Καλως ορισε το ΔΝΤ τα νεα μας Αφεντικα

[Shinji Ikari]

Δεχομαι την απαντηση σου και εφ' οσων δεν μου ζητας να αιτιολογησω περαιτερω υπαναχωρω.

[tai]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Shinji Ikari
υπαναχωρω.

και εγω κερναω μπύρες

[iosif]

.................Εμείς θα επιμείνουμε να δείχνουμε το δάσος: τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών βεβαιώνουν ότι π.χ. το 2007 οι διαπιστωμένες ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ήταν 17 δισεκατομμύρια ευρώ και αντιστοιχούσαν σε 645.000 οφειλέτες. Τα 15 δισεκατομμύρια, δηλαδή το 88% της συνολικής οφειλής, τα χρωστούσαν 6.200 επιχειρηματίες μεγάλου βεληνεκούς. Ακούσατε εσείς τίποτα για αυτούς; Όχι, διότι κάτι τέτοια «κάνουν τζιζ»…

Τουλάχιστον ακούσαμε- πριν από αρκετές εβδομάδες- μια ενδιαφέρουσα επισήμανση, όχι για τη φοροδιαφυγή, αλλά για τις νόμιμες φοροαπαλλαγές. Την έκανε στις 10 Μαΐου ο υπουργός Οικονομικών μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Είπε ο Γ. Παπακωνσταντίνου επί λέξει: «Τα τελευταία πέντε χρόνια μειώθηκε η φορολογία στα μερίσματα δραματικά. Μειώθηκε συνολικά η φορολογία στις επιχειρήσεις. Αυξήθηκαν οι επενδύσεις; Όχι».

Είδατε; Ακόμα και το προφανές να ακούσεις από τα χείλη ενός υπουργού, στα αυτιά σου ηχεί ως… εντυπωσιακή αποκάλυψη. Τόσο ξεσυνηθίσαμε να ακούμε αλήθειες από τους ανθρώπους της εξουσίας! Έστω και αλήθειες των οποίων η παραδοχή παραμένει φιλολογική, υπό την έννοια ότι δεν οδηγεί σε αλλαγές ρότας.

Έλα, όμως, που η φοροαπαλλαγές δεν είναι υπόθεση των τελευταίων πέντε ετών: σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, από το 1993 μέχρι το 2009 οι δραστικότερες μειώσεις φορολογικών συντελεστών στην Ευρώπη έγιναν στις χώρες του Νότου, τις οποίες οι Βόρειοι αποκαλούν χλευαστικά “PIGS”, δηλαδή «γουρούνια»- το λογοπαίγνιο προκύπτει από τα αρχιγράμματα Πορτογαλίας, Ιταλίας, Ελλάδας, Ισπανίας. Σε εμάς μειώθηκαν κατά 30%, στην Πορτογαλία κατά 33%. Σε μία μόνο χώρα του ευρωπαϊκού Βορρά μειώθηκαν δραστικότερα (σε απίστευτο βαθμό) οι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις. Στην Ιρλανδία κατά 68.8%!

Ναι, η Ιρλανδία, της οποίας το οικονομικό μοντέλο εκθείαζαν οι απανταχού μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού- για τον φορολογικό της παράδεισο, τον συρρικνωμένο δημόσιο τομέα, τις διαδοχικές συμπιέσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Για όλα αυτά, δηλαδή, που προβάλλονται σήμερα ως δρόμος εξόδου (!) από την κρίση. Λέτε να είναι τυχαίο το γεγονός ότι η χώρα αυτή βρέθηκε πρώτη στο χείλος του γκρεμού μολονότι δεν τέθηκε στο στόχαστρο των κερδοσκόπων; Τον Δεκέμβριο του 2009 το συνολικό εξωτερικό χρέος (δηλαδή του κρατικού και ιδιωτικού τομέα) έφθανε στο 159% του ΑΕΠ στην Ελλάδα, στο 158% στην Ισπανία, στο 217% στην Πορτογαλία. Στην Ιρλανδία, όμως, έφθανε στο ασύλληπτο… 966%.

