Αρχικά δημιουργήθηκε από Εχετλαίος
Σωστά, απλά δεν ασχολείσαι μαζί τους. Άστους αυτούς να ασχολούται με εσένα!
(όχι εσένα προσωπικά Σήφη, με εμένα, με εσένα με τον άλλο κτλ)
αλλα τα δεκαδες στεκια, αντιιραρχικες πολιτικες οργανωσεις, κινησεις κλπ που εχουν ξεφυτρωσει απο τα χανια μεχρι τη ναουσα λενε τα σημαντικοτερα
υπαρχει και αυτη η πολιτικη για να ασχολησαι με την ζωη σου. δεν ειναι μονο οι εκλογες (δηλαδη η αναθεση να αποφασιζουν αλλοι για σενα)
καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Εμπρός της Βουλής παλληκαααάρια
Βουλή: Μονιμοποιήσεις με προϋπηρεσία... έξι ημερών!
Ακόμη πιο «προκλητικές» φαίνεται να είναι οι προσλήψεις που συνεχίζουν να γίνονται από τη Βουλή.
Από μια προσεκτικότερη μελέτη των ΦΕΚ, προκύπτει ότι όχι μόνο το φαινόμενο των αλλεπάλληλων προσλήψεων εν μέσω κρίσης συνεχίστηκε μέχρι και πριν από ένα μήνα, αλλά και ότι προσελήφθησαν είτε υπό το καθεστώς μόνιμου υπαλλήλου, είτε δόκιμου (που είναι ο προθάλαμος της μονιμότητας) μετακλητοί υπάλληλοι, με παρουσία στη Βουλή... έξι ημερών! Άλλωστε, σύμφωνα με το νόμο, αρκεί έστω και μια μέρα παρουσίας στη Βουλή των μετακλητών εκεί υπαλλήλων για να μονιμοποιηθούν. Έτσι, βρίσκουμε προϋπηρεσία 6 ημερών, 17 ημερών, ενός μήνα και τριών ημερών, ενός μήνα και έντεκα ημερών κλπ.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Βουλή διαθέτει και κλάδο φυσικής αγωγής και αθλητισμού, για τον οποίο -στην παρούσα, μάλιστα, συγκυρία- φαίνεται ότι χρειάζεται προσωπικό, το οποίο και προσλαμβάνει!
Όλους αυτούς καλούνται να τους πληρώσουν -μέσω των εσόδων του προϋπολογισμού, που προέρχονται από τους φόρους που καταβάλλουν- οι φορολογούμενοι, οι οποίοι βλέπουν ήδη τους μισθούς και τα επιδόματά τους να μειώνονται, τα δώρα να καταργούνται και την έμμεση φορολόγηση να αυξάνεται.
Στη Βουλή επικαλούνται εφαρμογή νόμου. Με μια διαφορά: ο νόμος αυτός ψηφίστηκε το 2008. Έτσι, υπό τη δεδομένη συγκυρία, θα μπορούσαν να παρέμβουν νομοθετικά -και διακομματικά- και να ακυρώσουν αυτές τις προσλήψεις. Προφανώς, δεν το έκαναν.
Επικαλούνται, επίσης, την αρχή της ίσης μεταχείρισης. Προφανώς, αυτή δεν ισχύει για τους υπόλοιπους συμβασιούχους του Δημοσίου, με παρουσία ετών σε άλλες υπηρεσίες και οργανισμούς. Με αυτή τη λογική, θα έπρεπε όλοι αυτοί να είχαν μονιμοποιηθεί, «εκτοξεύοντας» δαπάνες και χρέος.
http://www.capital.gr/News.asp?id=974237
Ενοχλημένοι ήταν οι δημοσιογράφοι του Mega από τα υβριστικά συνθήματα που φώναζαν οι διαδηλωτές έξω από τη Βουλή για τους πολιτικούς - είναι όλοι τους του κατηχητικού . Στην επόμενη απεργιακή διαδήλωση, θα πάει η κυρία Τρέμη στο Σύνταγμα, για να τους μαλώσει και να τους βάλει πιπέρι.
Οι δημοσιογράφοι ενοχλήθηκαν από το σύνθημα «Κλέφτες- Κλέφτες». Πού να άκουγαν και τα υπόλοιπα συνθήματα για μουνιά, πούστηδες, καριόληδες κλπ. –θα σοκαριζόντουσαν, γιατί δεν τις έχουν ακούσει ποτέ αυτές τις λέξεις.
Το αστείο με τους δημοσιογράφους είναι ότι προσποιούνται πως μόνο οι πολιτικοί έχουν πρόβλημα. Συμπεριφέρονται, λες και οι ίδιοι είναι κοσμαγάπητοι και δημοφιλείς. Τους λατρεύει ο κόσμος.
Αν ήξεραν η Τρέμη, ο Πρετεντέρης και ο Τσίμας τι ακριβώς λέει ο κόσμος γι’ αυτούς, το πιθανότερο είναι πως θα είχαν μπει σε ένα αεροπλάνο και θα είχαν μεταναστεύσει σε άλλη ήπειρο.
Δεν πειράζει – ελπίζω πως, όταν θα έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα που τα πλήθη θα μπουκάρουν στο στούντιο του Mega την ώρα του δελτίου ειδήσεων, δεν θα κοπεί η εικόνα και θα έχει όλη η Ελλάδα την ευκαιρία να διαπιστώσει σε απευθείας μετάδοση πόσο αγαπητός είναι στον ελληνικό λαό ο Γιάννης Πρετεντέρης.
Το ωραίο είναι πως η ΕΣΗΕΑ δεν έκανε απεργία χτες, με τη δικαιολογία ότι θα καλύψουν οι δημοσιογράφοι τις διαδηλώσεις. Επειδή, όμως, δεν έγιναν επεισόδια –και δεν είχαμε ούτε έναν νεκρό-, τα κανάλια έγραψαν τη διαδήλωση στ’ αρχίδια τους.
Στην επόμενη απεργία, πρέπει να πλακώσουμε στο ξύλο μερικούς δημοσιογράφους, ώστε να ασχολούνται όλα τα δελτία ειδήσεων επί μια ώρα με την διαδήλωση.
apo pitsiriko
καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Τρία κρουαζιερόπλοια δεν κατέπλευσαν στον Πειραιά λόγω της απεργίας
20/05/10
Τρία κρουαζιερόπλοια δεν κατέπλευσαν σήμερα στο λιμάνι του Πειραιά λόγω της απεργίας.Πρόκειται για το κρουαζιερόπλοιο "MUSICA" με 2.600 επιβάτες, το οποίο κατέπλευσε στο λιμάνι του Ναυπλίου, το "ARMONIA" με 1.600 επιβάτες που κατέπλευσε στο λιμάνι της Μυκόνου και το "RUBY PRINCESS" με 3.080 επιβάτες, το οποίο συνέχισε το ταξίδι του για την Τουρκία.
Ωραια...
Nothing in life is to be feard. It is only to be understood.
Marie Curie
βυθισμενο sea diamond, φερετρο σαμινα, τιμες βαπορισιου φραπε σαν μπριζολας, χρεωση πενταστερου για κλουβι, αμμος με γοπες για στολιδια.....
οι απεργιες φταινε για την μειωση του τουρισμου
επισης επειδη φευγει η χαλκορ για βουλγαρια μπορουμε να παρουμε μισθους βουλγαρου για να μεινει
κατα 15% επεσε η φορολογηση των επιχειρησεων τα τελευται 10 χρονια.
οι απεργιες φταινε
λυπηθητε μας κεφαλαιουχοι μην φευγετε. ηδη κοβουμε δυο μισθους, στην αναγκη να σας δινουμε και επιδομα που μενετε και μας πετατε ενα ξεροκοματο.
καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Δεν έφυγαν από την Ελλάδα (τα δύο).... από τον Πειραιά έφυγαν. Οπότε γιατί τόσος ντόρος;Αρχικά δημιουργήθηκε από Shaolin Monk
Τρία κρουαζιερόπλοια δεν κατέπλευσαν στον Πειραιά λόγω της απεργίας
20/05/10
Τρία κρουαζιερόπλοια δεν κατέπλευσαν σήμερα στο λιμάνι του Πειραιά λόγω της απεργίας.Πρόκειται για το κρουαζιερόπλοιο "MUSICA" με 2.600 επιβάτες, το οποίο κατέπλευσε στο λιμάνι του Ναυπλίου, το "ARMONIA" με 1.600 επιβάτες που κατέπλευσε στο λιμάνι της Μυκόνου και το "RUBY PRINCESS" με 3.080 επιβάτες, το οποίο συνέχισε το ταξίδι του για την Τουρκία.
Ωραια...
