Και παλιά στρατιωτικά οχήματα..
Μια ώρα είμαστε εδώ και οι πρώτες ψιχάλες χτυπούν το καμπανάκι για εξαφάνιση!! Αδιάβροχα και δρόμο!!!
Πολύ κοντά από εδώ οδηγούμε πλέον στην Δημοκρατία της Βόρειας Οσσετίας-Αλανιας.. Φτάνοντας στην πρωτεύουσα το Βλαντικαβκαζ (Κυρίαρχος του Καυκάσου στα Οσσετικα) υπό καταρρακτώδες βροχή, στάση σε βενζινάδικο για ξεκούραση και βενζίνη.. Βλέποντας το χάος που επικρατούσε εκείνη την στιγμή στους πλημυρισμένους δρόμους, και με απίστευτη κίνηση, δεν αργήσαμε πολύ και ξεκινάμε!! Μια άθλια βιομηχανική πόλη που δεν έχει να προσφέρει τίποτα εκτός από διανυκτέρευση. Τουλάχιστον από τα λίγα που είδαμε εμείς διασχίζοντας μέσα από το κέντρο!!
34χιλ μόνο μέχρι τα σύνορα με Γεωργία μένουν, αλλά δύσκολα λόγο συνθηκών!! Ο επίλογος όμως δεν έχει γραφτεί ακόμα!! 10χιλ περίπου πριν τα σύνορα πέφτουμε σε στρατιωτικό μπλόκο.. κατεβαίνουμε από την μηχανή, ελέγχουν διαβατήρια και ένας στρατιώτης με το διαβατήριο μου στα χέρια μου κάνει νόημα να τον ακολουθησω!!
Όταν λέω στην Μόνικα να έρθει μου δείχνουν μόνο έμενα και την Μόνικα να κάτσει στην θέση της!! Μπαίνουμε σε ένα μεταλλικό κοντέινερ με γραφείο μέσα και έναν υπάλληλο!! Ο στρατιώτης δίνει το διαβατήριο στον υπάλληλο και στέκετε έξω από την πόρτα του κοντέινερ με το δάκτυλο στην σκανδάλη. Δεν μπαίνει κανείς και δεν βγαίνει κανείς εννοείτε!! Εκεί σκέφτηκα κλαφτεμε μανούλες, λόγκοι, βουνά, ραχούλες!!!
Με υπερσύχρονα μηχανήματα ξεκινάμε την διαδικασία!! Το διαβατήριο βγαίνει φωτοτυπίες, στέκομαι σε κάμερα μπροστά και μου βγάζουν φωτογραφίες, και το κερασάκι στη τούρτα; Δακτυλικά αποτυπώματα ηλεκτρονικά όχι με μελάνι!! Και όχι ένα δάκτυλο!! Όλα τα δάχτυλα και των δυο χεριών, αλλά και οι παλάμες!! Ούτε Τσετσενος αυτονομιστής να ήμουν!! 30λ μέσα στο κοντέινερ με την Μόνικα έξω να έχει τρελαθεί από την αγωνία!! Μετά από όλα αυτά μου δίνουν το διαβατήριο και ανοίγουν την πόρτα να φύγω!!
Το μόνο καλό σε αυτή την καθυστέρηση είναι ότι είχε ελαττωθεί η βροχή… μετά από εδώ οδηγούμε πάνω στον περίφημο Ossetian Military Road μέχρι να μπούμε Γεωργία.. Ανάμεσα σε πανύψηλα βουνά μέσα σε φαράγγι αυτός ο δρόμος είναι το κάτι άλλο!! Ακόμα και με βροχή και χωμάτινα σημεία δεν μπαίνουν εμπόδιο στην φυσιολατρική οδηγικη απόλαυση που προσφέρει αυτό το ξεχωριστό κομμάτι γης!!!
Στάση πάνω στον δρόμο για τσιγάρο η Μόνικα και λίγο ξεκούραση αφού η βροχή έχει σταματήσει..
Μετά από μια μικρή πόλη φτάνουμε στα σύνορα της Οσσετίας και πέφτουμε σε μια μεγάλη ουρά από αυτοκίνητα πράγμα που δεν περιμέναμε, αφού γενικά δεν συναντήσαμε πολλά οχήματα μπροστά μας.
Το πρόβλημα ήταν ότι ήθελα να περάσω μπροστά πράγμα δύσκολο, γιατί ο καθένας έκανε ότι μπορούσε για να φτάσει πρώτος. Μια αναρχία επικρατούσε και είχαν φράξει τα οχήματα όλα τα περάσματα.. σλάλομ όπου μπορούσα, μέχρι που με είδε ένας με αυτοκίνητο και μου έκανε νόημα από πού είχε χώρο να περάσω!!