Αν, όμως, τη 10η Μαΐου ο υπουργός Παπακωνσταντίνου παραδέχθηκε πως η έως τώρα φοροαπαλλαγές πήγαν στο βρόντο, μία ημέρα νωρίτερα, στις Βρυξέλλες, επιβεβαιώθηκε ότι τσάμπα (μας) πήρε τα μέτρα η κυβέρνηση του George- αν βεβαίως δεχθεί κανείς, απύθμενα καλοπροαίρετος, πως αυτά όντως αποσκοπούσαν στην επίλυση του δανειακού προβλήματος. Την Κυριακή 9 Μαΐου τα μεγαλύτερα καρφιά (ευρωπαϊκής, μάλιστα κατασκευής) μπήκαν στο φέρετρο του ανόητου δόγματος πως τα κυβερνητικά πετσοκόμματα σε μισθούς και συντάξεις, όπως και η προσφυγή στο ΔΝΤ, ήταν- δήθεν- «μονόδρομος για να πάρει η χώρα τη βαθιά δανειακή ανάσα που χρειαζόταν».

Τι ακριβώς συνέβη την Κυριακή εκείνη, στην εσπευσμένη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης που έγινε για να αντιμετωπισθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις σε βάρος κρατών; Απλούστατα, οι υπουργοί – επί της ουσίας οι ηγέτες των κρατών- και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έλαβαν τις αποφάσεις που έως τότε θεωρούσε ( ανέφικτες ο George, προτιμώντας το… ΔΝΤ. Αποφάσεις για απλές κινήσεις, τις οποίες θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κάνει η ελληνική κυβέρνηση νωρίτερα- δηλαδή τότε που μόνον εμάς είχαν ζορίσει τα κανιβαλικά λαμόγια των αγορών.

Τις εναλλακτικές λύσεις, τις οποίες πρότειναν νουνεχείς και σοβαροί αναλυτές, τις «αντέγραψα» και τις ανέφερα σε ένα άρθρο της «SportDay» της 28ης Απριλίου: «Θα μπορούσε η κυβέρνηση (…) να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δανεικά με επιτόκιο 1%, με το οποίο η ΕΚΤ δίνει χρήμα στις εμπορικές τράπεζες της Ευρωζώνης. Η πρακτική αυτή δεν συνηθίζεται, αλλά ούτε αποκλείεται κιόλας βάσει κανονισμών. Ο George δεν θα έχανε τίποτε αν το ζητούσε. (…) Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση; Αντί να στηρίζεται σε κωμικοτραγικά τηλεοπτικά σποτάκια και σε θλιβερές λαϊκίστικες εικόνες παιδιών που σπάνε κουμπαράδες να εκδώσει για το εγχώριο αποταμιευτικό κοινό έντοκα γραμμάτια και ομόλογα. Με επιτόκια 3%-4%».Ε, ακριβώς αυτά αποφάσισε η συνάντηση των Βρυξελλών έπειτα από 12 ημέρες! Η ΕΚΤ να αγοράζει ομόλογα απευθείας από τις χώρες της Ευρωζώνης. Η ίδια η ΕΚΤ συνιστά στις χώρες, όποτε το κρίνουν σκόπιμο, να εκδίδουν λαϊκά ομόλογα. Είναι κομμάτι δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο Τρισέ τρελάθηκε και βάλθηκε να καταστρέψει το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κι όμως, νωρίτερα η ανεκδιήγητοι «κυβερνητικοί κύκλοι» αυτή την κινδυνολογική αρλούμπα διοχέτευαν δεξιά και αριστερά ως απάντηση στο ερώτημα γιατί δεν εκδίδονται, εδώ, γραμμάτια και ομόλογα με επιτόκιο ελκυστικό για τους καταθέτες: ότι θα… κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα!

Ω, ναι, θα κατέρρεαν οι τράπεζες αν κατευθύνονταν σε κρατικά ομόλογα 10 ή 20 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 250 δισ. που είναι κατατεθειμένα σε αυτές! Να υποθέσουμε ότι είναι καλύτερα τώρα, που εξαιτίας του παρατεταμένου πανικού τα διπλάσια (τουλάχιστον) ποσά έχουν ήδη κάνει φτερά για το εξωτερικό- με τις εκροές να συνεχίζονται; Αποδεικνύεται ότι ο George δεν ενεργούσε καν σαν τραπεζίτης. Ενεργούσε με το μυαλό ενός απελπιστικά κοντόφθαλμου τραπεζίτη.

