Μετά από απαραίτητη στάση προς νερού μας στην φύση, και να τσιμπήσουμε κάτι από αυτά που είχαμε φτιάξει,
φτάνουμε στην στροφή όπου από εδώ και πέρα θα χαθούμε μέσα στα βουνά και θα περάσουμε υψόμετρα για να καταλήξουμε στην αλπική λίμνη Son-Kul.
Αμέσως ξεκινά χώμα χωρίς να σου αφήσει άλλα περιθώρια της ασφάλειας στην άσφαλτο. Χαμηλές ταχύτητες και πάμε. Ένα χτυποκάρδι για το άγνωστο το είχα άλλα όχι για πολύ μέχρι την πρώτη στροφή!!
Σταματώ σβήνω κινητήρα ανοίγω ζελατίνα κράνους και χάνεται το βλέμμα!!
Είμαι ένα με τις κορυφές των βουνών και στο βάθος διακρίνεται το ένα και μετά κανένα χωριό που θα συναντήσουμε στην πορεία μας.
Δεν χορταίνεις αυτήν την ομορφιά.. βλέπεις όσο εκεί που πάει το μάτι, μαζί και ο δρόμος χάνεται στον ορίζοντα. Δρόμος φιδίσιος χαραγμένος στα βουνά και τις κορυφές τους. Η διάθεση μου έχει αλλάξει ο φόβος έχει εξαφανιστεί δια μαγείας και το μόνο που θέλουμε αυτή την στιγμή είναι να το ζήσουμε.. Φυγαμεεεεεεεεεεεεεε……
Tolok το όνομα του χωριού στο πουθενά με τα λιγοστά σπίτια τα περισσότερα από λάσπη κτισμένα, με τους φιλόξενους βοσκούς κατοίκους τους. Όλοι χαιρετούσαν και άλλοι μας έκαναν νόημα να σταματήσουμε.
Το θέλαμε πολύ αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε για τον σημερινό μας προορισμό. Ποταμάκια αλπικά λιβάδια και ζώα να βόσκουν, κορυφές, ρυτιδιασμένα βουνά, σκαμμένα σαν τα πρόσωπα των ανθρώπων εδώ από τις κακουχίες, και την δύσκολη ορεινή ζωή σε αυτά τα μέρη.
Έτσι και τα βουνά χιλιάδες χρόνια εκτεθειμένα στις δύσκολες καιρικές συνθήκες που αλλοιώνονται και αλλάζουν μορφή και σχήμα!!! Παρόλο αυτά εδώ βλέπεις, το νιώθεις, αυτοί οι άνθρωποι των βουνών είναι ευτυχισμένοι, χαμογελούν, ζουν απλά, με πολύ λίγα, και με την καλύτερη συντροφιά τα ζώα τους. Αξία ανεκτίμητη!!!
Βγαίνοντας από το χωριό και στις τελευταίες στάνες σταματώ. Είδα μια στοίβα από καύσιμη ύλη αλλά δεν ήταν ξύλα!!! Και ναι φυσικά δεν ήταν ξύλα γιατί απλά δεν υπάρχουν δέντρα. Και μετά κατάλαβα ότι μαζεύουν τα κόπρανα από αγελάδες, τα στεγνώνουν και αυτό γίνεται καύσιμη ύλη για τον χειμώνα.
Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι εδώ τον χειμώνα. Αντίξοες συνθήκες και δύσκολος αγώνας επιβίωσης. Συνεχίζουμε στον μοναδικό φιδίσιο χωματόδρομο που όλο και χανόταν μέσα στα βουνά.
Κάποιους βοσκούς με τα ζώα τους γύρω από τις στάνες τους, λίγο κυνήγι από τσοπανόσκυλα αλλά ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα, και τέρμα ο πολιτισμός.!!! Εμείς τα βουνά, οι κορυφές και το τίποτα.
Αλλά το τι ομορφιά έχει αυτό το τίποτα δεν περιγράφεται με λέξεις.!! Κάθε λίγο ήθελα να σταματώ για φωτογραφία. Απίστευτη εναλλαγή χρωμάτων ουρανού και γης, ηλίου και συννεφιάς, ένα συγκλονιστικό αποτέλεσμα για πολλά κλικ με την φωτογραφική..
Ανέβα, κατέβα, υψόμετρα, πάσα και ακόμα λίμνη δεν έχουμε δει. Ανοίγω τον χάρτη και έδειχνε το ψηλότερο πάσο που θα περάσουμε στα 3.446μ.. Ανοίγω gps και το βάζω να δείχνει μόνο υψόμετρο. Ακόμα δεν έχουμε φτάσει είμαστε στα 3.100μ.
Εκείνη την στιγμή συνειδητοποιώ ότι οδηγούμε ποιο ψηλά από τον Όλυμπο!! Η μηχανή δουλεύει ωραία χωρίς πρόβλημα σε τέτοιο υψόμετρο και αυτό με χαροποιεί.. Στροφές και πάλι στροφές ανεβαίνουμε κι’άλλο και κάνοντας να δω ποιο ψηλά το βλέμμα πέφτει και σε χιονακι στην κορυφή. Μια δροσούλα την έχει λέμε!!!
Μετά από λίγο βλέπω στο gps το μαγικό νούμερο!! 3.447m φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο όλα καλά, όλα υπέροχα.. δεν μπορώ να εξηγήσω την αίσθηση της συγκεκριμένης στιγμής!!
Αράξαμε λίγο για να το χορτάσουμε όλο αυτό. Όχι για πολύ όμως γιατί το κρύο ήταν αισθητό..
Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τώρα αλλά μην φανταστείτε και πολύ μέχρι τα 3.000m.
Λίγες στροφές και στο βάθος αποκαλύπτεται το μεγαλείο της φύσης. Η λίμνη Son-Kul!!!!
Πρώτη επαφή με τον πολιτισμό και μετά από 80χιλ στο τίποτα, με τα πανέμορφα τετράποδα!! Άλογα παντού ελεύθερα έτρεχαν σε αλπικά λιβάδια.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση