Όσοι πρότειναν κάτι Cagiva και Buell, σας ευχαριστώ πραγματικά που σκεφτήκατε κάτι διαφορετικό, αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός αυτού του θέματος, αλλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αγοράσω μηχανάκι που μετά δε θα φεύγει ούτε αν πληρώνω.
Στην παραπάνω κατηγορία ανήκουν και τα ss-turned-stuntbikes. Και οκ δεν είμαι επαγγελματίας stuntman, ούτε πηγαίνω κάθε ΣΚ στο OAKA για εξάσκηση.
Κάνω τις μαλακίτσες μου πού και πού, όταν έχω κέφια, κατά τ'άλλα το θέλω για βόλτες. Ναι, και μέσα στην κίνηση της Αθήνας, βόλτα είναι, αν έχεις το κατάλληλο μηχανάκι.
SV 20ετίας, ναι, όχι. Αυτά τα αφήνω για την αποθήκη του buckley.
Δε δίνω λεφτά για χρέπια, όσο καλά και να'ναι.
Από τη μία η όλη διαδικασία δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη και πάντα εμπεριέχει κάποιο ρίσκο. Από την άλλη, διασκεδάζω πολύ το να ψάχνω και να κοιτάζω και να σκέφτομαι ότι κάθε μηχανάκι που βλέπω μπροστά μου μπορεί να γίνει δικό μου, αν το θέλω. Και όλοι ξέρουμε πόσο σε "γεμίζει" μια καινούρια αγορά. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια μοτοσικλέτα.
Αποκτώντας μια εμπειρία, και ανάλογα την προσωπικότητα φυσικά, η διαδικασία γίνεται σημαντικά λιγότερο ψυχοφθόρα (έως καθόλου στη δική μου περίπτωση) και χρονοβόρα. Ποτέ δεν έχω αγοράσει μηχανάκι που μου έβγαλε σοβαρό πρόβλημα στην πορεία. Εκτός από το πρώτο μου που μου'βγαλε φλάντζα κεφαλής, αλλά τότε δεν είχα την παραμικρή ιδέα από μηχανάκια και απλά πήρα το πρώτο που είδα. Από τότε, τίποτα απολύτως. Ακόμα κι όταν πήρα ΚΤΜ. Μάλιστα το μόνο μηχανάκι που έχω κρατήσει πάνω από 2 χρόνια (εκτός του 1000RR) ήταν το 690 Duke. Δεν αρνούμαι, όμως, ότι χρειάζεται και τύχη και, όπως ανέφερα ήδη, εμπεριέχει πάντα κάποιο ρίσκο. Απλά το ελαχιστοποιείς όταν μάθεις 5 πράγματα. Στα 8 χρόνια που καβαλούσα όταν έδιωξα το ΜΤ, είχα αλλάξει 8 μηχανάκια. Όλα μεταχειρισμένα, εκτός από ένα. Είναι ΠΟΛΥ σημαντικό, όμως, να είσαι δυνατή προσωπικότητα, όταν μπλέκεις με αγγελίες τόσο συχνά, ειδικά σαν πωλητής. Οπότε ναι, δεν είναι για όλους.