Κατά τ’ άλλα, «τα μέτρα ήταν αναγκαία, διότι δεν υπήρχαν άλλες λύσεις»… Ω, ναι, ακόμα το λένε- από το πρωί μέχρι το βράδυ- τα περισσότερα ΜΜΕ. Αυτά που… αρνήθηκαν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς σήμαιναν οι αποφάσεις των κρατών της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ.

Από την 9η Μαΐου μέχρι σήμερα για τα περισσότερα εγχώρια Media ο «μήνας έχει εννιά» μονίμως: είκοσι μέρες πέρασαν και ακόμα καμώνονται ότι δεν πήραν χαμπάρι. Τούτο το «κοκοκό» διαρκείας συνοδεύει την- κατά τ’ άλλα ακατάσχετη- φλυαρία και τον «βομβαρδισμό» του κόσμου με αστείες «ερμηνείες» τον αιτιών της κρίσης με αφόρητα κλισέ, με πολλές μισές αλήθειες και ακόμα περισσότερα ολόκληρα ψέματα. Ας το πούμε καθαρά: το σινάφι μας θα έπρεπε να ντρέπεται γι’ αυτό το κατάντημα!


διονυσης ελευθερατος σπορντει

[Cpt. Haddock]

Κείμενο του Δημοσθένη Κούρτοβικ
(παλιού μου δασκάλου...)

Απενοχοποιηθείτε μέχρι τελικής (εκ) πτώσεως!
Γράφει ο Δημοσθένης Κούρτοβικ

Διαβάζοντας τον τελευταίο καιρό στον Τύπο, κυρίως τον ξένο, οικονομικά ρεπορτάζ και παλεύοντας κάθε τόσο με τη σχετική αδαημοσύνη μου σ΄ αυτό το πεδίο, έμαθα μεταξύ άλλων το εξής: οι λεγόμενοι κερδοσκόποι, που δεν είναι μόνο περιώνυμοι αλιτήριοι τύπου Σόρος ή Πώλσον ούτε μόνο τα hedge funds αλλά και κανονικότατες τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, συνταξιοδοτικά ταμεία, βασίζουν τους υπολογισμούς τους σε πολύ περισσότερα δεδομένα απ΄ ό, τι το χρέος και τα ελλείμματα μιας χώρας. Τροφοδοτούν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους με πλήθος στοιχεία για το εμπορικό ισοζύγιο, τη δομή της οικονομίας, τον χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης, το δημογραφικό προφίλ, τη διάρθρωση του εργατικού δυναμικού, τη γεωπολιτική ισχύ της χώρας, το πολιτικό σύστημά της κι ένα σωρό άλλα, που δεν τα βάζει ο νους μας. Η επεξεργασία όλων αυτών καταλήγει σε δείκτες που τους λένε ποιες χώρες είναι πιο ευάλωτες μεσο-μακροπρόθεσμα , ώστε να τους συμφέρει να στοιχηματίσουν στη χρεοκοπία αυτών των χωρών ή απλώς να μην επενδύουν στα ομόλογά τους. Αυτό σημαίνει ότι οι αναλύσεις που εμφανίζουν την Ελλάδα ως μία από τις πολλές εστίες κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και τίποτα περισσότερο παραγνωρίζουν καίριες ελληνικές ιδιαιτερότητες, οι οποίες κάνουν τη δική μας θέση πολύ πιο δυσοίωνη σε σύγκριση με άλλες χώρες που έχουν υψηλό χρέος και έλλειμμα. Πέρσι νομίζαμε πως η Ελλάδα δοκιμάστηκε από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση πολύ λιγότερο από άλλα κράτη επειδή είχε πιο αδύναμη και καθυστερημένη οικονομία. Τώρα βλέπουμε ότι δοκιμάζεται πολύ περισσότερο ακριβώς επειδή έχει τέτοια οικονομία. Αλλά τι είναι η οικονομία; Δεν είναι τάχα η συνισταμένη των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών δυνάμεων που δρουν σε μια χώρα;