Όλα αυτά συνέβαιναν για τον αυστηρό έλεγχο που γίνονταν στα οχήματα. Εμείς μπήκαμε μπροστά τελικά και άνοιξε η μπάρα να περάσουμε. Να γιατί μηχανή!!! Ευτυχώς δεν αργήσαμε πολύ στα διαδικαστικά, και ξανά στον military.. χώμα, λάσπη, ποτάμι αριστερά μας, βουνά μπροστά μας και κάπου στο βάθος η Γεωργία!! Κι’όμως μετά από τόση ταλαιπωρία γουστάρουμε αφάνταστα που βρισκόμαστε εδώ!!
Ακόμα να δούμε σύνορα Γεωργίας οδηγώντας αρκετά χιλιόμετρα στο αμφιλεγόμενο κομμάτι ανάμεσα στις δυο χώρες!! Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι οι ατέλειωτη ουρά από σταματημένες νταλίκες και αυτοκίνητα που πάνε για Οσσετία!!
Έχουν πιάσει το ένα ρεύμα κυκλοφορίας και υπάρχουν κάποιοι με αμάξια που μπαίνουν στο αντίθετο για να προσπεράσουν και να μπουν μπροστά!! Πολύ επικίνδυνο γιατί αναγκάζομαι να βγω εκτός δρόμου!! Ποιο ακραίο ακόμη είναι όταν περάσαμε τούνελ και το ίδιο γινόταν μέσα σε αυτό!!! Έμπαινα με μεγάλα φώτα και κορνάροντας συνέχεια!!!
Μιλάμε για πολύ νταλίκα!! Αυτοί θέλουν μέρες για να περάσουν σύνορα!!!
Ψιλό κίνηση μπροστά μας οπότε αυτό σημαίνει ότι φτάνουμε επιτέλους στο συνοριακό φυλάκιο της Γεωργίας!!
Και ναι είναι γεγονός βρισκόμαστε στον έλεγχο διαβατηρίων, που γίνεται ξεχωριστά για τους οδηγούς και τους επιβάτες. Οι επιβάτες των οχημάτων πάνε μέσα στο κτήριο, και οι οδηγοί στο κιόσκι όπου και γίνεται ο έλεγχος..
Πραγματικά μιλάμε για ολοκαίνουργιες εγκαταστάσεις συνόρων, αφού τα παλιά που βρίσκονται λίγο ποιο πάνω, είναι θαμμένα από κατολίσθηση, μιας ολόκληρης πλαγιάς βουνού!!! Τυχεροί που άνοιξαν και περνάμε. Γι’αυτό όλες αυτές οι νταλίκες!!! Μα καλά ακόμα και δύο μήνες πρέπει κάποιοι από αυτούς να βρίσκονται εδώ μέχρι να λυθεί το πρόβλημα με την καταστροφή.
Και πώς να μι γίνει ρε παιδιά σε αυτό το ορεινό και δύσβατο σημείο που βρίσκονται τα σύνορα!!! Οι καιρικές συνθήκες είναι καταστροφικές εδώ πάνω. Δεν μπορώ να φανταστώ τον χειμώνα τι γίνεται εδώ περά!!
Εδώ είναι το κτήριο που θάφτηκε το μισό από χώματα και λάσπη όταν κατέβηκε η πλαγιά του βουνού!!
Κι’εδώ φαίνετε η πλαγιά, που τσούλησε, με το εκκλησάκι να την γλυτώνει, σήμα κατατεθέν των συνόρων!!
Military Road εντος Γεωργίας πλέον!!!
Λίγο δύσκολος στην αρχή λόγο της καταστροφής που υπέστη, και μετά άσφαλτος και απόλαυση!!!
Και η νταλίκα συνεχίζει το ατέλειωτο φίδι!! Μόνο που τις σταματούν σε σχετικά καλά σημεία και τις αφήνουν μια, μια, όταν ποτέ ξεμπλοκάρει μπροστά. Δεν θα ήθελα με την καμία να ήμουν οδηγός σε μια από αυτές την συγκεκριμένη στιγμή!!
Κρύο πολύ θα έλεγα λες και βρισκόμαστε στα μέσα του χειμώνα!!! Το χιόνι ξεχωρίζει καλά στις κορυφές των βουνών!!!
