλέμμα κάπου προς βόρεια-βορειοδυτικά
.................................................................................................... ...........
Διάβασα το "ταξιδιωτικό". Αψογο για άλλη μια φορά. Το διάβασα με ανάμεικτα συναισθήματα, με τηυ δίψα του να δω μέρη, ανθρώπους, φίλους, τοπία, καταστάσεις, με την πικρία της "απώλειας" της μη συμμετοχής και των αναπόφευκτων συνειρμών.
Χαιρόμουν για όλους, λυπόμουν για μένα και ειλικρινά δεν ξέρω τι ήταν πιο ισχυρό.
Χρήστο, Αντώνη, Βασίλη, Μάνο, Ανταμ, Τανια, Σταύρε, Ειρήνη και όλοι όσοι ξεχνάω να αναφέρω. Δε θα πω "μπράβο" γιατί είναι λίγο. Δε θα πω "πάντα τέτοια" γιατί είναι αυτονόητο για εσάς.
Μαζεύω τα κουράγια μου με μια φράση:
We will meet again in better times
Αλεξανδρος Δουμας, "Ο κόμης του Μόντεκρίστο"
Να είστε ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ!
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: 
:wacko: 