΄Οσοι από εμάς έχουμε ζήσει έστω για λίγο σε ξένες χώρες, ακόμα και από αυτές που απειλούνται ή και πλήττονται ήδη από την κρίση, μπορούμε ίσως να εκτιμήσουμε καλύτερα πόσο αντιπαραγωγική ήταν όχι μόνον η οικονομία μας αλλά ολόκληρη η κουλτούρα μας των τελευταίων δεκαετιών. Η Φινλανδία για παράδειγμα, που συμβαίνει να γνωρίζω καλά, έπαθε αληθινό οικονομικό σοκ μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής ΄Ενωσης, που απορροφούσε το ένα πέμπτο των εξαγωγών της (ήταν σαν να έχανε ξαφνικά η Ελλάδα όλο τον τουρισμό της).

Μπορούσες όμως να προβλέψεις ότι θ΄ ανέκαμπτε γρήγορα και θα έφτανε εκεί όπου βρίσκεται σήμερα, αν ήξερες πόσο θαυμαστό εκπαιδευτικό σύστημα, πόσο δημιουργικό ερευνητικό τομέα, πόσο υγιή και δραστήρια επιχειρηματική τάξη, πόσο αποτελεσματικό κράτος και πόσο φίλεργο λαό είχε.

Εμείς εδώ απαξιώσαμε- για πρώτη φορά στην Ιστορία μας!- την εργασία, την επιχειρηματικότητα, τη δημιουργικότητα και αποθεώσαμε τον παρασιτισμό και τη ραστώνη. Ο μόχθος και η κοινωνική προσφορά έπαψαν να είναι σημεία τιμητικού αυτοπροσδιορισμού των εργαζομένων και τη θέση τους πήρε η σχόλη. Πριν από δέκα- είκοσι χρόνια κυκλοφορούσε συνδικαλιστική εφημερίδα που λεγόταν «Το ρεπό» και σήμερα υπάρχει στο διαδίκτυο μπλογκ εμποροϋπαλλήλων με το ίδιο όνομα. Είναι τέτοια η σημειολογία αυτού του τίτλου που θα νόμιζε κανείς πως τον υπέβαλε στους συνδικαλιστές ένας πανούργος εχθρός τους για να τους εκθέσει.

Καταναλώναμε όλο και περισσότερα πράγματα που δεν παρήγαμε- και το χειρότερο: τα καταναλώναμε άσχετα με την όποια χρηστική αξία τους (για να μη μιλήσουμε για την αισθητική αξία τους), απλώς σαν μπιχλιμπίδια, σαν μέσα επίδειξης και τόνωσης ενός αδηφάγου, τερατοειδούς εγώ. Την ίδια εποχή που το περιοδικό Κλικ γινόταν πρωταπόστολος της λάιφ στάιλ μαγκιάς και «πώρωσης», η χαρισματική Μαλβίνα Κάραλη μάς φώναζε από τη μικρή οθόνη «απενοχοποιηθείτε!». Από τι ν΄ απενοχοποιηθούμε; Τόσο πολλές ενοχές κουβαλούσαμε από την Ελλάδα της στέρησης, της σκληρής δουλειάς, της ολιγάρκειας και των κάποιων ηθικών φραγμών; Μα ναι! Αυτούς ακριβώς τους φραγμούς μάς καλούσε να γκρεμίσουμε η Μαλβίνα, για να δοθούμε ψυχή τε και σώματι σε μια πιο ραφινάτη εκδοχή του επιθετικού ευδαιμονισμού που προωθούσε το Κλικ, δανεική και αυτή όπως το άλλο μότο της Μαλβίνας, εκείνο το «δεν θέλω αλήθεια, μαγεία θέλω». Αλλά έρχεται κάποια στιγμή που η αλήθεια παίρνει εκδίκηση από τη μαγεία.

