Σε κάποια σημεία με αέρα, η άμμος γινόταν αμμοβολή…
Άλλο ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα…
Οι κόκκοι της άμμου που σε πυροβολούσαν και τους ένιωθες μόνο στο τελείωμα του γαντιού, πολύ πόνος, φόρτιζαν με ηλεκτρισμό τα ρούχα μας και την μηχανή…
Σήκωνες το χέρι από το γκριπ, ακουμπούσες κάτι, τσούφ!
Σε χτύπαγε στατικός ηλεκτρισμός…
Φοβήθηκα λίγο ότι θα γίνω σαν το κογιότ…
Μπιπ μπιπ…
Κάναμε στάση στην ΕλΜένια.
Καύσιμα και φαγητό.
Δεν κάτσαμε για μαγειρευτό…
You should eat something.
Άσε Σαλάμ. Καλύτερα να μην φάμε πολύ τώρα. Θα φάμε τα δικά μας. Αν φάμε εδώ ίσως το στομάχι μας αρχίσει να χορεύει.
Άσε που θα βαρύνουμε και θα μας πιάσει απίστευτη υπνηλία…
Yes… Yes… Food is good…. Good for the eyes…
Φοβηθήκαμε το στομάχι μας. Όλοι μας είχαμε αρχίσει να έχουμε αναταραχές, μετά ειδικά το τσιμπούσι με τον Νεμπίλ.
Πήραμε ψωμί και κόλες.
Μελάκι, ψωμάκι, ξηροκάρπια και κρακεράκια.
Περήφανος ο μπεεμβεδάκιας παρουσιάζει το σούπερ εργαλείο της τούρατεκ και μας κάνει μία γρήγορη παρουσίαση ανοίγοντας τον μαγικό ζωμό…
Συνεχίσαμε.
Είχαμε περισσότερο από 300 χιλιόμετρα μέχρι την Τίμιμουμ.
Η θερμοκρασία ακούμπησε τους 45 βαθμούς κάποια στιγμή…
Εξού και οι συμβολισμοί…
Φτάσαμε στην διασταύρωση για Ιν Σαλάχ ή Τίμιμουμ…
Από τα αριστερά (Ιν Σαλάχ) θα έρθουμε πίσω σε δύο μέρες…
Είχαμε διανύσει κάπου στα 170 χιλιόμετρα μέχρι τον σταθμό εΜ Γκουιντέν.
Όλοι οι χάρτες αναφέρουν βενζινάδικο εκεί.
Το ίδιο μας είχε πει και ο Σαλάμ.
Μετά θα είχαμε άλλα 156 χιλιόμετρα για Τιμιμουμ.
Φτάσαμε στο τσεκ πόιντ, βενζινάδικο δεν είδαμε πουθενά όμως…
Από το τσεκ πόιντ μας έστειλαν εκτός δρόμου, να κάνουμε κάποια σχετική χαρτούρα σε ένα φυλάκιο κανά χιλιόμετρο παραδίπλα.
Αραλίκι πάλι στο φυλάκιο…
Ένας από τους φανταρέους έλιωνε κάτω από την σκιά ενός δέντρου, ενώ ένα λάστιχο πότιζε τα φυτά τριγύρω…
Δεν χάσαμε την ευκαιρία και βρέξαμε λίγο τα ρούχα μας να συνέλθουμε…
Water… It is good… Yes…
Good for the eyes μαλάκα Σαλάμ ε;
Yes… Malaka… Water is good… Julia uses it also…
Ναι. Ο άλλος ο Αθεόφοβος του είχε μάθει και την Τζούλια…
Βενζινάδικο δεν υπήρχε. Υπήρχε τύπος με μπιτόνι. Με απλή βενζίνα βεβαίως…
Τα υπολογίσαμε. Αποφασίσαμε ότι θα το παλέψουμε με ένα γέμισμα.
Θέλαμε 350 περίπου χιλιόμετρα αυτονομία από τα μηχανάκι μας…
Το αντβέντσουρ δεν θα καταλάβαινε τίποτα. Εγώ με τον Μπάμπη έπρεπε να είμαστε προσεχτικοί…
No worries… here is desert… Someone will pass.
We will find fuel don’t worry
We don’t worry Salam!
So everything ok?
Yes. Perfect!
Ok… ok… If you are ok, we are OK…
Φτάσαμε στην Τιμιμούμ με ρεζέρβα...
Γεμίσαμε και αν η αντλία έλεγε αλήθεια μπορούσαμε να βγάλουμε άνετα άλλα 60-70 χιλιόμετρα… Ποτέ μου δεν είχα δει το βεστρομ να ξεπερνά 400 χιλιόμετρα αυτονομία. Τουλάχιστον στα χαρτιά…
Προχωρήσαμε στο κέντρο της πόλης, για να κάνουμε ρέτζιστερ στο αστυνομικό τμήμα...
Μας πήρε κανά μισάωρο η όλη διαδικασία, ενώ ο Σαλάμ σιχτίριζε…
Κάθε φορά που σταματάγαμε σε μπλόκο, και αυτό γινόταν όλο και πιο συχνά, ερχόταν και μας ρώταγε πως είμαστε και αν όλα οκ.
Πάντα με τον τρόπο του.
Πάντα μας έλεγε χίλια συγνώμη για όλα αυτά.
Ποια αυτά ρε Σαλαμ;
Όλες αυτές τις διαδικασίες… Τα σιχαίνομαι όλα αυτά…
Φύγαμε από κει, ενώ τσακίσαμε πάλι κάτι κρακεράκια.
Φύγαμε για το κάμπινγκ. Σε κάποια στιγμή ο Μααμάρ σταμάτησε. Μας εξήγησαν ότι έχει λίγο οφ ροαντ, έστριψε και χώθηκε μέσα σε κάτι χωράφια…
Σε κάποια στιγμή το πατημένο που μέχρι πρότινος τα τζιες πέταγαν, έγινε απάτητο…
Σταμάτησα να ζυγίσω την κατάσταση. Το Λαντ Κρούιζερ το είχα χάσει από μπροστά μου ήδη…
Ο Μπάμπης είναι ποδηλατάκιας, σε τρελή φυσική κατάσταση και το τζιες του το στύβει…
Χάθηκε και αυτός.
Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Βασίλη να με κοιτά…
Που το πας το πλοίο ρε θείε..;
Προχωρήσαμε.
Λες και είχαμε επιλογή;
Όσο ανοίγαμε γκάζι, όλα καλά.
Με το που το έκλεινες χωνόταν μέσα στην άμμο το μπροστινό, σούρωνε όλη η μηχανή και δίπλωνε στο πλάι, ξανά έδινες γκάζι και πάλι από την αρχή…
Ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι…
Με 40 πλας παλεύαμε με τα θηρία.
Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να χαρακτηριστώ σαν άσχετος με το οφ ροαντ.
Αν και δεν είμαι…
Με τόση κούραση και με τα άπειρα κιλά που κουβαλούσαμε, ο έλεγχος των μηχανών ήταν υπερβολικά δύσκολος…
Είχα μπει μπροστά όταν κάποια στιγμή ακούω από πίσω μου, ΟΟΟΟΟΟΟΟοοοοοοοο…
Το τζιές είχε υπνηλίες και αποφάσισε να πάρει έναν γρήγορο…
Και ο ευτυχισμένος κάτοχός του….
Κανόνες δημοσιεύσεων
