Ουτε αυτο ειναι σιγουρο καθως δεν παιζουμε μονοι μας, παιζουν και τα αλλα παιδακια...Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
Εν τάχει.
Η μόνη ωφέλεια θα ειναι η ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών μια και τα ελληνικά προϊόντα θα ειναι πιο φτηνα, οπως επισης η Ελλαδα θα ειναι φτηνη χωρα για τους τουρίστες.
και υπαρχει μεγαλος κινδυνος να βρεθουμε με δραχμη εχοντας χασει το ανταγωνιστικο πλεονεκτημα για το οποιο βγηκαμε απο την ευρωζωνη...
Μεταφραση δικη μου...
Η καγκελάριος Μέρκελ είπε σήμερα ότι εάν η Ελλάδα ήταν να φύγει από την ευρωζώνη, τοτε και άλλοι θα ακολουθήσουν σύντομα . Αυτό ειναι ο πυρήνας του προβλήματος, και φαίνεται να αγνοείται από επιθετικους σχολιαστές και πολιτικους, οι οποίοι φαίνεται να κερδίζουν έδαφος στην Ελλάδα. Όπως ο Willem Buiter επισημαίνει, υπάρχουν σχολιαστές (πανευρωπαικα) που πιστεύουν ότι μια τέτοια έξοδος θα είναι θετικη όχι μόνο για τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωζώνης, αλλά και για την Ελλάδα.
Η ιστορία είναι μια απλή εφαρμογή μιας beggar-thy-neighbor πολιτικής: Η Ελλάδα φεύγει από το ευρώ, επιστρέφει με τη νέα δραχμή και τραβάει τον εαυτό της έξω από το χάος με ανταγωνιστικές υποτιμήσεις. Αυτό που οι διαφοροι σχολιαστές φαίνεται να ξεχνούν, είναι ότι αυτό είναι ένα παιχνιδι με πολλους γυρους. Και σε επαναλαμβανομενα παιχνίδια ο "οφθαλμός αντί οφθαλμού" είναι ο νικητής.
Μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι σχεδον βέβαιη, οπότε ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι το ελληνικό χρέος μειώνεται σε «ανεκτά επίπεδα». Το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνει η Ελλαδα το άλλο πρωί ? Και υπάρχουν τρεις σημαντικές εναλλακτικές λύσεις:
(1) Μενει στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, ή
(2) Επιστροφή στη δραχμή και έξοδος απο ΕΕ, ή
(3) Επιστροφή στη δραχμή με παραμονη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από αυτές τις τρεις επιλογές πιστεύω ότι μόνο η (1) και η (2) προσφέρουν κάποια αίσθηση μακροχρόνιας ισορροπίας. Οι παίκτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό που προσφέρουν την (3) ως βιώσιμη εναλλακτική λύση παραβλέπουν τη δυνατότητα επιβολής αντιποίνων από τα υπάρχοντα μέλη της Ευρωζώνης, η οποία θα οδηγήσει τελικά σε μια διαλυση του Ευρώ. Εδώ προσπαθώ να ρίξω μια ματιά στις τρεις επιλογές, και να βγαλω καποια λογικά συμπεράσματα.
Στο (1) με την εσωτερική υποτίμηση να συνεχίζεται, η Ελλάδα βρίσκει τον εαυτό της σε μια νέα ισορροπία, όπου όλοι οι Έλληνες είναι πολύ φτωχοι, αλλά πιο ανταγωνιστικοι (το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχει μειωθεί σε πιο βιώσιμα επίπεδα). Καθ 'οδόν προς αυτή την ισορροπία, οι τιμές των κατοικιών έχουν καταρρεύσει και η ανεργία είναι σταθερά υψηλή. Υπήρξε μια μαζικη απομοχλευση και οι ελληνικές τράπεζες κρατικοποιήθηκαν με τους μετόχους να εξαφανιζονται. Κατά τη διάρκεια αυτής της μετάβασης Ελλάδα χρηματοδοτεί τα ελλείμματα της μέσα από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Υπάρχει ο κίνδυνος ότι σε κάποιο σημείο οι Έλληνες να δηλώνουν ότι έχουν βαρεθεί, και να αποφασίσουν να πάρουν το ρίσκο με τις άλλες δύο επιλογές (2) και (3). Αυτό εξαρτάται από την ταχύτητα της σύγκλισης, καθώς και για το αν ένας Έλληνας πολιτικός είναι σε θέση να πουλησει αυτές τις επιλογές ως βιώσιμες. Μια «κόπωση λιτότητας» είναι σαφώς ορατη ήδη στην Ελλάδα, και μια «κόπωση διάσωσης" είναι ορατή μεταξύ των πιστωτριών χωρών.
Στο (2) η Ελλάδα προσπαθεί να επωφεληθει από τις χαμηλότερες τιμές συναλλάγματος. Φευγει από την ΕΕ, και επιστρέφει στη δραχμή. Για την προστασία ενάντια στην διαφυγη κεφάλαιων μαζικά, ενας ελέγχος του κεφαλαίου πρέπει να επιβληθεί. Το νέο νόμισμα είναι αυτόματα υποτιμήμενο, και η Ελλάδα βρίσκεται έξω από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της, η Ελλάδα πρεπει να βασίζεται σε εσωτερικο δανεισμο . Συνεπώς, πρέπει κανείς να αναμένει ο πληθωρισμός να είναι ανεξέλεγκτος, και οι πραγματικοι μισθοι θα μειωθουν γρήγορα.