Είναι άδικες οι εισοδηματικές περικοπές που επέβαλε το ΔΝΤ; Ούτε συζήτηση, το ομολογούν άλλωστε όχι μόνον οι διεκπεραιωτές αλλά και οι εμπνευστές τους. Είναι αμφίβολη η αποτελεσματικότητά τους; Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε. Είναι αλήθεια ότι το ΔΝΤ δεν ενδιαφέρεται τόσο να σώσει την Ελλάδα όσο τις τράπεζες, που είναι πλημμυρισμένες μ΄ ελληνικά κρατικά ομόλογα; Αλήθεια είναι. Γι΄ αυτό πήρα μέρος κι εγώ στην πελώρια διαδήλωση της 5ης Μαΐου. Αναρωτιέμαι όμως: αν αναστέλλονταν αμέσως όλα, μα όλα τα μέτρα της κυβέρνησης, οι (δίκαια) οργισμένοι διαδηλωτές θα εξακολουθούσαν άραγε να διεκδικούν το ίδιο επιτακτικά την αλλαγή της ρότας που μας οδήγησε εδώ, θ΄ άρχιζαν άραγε να ξηλώνουν οι ίδιοι την κουλτούρα της σπατάλης, των παράλογων προνομίων και της λούφας, μαζί με το πολιτικό σύστημα που την καλλιεργεί, ή θα γύριζαν στα σπίτια τους ευχαριστημένοι, εφησυχασμένοι, βέβαιοι ότι μπορούμε να συνεχίσουμε όπως ώς τώρα; Φοβάμαι πως η απάντηση είναι απογοητευτική. Την υποδεικνύουν τα συνθήματα που δεν ακούστηκαν.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Για καμία άλλη δέσμη μέτρων δεν γίνεται τόση φασαρία όσο γι΄ αυτή που αφορά το Ασφαλιστικό, κι ας υπάρχουν άλλες πολύ πιο επαχθείς και άδικες. Η γυναίκα μου είναι από τη χώρα που θεωρούμε πρότυπο, τη Δανία, και απορεί. Σχεδόν όλες οι καινούργιες ρυθμίσεις ισχύουν στην πατρίδα της εδώ και δεκαετίες και θεωρούνται αυτονόητες.

Δεν είναι άραγε χαρακτηριστικό ότι ο περισσότερος θόρυβος γίνεται για κάτι που θίγει την πρόωρη και καλοπληρωμένη απόσυρση από την εργασία; Δεν δείχνει μήπως αυτό ότι η νοοτροπία που βάφτισε «Ρεπό» το όργανο έκφρασης των συνδικαλιστών ζει και βασιλεύει ακόμα στην κοινωνία μας;

Θα μπορούσαμε άραγε να κάνουμε με δική μας πρωτοβουλία τις ριζικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση που μας επιβάλλει το ΔΝΤ, χωρίς να πάρουμε τα άλλα, τα «άκρως επώδυνα» μέτρα του κ. Στρως-Καν; Αν μπορούσαμε, δηλαδή αν θέλαμε, θα το είχαμε κάνει προ πολλού και δεν θα είχαμε φτάσει εκεί που φτάσαμε. Ανέκαθεν η Ελλάδα προχωρούσε σε βαθιές τομές μόνον έπειτα από καταστροφές και σπρωγμένη από εξωγενείς πιέσεις. Χρειάστηκε η ταπεινωτική ήττα του 1897 για να εκσυγχρονιστούν το κράτος και ο στρατός. Χρειάστηκε η τραγωδία της Μικρασίας και των 1,5 εκατομμύριο προσφύγων για να σαρωθεί ο τσιφλικαδισμός. Χρειάστηκε η χούντα για ν΄ απαλλαγούμε από το καρκίνωμα της μοναρχίας. Χρειάστηκαν το αιματοκύλισμα και η διχοτόμηση της Κύπρου για ν΄ απαλλαγούμε από τη γάγγραινα της χούντας. Χρειάστηκαν οι εντολές της ΔΟΕ και η δημοσιονομική θεομηνία των Ολυμπιακών Αγώνων για ν΄ αποκτήσει η Αθήνα επιτέλους μετρό και σύγχρονο αεροδρόμιο, για την αναγκαιότητα των οποίων οι πολιτικοί μας έριζαν ατελεύτητα δεκαετίες ολόκληρες.