Φτάνουμε επιτέλους στον προορισμό μας το ορεινό χωριό Gazbeki πρώην Stepantsminda.. παρκάρω στην κεντρική πλατεία σε ένα καφέ, για να μπούμε να ζεσταθούμε λίγο και να χρησιμοποιήσουμε ιντερνέτ για να βρούμε δωμάτιο..
Δεν προλάβαμε να ξεκαβαλησουμε από την μηχανή και μας πλησίασε ταρίφας, που είχε τουριστικό βανακι και μας ρώτησε σε αρκετά καλά αγγλικά αν θέλουμε δωμάτιο. Ξαφνιαστήκαμε, δειλιάσαμε και λίγο γιατί δεν ξέρουμε από ισοτιμία νομίσματος για να κάνουμε παζάρια, και γενικά άγνοια για τα πάντα.
Την ψυλλιάζεται και άλλος ένας και έρχεται και αυτός και αρχίζουν οι προσφορές. Οκ λέμε θα πάμε να δούμε στον πρώτο και αν δεν μας αρέσει θα έρθουμε στον δεύτερο. Μας είπε την τιμή και του είπαμε αν παίρνει ρωσικά λεφτά γιατί δεν έχουμε!! Όχι δεν και μας είπε ότι θα περάσουμε από ΑΤΜ για να κάνουμε. Τον ρωτάμε πόσο είναι το δωμάτιο σε ευρώ και είπε 12. Οκ λέμε και πάμε για ΑΤΜ. Βγάζουμε λεφτά και τον ακολουθαμε με την μηχανή για το σπίτι..
Αρχίζουμε να βγαίνουμε λίγο έξω από την πόλη και αυτό μας ανησυχεί γιατί θέλουμε κέντρο και όχι έξω από αυτό. Και το ακόμα ποιο αρνητικό είναι ότι ο δρόμος είναι χωμάτινος μέσα στην λάσπη!!
Όντως ερημιά δεν έχει τίποτα εδώ και θα χρειαστεί να πάμε προς κέντρο που είναι γύρω στα τριάμισι χιλιόμετρα από εδώ!!
Το βλέπει η Μόνικα περιμένοντας εγώ έξω, και όταν έρχεται μου λέει πάμε πίσω δεν αξίζει. Ένα παλιό άδειο δωμάτιο και παγωμένο!! Εντάξει δεν θα πάρουμε!!! Τον ευχαριστήσαμε και λέει μισό να πάρω τηλέφωνο τον άλλον που μας είχε δει να πάμε εκεί.. όντως μας πάει πάλι πλατεία στο κέντρο όπου περίμενε για να μας δείξει το δικό του..
Μπροστά πάλι αυτός πίσω εμείς και αμέσως σε ένα πλακόστρωτο δρόμο πάνω από την πλατεία, αριστερά σε έναν χωμάτινο και δεξιά σε ένα χωμάτινο στενάκι που κατέληγε σε μεταλλική συρόμενη πόρτα άυλης. Ανοίγει βάζω την μηχανή και με εξωτερική μεταλλική σκάλα ανεβαίνουμε στον δεύτερο όροφο της πέτρινης κατοικίας!! Αυτό μάλιστα..
Μπαλκονόπορτα αλουμινίου με διπλό τζάμι και μια θέα απίστευτη από μπροστά, αλλά και το δωμάτιο που μας έδωσε πίσω έχει τεράστιο παράθυρο με τα χιονισμένα βουνά μια ανάσα από εμάς!! Η ζέστη στο φουλ και του λέμε για μια βραδιά και θα σκεφτούμε για δεύτερη. Εντάξει λέει για μια βραδιά 15 ευρώ και αν θέλουμε δυο στα 12 όπως μας ζητούσε ο προηγούμενος. Μια χαρά αλλά γι’αυτό θα απαντήσουμε αύριο.
Σκεφτήκαμε ότι αν ο καιρός και αύριο είναι έτσι δεν θα πάμε πουθενά και δεν θα δούμε τίποτα. Έτσι δεν χρειάζεται δεύτερη διανυκτέρευση. Ξεκινάμε μια αναγνωριστική εδώ με τα πόδια και για να φάμε. Η μηχανουλα ξεκουράζετε στην αυλή..
Αυτή είναι η θέα από το μπαλκόνι μπροστά!!!
Αλλά και πίσω η θέα είναι μοναδική!!!
Και βέβαια με το βλέμμα καρφωμένο στον αυριανό στόχο την εκκλησία Gergetitrinity πάνω στο βουνό υπό την σκιά της κορυφής Gazpeki στα 5047 ύψος!!!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση