GR2SCO - 2011 - Highlights Of The Highlands

[liberec]

Μετά το MUST είναι φυσικά το Cavern Club. Ναι, το όνομα από μόνο του υποδηλώνει το χαρακτήρα του κλαμπ, αλλά εδώ για πρώτη φορά πραγματικά συνειδητοποίησα, γιατί η underground μουσική έχει αυτό το όνομα. Γιατί απλά, εδώ το underground εννοεί το τρίτο κάτω από την επιφάνεια όροφο, δηλαδή πραγματικά βαθιά υπόγειο. Κατεβαίναμε γυριστές φαρδιές σκάλες, στους τοίχους τούβλα και κατεβαίναμε και κατεβαίναμε. Τελικά, ανοίγει μπροστά μας ένα μεγάλο σύμπλεγμα από στοές, διαδρόμους, αίθουσες μικρότερες και μεγαλύτερες. Σε όλες κάτι γινόταν. Αλλού το μπαρ, αλλού έπαιζαν μουσική, αλλού προβολή video wall, παραδίπλα άλλο ένα Beatles Tribute συγκρότημα. Και σουβενίρ. Πήρα για τον γιο μου πένα κιθάρας. Ένα από τα συγκροτήματα ήταν ένα δύο από νεαρά αγόρια με κιθάρες στα χέρια, φυσαρμόνικες στερεωμένες στους λαιμούς και με τα πόδια οδηγούσαν μεγάλα τύμπανα. Τι κατάφερε αυτό το ντουέτο, ήταν απίθανο. Σε διπλανή αίθουσα έπαιζαν μουσική, που μου θύμιζε ήχο Oasis.

[liberec]

Βρήκαμε και μία μεγάλη, τώρα άδεια αίθουσα, σε μισοσκόταδο, όπου ήταν η κύρια αίθουσα, όπου τότε έπαιζαν τα Σκαθάρια. Στον τοίχο είχε πίσω από γυαλί και την κιθάρα του McCarthy όταν έπαιξε συμπτωματικά και με μεγάλα κέφια τότε, το 1999 όταν επισκέφτηκε το κλαμπ και από την ατμόσφαιρα προφανώς εμπνεύστηκε και έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ.

[liberec]

Ανεβήκαμε από τον υπόκοσμο στην επιφάνεια και σουλατσάραμε στα στενά του κέντρου, μέχρι να βρούμε ένα ικανοποιητικό παμπ, να καθίσουμε να φάμε. Εδώ, και πάλι, όπως σε όλη την Αγγλία, συνειδητοποιήσαμε, ότι μέσος όρος αντίληψης του μέσου Άγγλου είναι ... περίεργα χαμηλά και κυρίως περιορισμένης προσαρμογής. Για να μην παρεξηγηθούν οι αγγλολιγούριδες, θα πρέπει να το ορίσω ακριβώς. Θα έλεγα, ως πρώτη παρατήρηση, ότι ο μέσος άνθρωπος είναι έτοιμος για μέση απαίτηση και είναι πρόθυμος. Αλλά η οποιαδήποτε παραλλαγή τον αποδιοργανώνει άμεσα και τον ζαλίζει. Θα σας δώσω απλό παράδειγμα, πως παραγγέλνουμε φαγητό. Εμείς είμαστε τέσσερεις, άρα, λογικά πρέπει να αναμένουν τέσσερα, πιθανόν διαφορετικά πιάτα. Αυτό ήδη όμως γέμισε την RAM τους και ότι παραπάνω όχι μόνο δεν μπορούν να συγκρατήσουν, αλλά τους κόβεται και η μιλιά! CPU χτυπάει κόκκινο και τέρμα! Τις περισσότερες φορές το έγραψαν σε χαρτί, έτρεχαν να το πουν στην κουζίνα [άραγε άδειασαν την RAM στον δίσκο?] και επέστρεψαν στο τραπέζι, να πάρουν το υπόλοιπο της αγγελίας, π.χ. μπίρες. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορείς να κάνεις τροποποιήσεις, ακόμα και τις μικρές, μη μιλώ καν για τις εκτός καταλόγου. Το δοκιμάσαμε πολλάκις και πάντα βλέπαμε γκριμάτσες απογοήτευσης και τρόμου. Δεν μπορούν να σκεφτούν ούτε και τα απλά. Δεν υπάρχει δυνατότητα να πείτε [και να καταγράψουν τόσο τεράστιο αριθμό bits], στο πρώτο πιάτο κατά σειρά το θέλετε ψημένο medium, στο δεύτερο πιάτο παρακαλώ αντί προτεινόμενο ρύζι πατάτες και στα πιάτα 3. Και 4., που είναι ίδια, ας φέρουν σαλάτα πριν από το κύριο πιάτο. No Way! Απελπισμένα γυρίζουν το κεφάλι αριστερά και δεξιά, ξεφυσάνε και τελικά, το ζήσαμε..... ενώ το ξανά διευκρινίζουν επί χάρτου τρεις φορές, ότι η επιθυμία μας συμφωνεί με την καταγραφή τους.... [χώρια που επιστρέφει δύο τρεις φορές ξανά από την κουζίνα για σιγουριά], το τελικό αποτέλεσμα είναι διαφορετικό. Το κρέας είναι raw, αντί μπιφτέκι έρχεται ψάρι. Στις μπίρες τα καταφέρνουν καλύτερα. Το ίδιο αντιμετωπίζουμε στα ξενοδοχεία. Είμαστε δύο ζευγάρια. Δεν τολμάμε να πούμε στο τσεκ-ιν, ότι το ένα ζευγάρι έχει ήδη από ιντερνέτ, ενώ το άλλο όχι, ότι και στα δύο δωμάτια θα θέλαμε το τάδε upgrade, εάν υπάρχει δυνατότητα, να ξυπνήσουν το ένα δωμάτιο διαφορετική ώρα από το άλλο και ότι στο τέλος, κάποιο από τα ζευγάρια θα πληρώσει και για τα δύο με κάρτα. Τα χάνουν. Μη τους δυσκολεύετε, θα βγείτε χαμένοι, γιατί για να ξεκαθαρίσετε κατάσταση κατόπιν δεν έχουν την αντίστοιχη έλικα στον εγκέφαλο και θα μπλεχτείτε. Αργά, προοδευτικά, σταθερά. Λιτές διαταγές ΜΟΝΟ! Τα ίδια αντιμετωπίσαμε στο δρόμο, εάν περιπλέκαμε την ερώτηση πέραν του «πάμε καλά για Σκωτία?». Ποτέ δεν βγάλαμε άκρη, τι φταίει. Χαμηλότερο μέσο IQ? Στιλ ζωής πιο προγραμματισμένος σε σχέση με την στερεά Ευρώπη? Δεν ξέρουμε, αλλά όπως οι Έλληνες είναι άπιαστοι στον αυτοσχεδιασμό [ακόμα και εκεί που ΔΕΝ πρέπει, με τα γνωστά άσχημα αποτελέσματα], μας φαίνονται οι Έλληνες μυαλά-διαμάντια σε σχέση με τους Άγγλους. Και όπως μπορώ να κρίνω, οι Τσέχοι είναι πολύ πιο κοντά στους Έλληνες, παρά στους Άγγλους. Στην Ευρώπη δεν θα συναντήσετε, εκτός από εντελώς μεθυσμένο Ρώσο ή Γερμανό την στιγμή που ήδη πέφτει από καρέκλα μετά από πολλές βότκες ή μπίρες με το ίδιο «αγελαδίσιο βλέμμα», με το άδειο βλέμμα του ψαριού, που είναι εκτός τόπου του χρόνου.
Άρα, να παραγγέλνετε με φειδώ και υπογράφοντας πρώτα υπεύθυνη δήλωση, ότι σε περίπτωση αλλαγής πράττετε αναλαμβάνοντας οι ίδιοι το ρίσκο....

[liberec]

modern liverpool [riverside]

[liberec]

Από το παμπ πάμε στο ξενοδοχείο. Το πρωί, ακόμα πριν αφήσουμε πίσω μας το Liverpool, κάνουμε μία στροφή μέσα στα παλιά ναυπηγία και βολτάρουμε ξανά. Μερικές φωτογραφίες κάτω στην θάλασσα, όπου τα κτήρια [του κέντρου που φτάνει μέχρι κάτω στο επίπεδο θάλασσας] είναι επί το πλείστον μοντέρνα και με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, ενώ τα κτήρια του ιστορικού κέντρου φυσικά είναι πιο παλιά. Γενικά, το Liverpool μας άρεσε πάρα πολύ και σε σχέση με το Manchester, νομίζω ότι κάναμε την καλύτερη επιλογή. Φεύγοντας προς τον Βορρά περνάμε τελικά την γνήσια βιομηχανική περιοχή, παραποτάμια της πόλης στην βόρεια πλευρά.

[liberec]

πρωινό μάζεμα

[liberec]

Στο Βορρά! Στην Σκωτία!

[liberec]

Η φύση δίπλα στο δρόμο σταδιακά αλλάζει, όπως προχωράμε βόρια. Η στάση που θέλουμε να κάνουμε για ανεφοδιασμό αυτήν την φορά δεν θα είναι επί της εθνικής, αλλά επιλέγουμε να επισκεφτούμε μία πόλη, το Carlisle. Είναι μία μεσαία πόλη Αγγλίας, πολύ κοντά στην εθνική και θέλαμε να δούμε, τι αντιπροσωπεύει. Έχει ένα μικρό ιστορικό κέντρο και κυρίως μεγάλη, ενδιαφέρουσα πλατεία. Το shopping center μας είναι αδιάφορο, τέτοια βλέπεις παντού. Ο καφές στην πλατεία είναι επιβεβλημένος

[liberec]

παραμεθόριος????

[liberec]

Επισκέπτομαι και ένα μεγάλο κατάστημα self service φαρμακείο, όπου σε ατελείωτα ράφια έχει συμπληρώματα τροφής και βιταμίνες. Κάτι από αυτά κιόλας ψάχνω, αλλά εδώ με διευκολύνουν, γιατί εκτός της τιμής αναγράφεται σε κάθε είδος, σε κάθε συσκευασία και η τιμή ανά χάπι, δηλαδή εύκολα καταλαβαίνεις, εάν σε συμφέρει ή όχι η τάδε αγορά, ανάλογα με την προβλεπόμενη διάρκεια αγωγής. Ενδιαφέρον. Και σωστό.

[liberec]

Φεύγοντας από το Carlisle πιστεύαμε, ότι θα χωθούμε πλέον σε επαρχιακό δίκτυο. Είχαμε σκοπό να φτάσουμε στο Εδιμβούργο με τον δρόμο Α708 μετά το Moffat, ο δρόμος αυτός είναι και επίσημα χαρακτηρισμένος ως «ιδιαίτερου φυσικού κάλους» ή spectacular, εάν θέλετε. Μετά , απλά για την πληροφόρησή σας ο δρόμος θα πέρναγε από το Newton και η συνέχεια προς βορρά με τον δρόμο Α68.

[liberec]

Σταθήκαμε όμως άτυχοι. Μετά το Moffat είναι σταματημένο ημιφορτηγό που σταματάει κάθε διερχόμενο και εξηγεί [σε άπταιστα σκωτσέζικα...], ότι ο δρόμος αργότερα είναι κλειστός. Ανοικτός είναι από εδώ μόνο μέχρι τα επόμενα λίγα χωρία, μετά επισκευάζεται και δεν υπάρχει εκεί εναλλακτικό δίκτυο, θα έπρεπε να ξανά γυρίσουμε εδώ. Δηλαδή πρέπει να θυσιάσουμε όλη την spectacular διαδρομή προς Εδιμβούργο. Κρίμα, αλλά αφού δεν γίνεται αλλιώς, γυρίζουμε και βρίσκουμε άλλη οδό, κάτι μεταξύ του κύριου δρόμου για Εδιμβούργο και μικρών παράλληλων. Έτσι, για την βόλτα.

[liberec]

προς Edinburgh

[liberec]

στάση για σούπα με μπίρα?

[liberec]

Στο Εδιμβούργο έχει αρχές κάθε Αυγούστου ένα φεστιβάλ, κάτι που κάτι την διαμονή μας εκεί πολύ πιο ενδιαφέρουσα, αλλά ταυτόχρονα έτσι εξαντλούνται οι δυνατότητες στα καταλύματα. Όλα τα ξενοδοχεία γεμάτα από νωρίς. Εμείς όμως το ξέραμε και προετοιμαστήκαμε τέλεια. Βρήκα στο ιντερνέτ ένα παραδοσιακό πύργο, έξω από κέντρο της πόλης, στο Carberry. Και όταν λέω πύργο, εννοώ κανονικό κάστρο, που λειτουργεί και ως ξενοδοχείο. Τι άλλο θέλαμε. Φτάσαμε Εδιμβούργο και θα μένουμε εδώ