Ετσι γίνεται, όταν ένα σύστημα δεν θέλει να ζυμώσει και γι΄ αυτό κοσκινίζει συνεχώς, ώσπου να σκουληκιάσει το αλεύρι.

Η κρίση μας δεν είναι οικονομική, ούτε καν πολιτική κατά βάθος, αλλά πολιτισμική. Αυτό ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, για τις περισσότερες κοινωνίες του σύγχρονου καπιταλισμού. Αλλά εμείς, που δεν γνωρίσαμε ποτέ έναν σοβαρό, παραγωγικό καπιταλισμό, καλούμαστε τώρα να πολεμήσουμε το φοβερό υβρίδιο που γέννησε η διασταύρωση του ύστερου, αντιπαραγωγικού καπιταλισμού των διεθνών χρηματιστηρίων με τη δική μας παρασιτική, ψευτοκαπιταλιστική, ψευτοαστική κουλτούρα.

Η συγχωρεμένη η Μαλβίνα θα είχε σήμερα πραγματικό λόγο να μιλάει για απενοχοποίηση. Γιατί οι ενοχές υπάρχουν πλέον. Αλλά η υπέρβασή τους προϋποθέτει αναγνώριση και σύντονη προσπάθεια επανόρθωσης, όχι καθησυχαστικές γητειές και νανουρίσματα στην κούνια της «μαγείας».

[DrBig]

μια ενδιαφερουσα αναλυση:
http://www.counterpunch.org/hudson05112010.html

[iosif]

με καθε ειλικρινεια εω βαρεθει τους διαφορους κουρτοβικ, δελλαστικ και λοιπους οι οποιοι βλεπουν παντα το αρνητικο σε καθε διαμαρτυρια

δεν ακουσε τιποτα για την πριν 3 χρονια 2μηνη απεργια των δασκαλων με βασικο αιτημα -εκτος των μισθολογικων που ετσι και αλλιως δεν πηρανε- την αυξηση κονδυλιων για την παιδεια και την ερευνα? τις απεργιες των γιατρων με αιτημα την στελεχωση νοσοκομειων-γεμτα απο αδουλευτα μηχανηματα-με προσωπικο? τις καταγγελιες των συνδικαλιστων της πασκ(!) στα υπουργεια οικονομικων-εργασιας-αναπτυξης?
και σορυ κιολας δηλαδη αλλα ναι παναθρωπινο αιτημα ειναι να δουλευουμε λιγοτερο, που ειναι το περιεργο δηλαδη?


γραφει!
"Αναρωτιέμαι όμως: αν αναστέλλονταν αμέσως όλα, μα όλα τα μέτρα της κυβέρνησης, οι (δίκαια) οργισμένοι διαδηλωτές θα εξακολουθούσαν άραγε να διεκδικούν το ίδιο επιτακτικά την αλλαγή της ρότας που μας οδήγησε εδώ, θ΄ άρχιζαν άραγε να ξηλώνουν οι ίδιοι την κουλτούρα της σπατάλης, των παράλογων προνομίων και της λούφας, μαζί με το πολιτικό σύστημα που την καλλιεργεί, ή θα γύριζαν στα σπίτια τους ευχαριστημένοι, εφησυχασμένοι, βέβαιοι ότι μπορούμε να συνεχίσουμε όπως ώς τώρα; Φοβάμαι πως η απάντηση είναι απογοητευτική. Την υποδεικνύουν τα συνθήματα που δεν ακούστηκαν. "

φοβαμαι πως διαφωνω μαζι του. ο κοσμος επιστρεφει στα βασικα καιρο τωρα. στην απολαυση της προσφορας και της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ εργασιας. απο την αλλη πρωτα πας να διαφυλαξεις τα κεκτημενα και μετα να τροποποιησεις τα αναγκαια.