Οι χαμηλότερες τιμές συναλλάγματος θα δώσουν ώθηση στην οικονομία; Αυτό εξαρτάται από την ανταπόκριση των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι περισσότεροι στην περιφέρεια και κάποιες μη-περιφερειαριακες χώρες είναι άμεσοι ανταγωνιστές για τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες. Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία έρχονται στο μυαλό ως χώρες που ανταγωνίζονται για το γεωργικο και τουριστικο Ευρώ. Μια έξοδος της Ελλάδας από την ΕΕ και τις επακόλουθες ανταγωνιστικές υποτιμήσεις θα προκαλέσει άμεσες απώλειες, και κάποιες από αυτες θα δηλώνουν ότι είναι είτε (i) με τους δασμούς και άλλους περιορισμούς που θα έχουν θεσπιστεί για τις εισαγωγές από την Ελλάδα, (ii) τα προϊόντα τους να υποστηρίζονται για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί, ή (iii) έξοδο από τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν το κοινό νόμισμα (και η ισορροπία ) πρόκειται να διατηρηθεί, τότε ο συνδυασμός των (i) και (ii) θα υλοποιηθεί (iii) η το Ευρώ θα διαλύσει. Παρ 'όλα αυτά,σε αυτό το δεύτερο γύρο διάλυσης στο (iii) θα μπορούν να διεξάγονται συναλλαγες από τα υπόλοιπα έθνη σε ομαλή λειτουργία (χωρίς να εξέρχονται από την ΕΕ)? Ως εκ τούτου η Ελλάδα θα έχει μείνει σε πολύ χειρότερη κατάσταση, χωρις το πλεονέκτημα του ανταγωνιστικου νομισματος και χωρίς πρόσβαση στις ελευθερες ευρωπαϊκές αγορές.
Δεν μπορεί να διατηρηθεί ισορροπία στο (3), δεδομένου ότι θα εκφυλιστεί σε σενάριο (2) εάν η Ελλάδα προτείνει την έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά παραμεινει εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπάρχουν νομικοί λόγοι που αξίωνουν ότι εάν μια χώρα μέλος επιθυμεί να αποχωρήσει από την νομισματική ένωση, αυτή θα πρέπει επίσης να αποχωρήσει από την ΕΕ επισης. Προφανώς αυτά τα προβλήματα μπορούν να παρακαμφθούν αν τα λοιπά μέλη της ΕΕ δεχθουν την Ελλάδα να παραμείνουν στην ΕΕ έχοντας εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας το τέχνασμα της εξόδου και στιγμιαία επανεισόδου. Αλλά τέτοια κόλπα απαιτούν καθολική συναίνεση, και υποστηρίζω ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Οι ανταγωνίστριες χώρες δεν θα συμφωνήσουν να δώσουν στην Ελλάδα όλα τα οφέλη των ευέλικτων συναλλαγματικών ισοτιμιών και το ελεύθερο εμπόριο, ενώ θα είναι κολλημένοι με ένα υπερτιμημένο (στο βαθμό που τις αφορά) Ευρώ. Αν μια τέτοια στρατηγική γίνει επιλογή, τότε και αυτοί θα επιλέξουν ένα νέο νόμισμα και τη διαλυση του ευρώ. Να θυμάστε, όταν εισήχθη το ευρώ όλα αυτά τα ανταγωνιστικά έθνη μπηκαν ταυτόχρονα, προκειμένου να διατηρηθεί κάποιο στοιχείο του status quo. Για τους λόγους αυτούς θεωρώ ότι η επιλογή (3) είναι μη λειτουργικη, και θα πρέπει να τεθεί εκτος συζητησης.
Αν έπρεπε να επιλέξει καποιος από τις παραπάνω τρεις επιλογές, τότε η (1) μοιάζει πιο ασφαλης . Δεν θα πάρουν το ρίσκο (οι Ελληνες) και να κινδυνεύουν να αποκλειστούν από μια ευρωπαϊκή ζώνη ελευθέρων συναλλαγών, χωρίς απτά οφέλη. Ο κύριος κίνδυνος σε (1) είναι ότι η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει πάρα πολύ καιρό, και οι Έλληνες θα μπορούσαν να τα παρατησουν πριν η υποτίμηση να είναι πλήρης. Θα μπορούσαν να υπάρχουν παραλλαγές που ενδεχομένως να επιταχυνουν την διαδικασία προσαρμογής, για παράδειγμα, να εισάγει ενα οιονεί νόμισμα που θα χρησιμοποιηθει παράλληλα με το ευρώ για εσωτερικούς σκοπούς.
Αλλά το κύριο πρόβλημα που έχει είναι ότι οι Έλληνες, σε αντίθεση με την ιρλανδική, δεν έχουν κάνει «δικό τους» το πρόβλημα. Είναι ακόμα καχύποπτοι με μια παγκόσμια συνωμοσία, ένα τέχνασμα για να τους στερήσει των περιουσιακών τους στοιχείων. Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μια ανώδυνη διέξοδος υπάρχει, αλλά δεν παρουσιάζονται με αυτό. Και γι 'αυτό ανησυχώ ότι κάποια στιγμή ένας λαϊκίστης πολιτικός θα πουλήσει την επιλογή (2) και οι Έλληνες θα πουν «γιατί να μην προσπαθήσουμε ;».
http://visnumerorum.wordpress.com/20...ll-be-trouble/