Στις χώρες τους δεν κάνουν απεργία;
Αρχικά δημιουργήθηκε από iosif
βυθισμενο sea diamond, φερετρο σαμινα, τιμες βαπορισιου φραπε σαν μπριζολας, χρεωση πενταστερου για κλουβι, αμμος με γοπες για στολιδια.....
οι απεργιες φταινε για την μειωση του τουρισμου
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
Εγώ πάλι πέτυχα γκρουπ τουριστών να ανεβαίνει την Ακαδημίας όπως γύρναγα για Ομόνοια...Και μου ήρθε μια ιδέα,να προάγουμε νέο είδος τουρισμού.
Επαναστατικός τουρισμός.
Θέση σε εξώστη στην Σταδίου 10Ε,3D γυαλιά και παρακολούθηση της πορείας σε ειδικές οθόνες 15Ε,πέτρα να την πετάνε στα ΜΑΤ 2Ε,να κάνουν επιτέλους κάτι παραγωγικό για την χώρα και αυτοί,και δώρο πακέτο γυμναστικής στα στενά πέριξ του κέντρου...
Θα χεστούμε στο τάληρο
Σε ενδιαφέρει αν στις χωρες τους απεργούν ή ότι 3000 ατομα δεν κατέβηκαν για μια επισκεψη στα μαγαζιά του Πειραια? που σημαίνει τζίρο για τα μαγαζιά. σου λέω, από 10 ευρώ να αφήνανε...Αρχικά δημιουργήθηκε από gigenis
Δεν έφυγαν από την Ελλάδα (τα δύο).... από τον Πειραιά έφυγαν. Οπότε γιατί τόσος ντόρος;
Στις χώρες τους δεν κάνουν απεργία;
Στο πανεπιστημιο αυτοι που ασχολουνται με τις εκλογες ειναι τα επομενα κομματικα στελεχη που περνανε τα μαθηματα στο ντουκου.....
Οι αλλοι που δεν ασχολουνται ειναι τα επομενα στελεχη των εταιριων και του χρηματηστηριου , οι επομενοι σορτακηδες κλπ οι οποιοι θα πιανουν στον υπνο τα ανωτερω κομματικα στελεχη και νυν υπουργους , οι οποιοι ενω θα επρεπε να ξερουν πως παιζεται το παιχνιδι , οταν επρεπε να μαθουν ασχολιοντουσαν με τις εκλογες...
Αυτα εν ολιγοις...
Keep on rocking in a free world !!!
Από 10 Ε να αφήνανε θα βγάζαμε 30,000Ε,από 100Ε να αφήνανε θα βγάζαμε 300,000Ε....Από την άλλη σε 3,000 συνταξιούχους κόβουνε 1,000-4,000Ε=3,000,000-12,000,000Ε τον χρόνο μόνο από τις μειώσεις και τα επιδόματα χωρίς να βάζουμε το κόστος των έμμεσων φόρων και τις επιπτώσεις στην ζωή τους...
Φτηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στα πίτουρα...
Το σκεφτομουνα εχθες καποια στιγμη που ημουν στο συνταγμα.....αν επεφτε και ξυλο , το θεαμα στο Μεγαλη Βρετανια θα ηταν καταπληκτικο....Αρχικά δημιουργήθηκε από mats8282
Εγώ πάλι πέτυχα γκρουπ τουριστών να ανεβαίνει την Ακαδημίας όπως γύρναγα για Ομόνοια...Και μου ήρθε μια ιδέα,να προάγουμε νέο είδος τουρισμού.
Επαναστατικός τουρισμός.
Θέση σε εξώστη στην Σταδίου 10Ε,3D γυαλιά και παρακολούθηση της πορείας σε ειδικές οθόνες 15Ε,πέτρα να την πετάνε στα ΜΑΤ 2Ε,να κάνουν επιτέλους κάτι παραγωγικό για την χώρα και αυτοί,και δώρο πακέτο γυμναστικής στα στενά πέριξ του κέντρου...
Θα χεστούμε στο τάληρο
Keep on rocking in a free world !!!
πως τα μπλεξες έτσι?Αρχικά δημιουργήθηκε από mats8282
Από 10 Ε να αφήνανε θα βγάζαμε 30,000Ε,από 100Ε να αφήνανε θα βγάζαμε 300,000Ε....Από την άλλη σε 3,000 συνταξιούχους κόβουνε 1,000-4,000Ε=3,000,000-12,000,000Ε τον χρόνο μόνο από τις μειώσεις και τα επιδόματα χωρίς να βάζουμε το κόστος των έμμεσων φόρων και τις επιπτώσεις στην ζωή τους...
Φτηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στα πίτουρα...
αν αφήνανε τα λεφτά που λες, ο μαγαζάτορας θα είχε να πληρώσει το ΤΕΒΕ του, εστω..
του Γιάνη Βαρουφάκη
Πριν από δεκαετίες επισκέφτηκε τον Νιλς Μπορ, τον Δανό φυσικό που πρωτοστάτησε στην δημιουργία της κβαντομηχανικής, ένας φίλος και συνάδελφος. Μπαίνοντας στο σπίτι είδε καρφωμένο πάνω από την εξώπορτα ένα πέταλο. Γυρνάει στον Μπορ και, συνοφρυωμένος, του λέει: «Δεν ξέρω για σένα, πάντως εγώ δεν πιστεύω ότι το να έχεις ένα πέταλο πάνω από την πόρτα σου σε προστατεύει από τα κακά πνεύματα.» Ο Μπορ το σκέφτηκε λίγο και του απαντά: «Ούτε κι εγώ. Αλλά μου είπαν ότι το πέταλο σε προστατεύει ακόμα κι αν δεν πιστεύεις σε αυτό.»
Κάπως αντίστοιχο θεωρώ ό,τι ισχύει με την οικονομική πολιτική της τρόικας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ που με αισιοδοξία και ανακούφιση κατακύρωσε η Βουλή των Ελλήνων. Όλοι γνωρίζουν, ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται φωναχτά, ότι το να μειώνεις τους μισθούς, να αυξάνεις τους έμμεσους φόρους και να κόβεις τις κρατικές δαπάνες σε περίοδο επιταχυνόμενης κρίσης ουσιαστικά επιταχύνει την κρίση κι άλλο και, εν τέλει, δεν πετυχαίνει τον στόχο της μείωσης του χρέους. Κι όμως: όπως και στην περίπτωση του πετάλου του Μπορ, στην πλειοψηφία μας ελπίζουμε ότι κάτι καλό θα επιφέρει αυτή η οικονομική πολιτική παρά το γεγονός ότι δεν πιστεύουμε σε αυτήν!
Εντάξει ο Μπορ. Εκείνος αστειευόταν. Εμείς; Νομίζω ότι ο λόγος που έχουμε μια τάση να «αφηνόμαστε» στην τύχη αυτής της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής παρόλο ότι δεν πιστεύουμε σε αυτήν είναι ότι η μόνη μας εναλλακτική είναι να αρχίσουμε να θέτουμε στο τραπέζι της συζήτησης ζητήματα ταμπού. Αντί αυτού, προτιμάμε να αποδεχόμαστε την συμφωνημένη οικονομική πολιτική, περίπου όπως ο Μπορ έμαθε να ζει με το πέταλο πάνω από την εξώπορτά του.
Ποιο είναι το ταμπού που μας οδηγεί στην παθητική αποδοχή οικονομικών πολιτικών που δεν συμμεριζόμαστε; Το γεγονός ότι το θηριώδες δημόσιο χρέος της χώρας μας αντικατοπτρίζει την διαχρονική δειλία των εκφραστών όλων των κοινωνικών τάξεων της χώρας. Αν είναι έτσι, προφανώς και προτιμάμε να αποδεχθούμε ο,τιδήποτε έτσι ώστε να μην έρθουμε αντιμέτωποι με μια τόσο αλγεινή πραγματικότητα.
Μετά την κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα στην δεκαετία του 1970, το κράτος μας ανέλαβε τις ζημίες. Άρχισε να δανείζεται με βασικό στόχο την καθυστέρηση πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων ως προς τον καταμερισμό του κόστους εκείνης της κρίσης. Έτσι, ο κρατικός δανεισμός αποτέλεσε το εργαλείο με το οποίο οι κυβερνήσεις «βόλευαν» αντικρουόμενα συμφέροντα εργοδοτών και εργαζομένων, χωρίς να χρειάζεται ούτε το κράτος να πάρει το ένα ή το άλλο μέρος αλλά ούτε και να γίνει μια «τίμια» ταξική σύγκρουση μεταξύ των κοινωνικών τάξεων που να καταλήξει στην μοιρασιά της υπάρχουσας πίτας.
Για τριάντα χρόνια τώρα, οι εκπρόσωποι των κοινωνικών τάξεων προσποιούνται ότι διαπραγματεύονται για το μοίρασμα της πίτας όταν, ουσιαστικά, μοιράζονται μια πίτα που την φουσκώνει συστηματικά ο κρατικός δανεισμός. Οι εργοδότες απαιτούν από το κράτος να καλύψει έξοδα υποδομών, ασφάλισης, εκπαίδευσης των εργαζομένων, προστασίας των αγορών από «εισβολείς» κλπ. Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, από την άλλη, ωθούν το κράτος στο να ενισχύει το εισόδημά τους, τις συντάξεις τους, την εκπαίδευση των παιδιών τους, την υγεία τους.
Μπορεί στα λόγια οι συνδικαλιστές να ζητούν να πληρώσει το κεφάλαιο, και οι εργοδότες να λοιδορούν το κράτος για τις σπατάλες και τα χρέη του, όμως και οι μεν και οι δε ικανοποιούνται όταν το κράτος πληρώνει (δανειζόμενο) και εκείνοι αποφεύγουν την μεταξύ τους σύγκρουση. Όλοι ικανοποιούνται σε μια ισορροπία χαμηλών προσδοκιών συντηρούμενη από το δημόσιο χρέος.
Όταν το χρέος ξεπεράσει ένα όριο και αρχίζει να έχει επιπτώσεις πάνω στην οικονομία (π.χ. μέσα από την αύξηση των επιτοκίων), τότε μια μορφή πάλης των τάξεων αρχίζει. Όχι όμως όπως θα την φανταζόμασταν, με τους εργοδότες και τους εργαζόμενους να αντιπαλεύουν αλλήλους στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς. Κάνει την εμφάνισή της ως ένα μαλιοτράβηγμα μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων» για το ποια κοινωνική ομάδα ή τάξη θα δώσει λιγότερα στο κράτος την ώρα που αυτό βουλιάζει σε ωκεανούς χρέους. Οι εργοδότες ζητούν υψηλότερους έμμεσους φόρους και μείωση των εταιρικών φόρων (στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων) ενώ οι συνδικαλιστές απαιτούν όλα τα φορολογικά βάρη να πέσουν στην μπουρζουαζία (στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης).
Αντιμέτωποι με αυτό το μαλλιοτράβηγμα των δειλών, οι πολιτικοί που διοικούν το μικρό, ανόητο και δειλό κράτος μας, ακούνε τους μεν, ακούνε τους δε, και αποφασίζουν να μη δυσαρεστήσουν ούτε τους μεν ούτε και τους δε. Και τι κάνουν; Φορτώνουν το μικρό, ανόητο και δειλό κράτος με νέα χρέη, ελπίζοντας ότι το μπουγιουρντί θα το αντιμετωπίσουν οι διάδοχοί τους στους διαδρόμους της υποτιθέμενης εξουσίας.
Στο μεταξύ, εκτός των τειχών, παραμονεύουν οι μάγοι του χρηματοπιστωτικού τομέα. Σε μια περίοδο πολύ χαμηλών επιτοκίων, διεθνώς, σκέφτονται: «Να πως θα βγάλουμε τον επιούσιο: Θα δανείσουμε σε αυτό το μικρό, ανόητο και δειλό κράτος με επιτόκια μεγαλύτερα απ' ότι δανείζουμε άλλους.» Όπερ και πράττουν χαρωπά, όπως ο τζίτζικας που χαίρεται στην καλοκαιρία δίχως να σκέφτεται τι θα γίνει όταν πλακώσουν τα μαύρα σύννεφα του χειμώνα.
Με αυτόν τον τρόπο η «πάλη των τάξεων» αναβάλλεται και πάλι. Μάλιστα, σχεδόν ακυρώνεται σε περιπτώσεις όπως η δική μας: μιας χώρα με μεγάλο ποσοστό πολιτών που είναι (α) ιδιοκτήτες των σπιτιών τους, (β) σχετικά χαμηλόμισθοι, αλλά (γ) με μεγάλες προσδοκίες που καλλιέργησε ο εθνικός στόχος της περίφημης «σύγκλισης». Μια τέτοια χώρα ήταν ο ιδανικός πελάτης των τραπεζών που έσπευσαν να δανείσουν τα νοικοκυριά.
Καθώς οι μάγοι του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος έκαναν αντίστοιχα πράγματα παντού, ήρθε το 2008. Παρά τις πυροσβεστικές προσπάθειες του Αμερικανικού κράτους, ένας βαρύς χειμώνας αγκάλιασε του μάγους. Κάποια στιγμή πρόσεξαν το συνολικό χρέος του μικρού, ανόητου και δειλού κράτους μας, δημόσιου και ιδιωτικού. Τρόμαξαν, κι ας το είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι. Ξάφνου βρίσκουν έναν νέο τρόπο να κερδίσουν: Στοιχηματίζουν ότι το μικρό, ανόητο και δειλό κράτος θα χρεοκοπήσει, ωθώντας το με κάθε στοίχημά τους ένα βήμα κοντύτερα στην χρεοκοπία.
Αυτή η λέξη από χ όμως δεν χωρά στο μυαλό μιας κοινωνίας που οι κοινωνικές τάξεις της έχουν ξεχάσει να συγκρούονται, να διαπραγματεύονται, να παράγουν, καθώς για δεκαετίες αναβάλουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις βάζοντας το δημόσιο να χρεώνεται για πάρτι τους. Ακόμα και μια ορθολογική, συγκροτημένη αναδιαπραγμάτευση του χρέους θα ήταν καταστροφική για την ψυχολογία όλων όσων επενδύουν, τριάντα χρόνια τώρα, στον εξωτερικό δανεισμό ως μέσο αναβολής των διαπραγματεύσεων.
Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται στο προσκήνιο η γνωστή μας τρόικα ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ που την δημιούργησε η κα Μέρκελ επειδή σε καμία περίπτωση δεν ήθελε ούτε να σώσει από την χρεοκοπία το μικρό, ανόητο και δειλό μας κράτος ούτε όμως και να το αφήσει να χρεοκοπήσει, καθώς έτσι θα χρεοκοπήσουν και οι τράπεζες της χώρας της που χρηματοδοτούν, μεταξύ άλλων, και την προεκλογική της καμπάνια.
Και τι μας λένε όλοι μαζί (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ-Μέρκελ); Μας λένε ότι θα μας δανείσουν κι άλλους πακτωλούς χρήματος, με απαγορευτικά επιτόκια, εφόσον ακολουθήσουμε οικονομική πολιτική που, κατά βάθος, όλοι γνωρίζουμε ότι θα αποτύχει.
Κι όμως εμείς κουβέντα. Δεν μιλάμε. Δεν διαπραγματευόμαστε. Δεν συγκρουόμαστε.
Μα τι να πούμε; Πως να διαπραγματευτούμε; Τρεις δεκαετίες το ξεχάσαμε το άθλημα της διαπραγμάτευσης. Ούτε μεταξύ μας δεν το ασκήσαμε. Με το ΔΝΤ με την ΕΚΤ και με την ΕΕ θα αρχίσουμε; Τολμάει να παίξει ο καφενόβιος στο τσάμπιονς λιγκ, και μάλιστα απροπόνητος;
Και τώρα; Όπως και με το πέταλο του Μπορ, ελπίζουμε ότι η επιτυχία της πολιτικής που μας επεβλήθη δεν απαιτεί να πιστεύουμε σε αυτήν. Κάποιοι μάλιστα καταφέρνουν να πιστέψουν στο πέταλο - στην ικανότητα της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής να μειώσει, εν τέλει, το χρέος άνευ αναδιαπραγμάτευσής του.
Γιατί είμαστε τόσο ευκολόπιστοι; Καταλαβαίνω ότι φοβηθήκαμε την διαπραγμάτευση, ανθρώπινο είναι. Πως καταφέρνουμε όμως και πείθουμε τους εαυτούς μας ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο; Η απάντηση που δίνω, απλή: Λόγω της γενικευμένης δειλίας που μας έμαθε από τη δεκαετία του 70 και έπειτα μονίμως να αναβάλουμε τις συγκρούσεις, πειθόμενοι ότι η αναβολή τους μέσω κι άλλων δανείων φέρνει την κοινωνική ευημερία
καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
τραγικά απλοϊκός συλλογισμός...Αρχικά δημιουργήθηκε από mats8282
Από 10 Ε να αφήνανε θα βγάζαμε 30,000Ε,από 100Ε να αφήνανε θα βγάζαμε 300,000Ε....Από την άλλη σε 3,000 συνταξιούχους κόβουνε 1,000-4,000Ε=3,000,000-12,000,000Ε τον χρόνο μόνο από τις μειώσεις και τα επιδόματα χωρίς να βάζουμε το κόστος των έμμεσων φόρων και τις επιπτώσεις στην ζωή τους...
αστο
71°1′8″N 25°47′50″E
48°07'01.6"N 1°27'50.9"W
Le Servonais
Κανόνες δημοσιεύσεων