[iosif]

επισης
"που δεν γνωρίσαμε ποτέ έναν σοβαρό, παραγωγικό καπιταλισμό,"

ο καπιταλισμος ειναι παντα σοβαρος και προσαρμοζεται στις συνθηκες. ο μονος στοχος του ειναι το κερδος, απλα. εαν μπορει να τον πετυχει με φουσκες καλως, εαν πρεπει να κανει παραγωγικες επενδυσεις παλι καλως, κανει οτι πρεπει. στην σκανδιναβια πληροφοριακα υπαρχουν και λειτουργουν απιστευτα δυνατες συνδικαλιστικες ενωσεις που καταρχην αυτοκαθαριστηγκαν απο τους κομματικους και κατα δευτερον υπαρχει μια μεγαλη παραδοση αγωνων απο τις αρχες του 20ου αιωνα. δεν ειναι απλα καλοι ανθρωποι οι εκει εργοδοτες.

[iosif]

και υμφωνω απολυτως με τα οσα γραφει για κλικ , μαλβινα

ο κωστοπουλος, ο μικρουτσικος και κανα δυο ακομα ειναι σημειολογικα ολη η εποχη που περασε (επιτελους). κατεστρεψαν μια γενια.

[LsKostas]

Αρχικά δημιουργήθηκε από iosif
και υμφωνω απολυτως με τα οσα γραφει για κλικ , μαλβινα

ο κωστοπουλος, ο μικρουτσικος και κανα δυο ακομα ειναι σημειολογικα ολη η εποχη που περασε (επιτελους). κατεστρεψαν μια γενια.

+ πολλα

Απλα αυτη η γενια που ανατραφηκε πολυ λαθος...ξυπνησε ξαφνικα μεσα στην ανεχεια και μεγαλωσε -ωριμασε αποτομα.

Για αυτο ειναι συνεχως τσαντισμενη-και καλα κανει για μενα

[super_toto]

Αρχικά δημιουργήθηκε από iosif
με καθε ειλικρινεια εω βαρεθει τους διαφορους κουρτοβικ, δελλαστικ

άμα το όνομά σου τελειώνει σε ικ , γ@μισέ τα ...

[Εχετλαίος]

Αρχικά δημιουργήθηκε από iosif
και υμφωνω απολυτως με τα οσα γραφει για κλικ , μαλβινα

ο κωστοπουλος, ο μικρουτσικος και κανα δυο ακομα ειναι σημειολογικα ολη η εποχη που περασε (επιτελους). κατεστρεψαν μια γενια.

+όλα

[super_toto]

Αρχικά δημιουργήθηκε από iosif
και υμφωνω απολυτως με τα οσα γραφει για κλικ , μαλβινα

ο κωστοπουλος, ο μικρουτσικος και κανα δυο ακομα ειναι σημειολογικα ολη η εποχη που περασε (επιτελους). κατεστρεψαν μια γενια.

Πέρασε η εποχή του κωστόπουλου και του μικρούτσικου και ήρθε η εποχή της Τατιάνας και της Τζούλιας.
Σωθήκαμε.

[Cpt. Haddock]

Λαοθάλασσα!


Εντυπωσιακή ήταν η συμμετοχή των φίλων του Ηρακλή στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας που ολοκληρώθηκε! Περισσότεροι από 10.000 Ηρακλειδείς πραγματοποίησαν πορεία στη Θεσσαλονίκη, οργισμένοι για την απόφαση να απορριφθεί η αδειοδότηση!

http://www.sport-fm.gr/article/276233

[notakos600]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
http://www.sport-fm.gr/article/276233

Να υποθέσω πως αυτή η λαοθάλασσα έχει λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματά της και την ανησυχεί πλέον μόνο η ομάδα της;

[WebD]

Όχι λαοθάλασσα... αλλά σκατοθάλασσα!!! Όταν ο λαός μπερδεύει την @ουτσα με την βούρτσα αυτές είναι οι συνέπειες!!!!

Σε λίγο δεν θα έχουμε να φάμε κι αυτοί βγαίνουν και φωνάζουν για τα λεφτά των ποδοσφαιρικών Α.Ε.

Ελπίζω να μείνουν σύντομα άνεργοι όλοι αυτοί της φώτο μήπως και συνέλθουν σχετικά γρήγορα....